«Առաջին լրատվական»-ն անդրադարձել է փողոցում հայտնվելու վտանգի տակ գտնվող զինվորի ընտանիքի պատմությանը: Ներկայումս Օֆելյա Չփլախյանը փորձում է դատարանի միջոցով փրկել սեփականության՝ իրեն պատկանող հատվածը, իսկ քրոջ՝ Սիրանուշ Չփլախյանի տունը հավանաբար վերադարձնել չի լինի, քանի որ արդեն կա օրինական ուժի մեջ մտած դատավճիռ, համաձայն որի՝ այդ տունը պատկանում է Հրայր Բաբայանին, ով կառավարության նախկին աշխատակից Նունե Պլուզյանի մորեղբոր որդին է:

2013թ. ՀՀ ոստիկանության Էրեբունու բաժնում նյութեր են նախապատրաստվել, Նունե Պլուզյանն ու նրա եղբայրը կասկածվում էին վաշխառության և խարդախության մեջ, սակայն քրեական գործ չի հարուցվել: Մեր ձեռքի տակ են նախապատրաստված նյութերն ամբողջությամբ, որոնց ուսումնասիրությունից պարզ է դառնում մի բան. Հրայր Բաբայանը կամ բարեգործ է, կամ խարդախ:

Սիրանուշ Չփլախյանը հայտարարում է, որ ինքը տուն վաճառելու մտադրություն երբեք չի ունեցել, այլ տունը գրավ է դրել՝ տոկոսով գումար վերցնելու համար: «Վերցրել եմ 25.000 ԱՄՆ դոլար՝ ամսական 5 տոկոս տոկոսադրույքով, Նունեն ստիպել է, որ որպես երաշխիք տան շինծու առուվաճառք անենք, տունը ձևակերպել ենք Նունեի եղբոր՝ Հրայր Բաբայանի անունով, երբ պարտքը փակեի, պիտի տունը նորից դարձնեինք իմ անունով»:

Նունեն և Հրայրը այլ բան են պնդում. նրանք ոստիկանությունում բացատրություն են տվել և հայտնել են, թե իբր Հրայր Բաբայանը գնել է անշարժ գույքը 50.000 ԱՄՆ դոլարով: Սակայն նոտարական գրասենյակում անշարժ գույքի վաճառքի գինը նշված է 25.000 ԱՄՆ դոլար՝ այն թիվը, որը նշում է Սիրանուշը որպես պարտքով վերցված գումար: Հրայրն ու Նունեն, սակայն, պնդում են, թե Սիրանուշի ցանկությամբ է նոտարում կեղծ թիվ նշվել, որ տան իրական արժեքը 50.000 ԱՄՆ դոլար է եղել, և որ Հրայրը հենց այդքան է վճարել:

Եթե ընդունենք, որ Հրայր Բաբայանը իսկապես 50.000 ԱՄՆ դոլար է վճարել տան դիմաց, ապա առնվազն զարմանալի է, թե ինչպես է նա տունը գնելուց 2 տարի անց դատարանում պայմանագիր կնքել Սիրանուշ Չփլախյանի հետ՝ համաձայնելով տունը հետ վաճառել նրան 40.000 ԱՄՆ դոլարով:

«Դուք ճանաչո՞ւմ եք Հրայր Բաբայան անունով բարեգործի, ես չեմ ճանաչում և դժվար թե որևէ մեկը ճանաչի: Անհնար է, որ մարդ գնի տունը 50.000-ով և վաճառի 40.000-ով: Հանուն ինչի՞ նա պետք է զիջեր 10.000 ԱՄՆ դոլար»,- հարցնում է «Վելես» հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանը, ով ներկայացնում է Չփլախյանների շահերը:

Պողոսյանը վստահ է, որ տեղի է ունեցել խարդախություն, և որ փաստաթղթերը կեղծվել են հենց Նունե-Հրայր զույգի պահանջով:

Հրայր Բաբայանը «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում չկարողացավ բացատրել, թե ինչպես է պատահել, որ 50.000-ով գնված տունը համաձայնել է հետ վաճառել Չփլախյաններին 40.000-ով: «Ճիշտն ասած, այդ գործից արդեն երեք տարի է՝ գլուխս գնաց, ես ոչ թվերից եմ կարում բան հասկանամ, ոչ էլ կարում եմ պրծնեմ էդ գործից»:

Հրայր Բաբայանը նշեց, որ ինքը գնել է տունը և կրակն է ընկել. «Ես հասկանում եմ, որ ձեզ համար էս գործը զարմանալի ա, ինձ համար ավելի զարմանալի բաներ կան…»

Իսկ Սիրանուշ Չփլախյանը բացատրում է, թե որտեղից է գոյացել 40.000 ԱՄՆ դոլար գումարը: «Նունեն 25.000 էր տվել, այդ ամիսների տոկոսներն էլ գումարեց ու ասաց՝ կտաք 40.000, տունը հետ կտանք, թե չէ՝ դուրս կշպրտենք, ես ստիպված էի պայմանագիր կնքել: Եթե Հրայրը իսկապես գնած լիներ տունը, թույլ չէր տա, որ մենք 2 տարի ապրենք այստեղ, հետո դիմեր դատարան: Պարզ է, որ նրանք մեզնից տոկոս են ստացել, դրա համար էլ թողել են, որ ապրենք»:

Այս գործում առկա են նաև այլ հետաքրքրաշարժ ու զարմանալի փաստեր, օրինակ՝ Նունե Պլուզյանի հեռախոսահամարից ուղարկված sms հաղորդագրությունները, որոնց կանդրադառնանք առաջիկայում:
Հեղինակ՝ Արման Ղարիբյան

Սկզբնաղբյուրը`http://www.1in.am/1575551.html