«Ես ու Վիկտորը 12 տարվա ընկերներ ենք եղել, նա նույնիսկ իմ մոր թաղման արարողության ժամանակ խաչն էր տանում առջեւից…ես չէի կարող պատկերացնել, որ նա ինձ այսքան կեղտոտ ձեւով «կքցի»»,- ռուս գործարար Ալեքսեյ Կորեպանովը մինչ օրս ցավով ու հուզմունքով է խոսում իր նախկին ընկերոջ մասին:

Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը Սովետական Հայաստանի գլխավոր դատախազ Սուրեն Օսիպովի որդին է: Երբ Ալեքսեյը հասկացել է, որ ընկերը յուրացրել է իր ունեցվածքը, խոսել է Վիկտորի եւ նրա հոր հետ: «Մեր առաջին խոսակցության ժամանակ Սուրեն Օսիպովը հստակ հասկացրեց, որ եթե ես փորձեմ պայքարել իր որդու դեմ, ինքը ինձ կոչնչացնի»,- «ForRights.am»-ին ասաց Կորեպանովը:

Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը Ալեքսեյ Կորեպանովի հետ ընկերություն է արել ավելի քան 10 տարի, տեսել է, որ վերջինս մեծ գումարներ ունի, բարեգործությամբ է զբաղվում նաեւ Հայաստանում, որոշել է նրան ներքաշել հայաստանյան բիզնեսի մեջ:

«Վիկտորն ինձ ասաց, թե մայրս Արամի 38 հասցեում տուն եւ հողամաս ունի եւ առաջարկեց միասին այդ տարածքում բարձրահարկ շենք կառուցել: Ես համաձայնեցի եւ այդ նպատակով ստեղծեցինք «Անսուր Ինվեստ» ՍՊԸ-ն, որի բաժնեմասերի 50%-ը պատկանում էր ինձ, իսկ մյուս 50%-ը Վիկտորը մորը, քանի որ նա պետք է իր անշարժ գույքը ներդներ բիզնեսում եւ ես գումար»,- պատմում է Ալեքսեյ Կորեպանովը:

Երբ վերջինս 2005 թվականին այցելում է Երեւան, պարզվում է, որ Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանի մորը «պատկանող» տարածքի սեփականության իրավունքը վիճարկվում է դատական կարգով եւ այն չի կարող ներդրվել բիզնեսում:

Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը Կորեպանովին համոզում է Արամի 38-ի փոխարեն տարածքներ ձեռք բերել Կասկադի հարեւանությամբ եւ դրա համար Կորեպանովից եւ մեկ այլ ռուս ներդրողից՝ Դմիտրի Կոտովից վերցնում է գրեթե 230 միլիոն դրամ գումար: Ներդրված գումարների դիմաց Կոտովը դառնում է «Անսուր Ինվեստ» ՍՊԸ-ի բաժնետեր:

Հետագա բոլոր գործարքները կնքվել են առանց Ալեքսեյ Կորեպանովի անմիջական մասնակցության, քանի որ վերջինիս մայրը քաղցկեղով հիվանդ է եղել եւ ռուս գործարարը չի կարողացել հաճախակի այցելել Երեւան, անգամ փաստաթղթերն է ստորագրել առանց մանրամասն ծանոթանալու եւ պայմանագրերի բովանդակության մեջ խորանալու:

«Ես վստահել եմ Վիկտորին, քանի որ վաղեմի ընկերներ էինք: Բացի այդ, գործով զբաղվում էր նաեւ փաստաբանական գրասենյակը, որը եւս լրացուցիչ հանգամանք էր իմ վստահությունը շահելու համար»,- ասում է Ալեքսեյ Կորեպանովը:

Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը, օգտագործելով այն փաստը, որ նախկին օրենսդրության համաձայն Հայաստանում օտարերկրացիները չեն կարող հողատարածքներ ձեռք բերել, Կորեպանովին համոզել է, որ ձեռք բերված տարածքները գրանցեն Հայաստանի քաղաքացիների անունով:

«Բացի այդ, Վիկտորը միշտ ասում էր, որ Հայաստանում կան մարդիկ, որոնք կխլեն ինձնից իմ ունեցվածքը, դրա համար ավելի լավ է գրանցել դա ՀՀ քաղաքացու անունով»,- հիշում է Ալեքսեյը: «Խաբեությունը հենց այստեղ է բացահայտ դառնում: Եթե անհնար էր տարածքները գրանցել ռուս գործարարի անունով, ինչու Վիկտորը դրանք չի գրանցում

«Անսուր Ինվեստի» վրա, չէ որ իրենք արդեն ՍՊԸ էին բացել Հայաստանում,- բացատրում է փաստաբան Մկրտիչ Դավթյանը: – Պարզ է, որ կողմնակի անձանց վրա սեփականություն գրանցելը ունեցել է մեկ նպատակ, որպեսզի Տեր-Հովսեփյանը հետագայում յուրացնի այդ սեփականությունը»: Եվ հենց այդպես էլ եղել է:

Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը կողմնակի անձանց «խաղից դուրս թողնելու համար» Ալեքսեյ Կորեպանովին համոզել է գնել նրանցից՝ Կասկադի հարակից տարածքի նկատմամբ ունեցած իրավունքները: Գնումն իրականացնելու համար գործի մեջ է մտել մեկ այլ ռուս գործարար՝ Դմիտրի Աֆոնինը, ով Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանին է վճարել 410 միլիոն դրամ՝ ապագայում կառուցվելիք շենքի 21% մասնաբաժինը ձեռք բերելու համար:

Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը Աֆոնինից ստացած գումարից 272 միլիոն դրամը փոխառություն է տվել «Անսուր Ինվեստին»: Այդ գումարը Աֆոնինի կողմից ներդրումն էր բիզնեսում, սակայն Տեր-Հովսեփյանը գրանցել է փոխառության պայմանագիր եւ այժմ դատարանի միջոցով ՍՊԸ-ից պահանջում է իբր իր «տված» գումարը: Տեր-Հովսեփյանը հաջողության է հասել հայաստանյան դատարաններում: Այժմ «Անսուր Ինվեստ»-ին պարտավորեցրել են վճարել Տեր-Հովսեփյանին ավելի քան 900 հազար դոլար:

Ուշագրավ է, որ թեեւ պայմանագիրը կնքված է եղել ՀՀ դրամով, այնուամենայնիվ, թե հայցադիմումը եւ թե դատավճիռները կայացվել են այլ արժույթով: Նշենք, որ Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանն էլ ՍՊԸ-ի նկատմամբ է ունեցել ավելի քան 8 միլիոն դրամի փոխառության պարտավորություն, սակայն Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանը չեղյալ է համարել նրա պարտավորությունը՝ հիմք ընդունելով ՍՊԸ-ի մասնակիցների ընդհանուր ժողովի այն արձանագրությունը, որտեղ նշված է որ Տեր-Հովսեփյանն ու «Անսուր Ինվեստ» ՍՊԸ-ի մասնակիցների միջեւ չկան պարտավորություններ:

Սակայն նույն ժողովի արձանագրությունը հիմք չի հանդիսացել հայաստանյան դատարանների համար, որպեսզի չեղյալ հայտարարվեր նաեւ «Անսուր Ինվեստ» ՍՊԸ-ի փոխառության պարտավորությունը՝ Տեր-Հովսեփյանի նկատմամբ: Փոխառության գործով «Անսուր Ինվեստը» դիմել է Եվրոպական դատարան՝ նշելով, որ հայաստանյան դատարանները խտրական մոտեցում են ցուցաբերել փոխառության գործերը քննելիս՝ մի դեպքում ժողովի արձանագրությունը ընդունելով որպես հիմք, իսկ մյուս դեպքում՝ ոչ:

«Արդյունքում Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը առանց մի կոպեկ ներդնելու տիրացել է եւ ռուս բարերարների գումարով ձեռք բերված անշարժ գույքին եւ գումարներին, դեռ մի բան էլ դատարանով պարտավորեցնում է իրեն վճարել այն գումարը, որը Դմիտրի Աֆոնինն էր ներդրել բիզնեսում»,- Տեր-Հովսեփյանի հնարամտությունն է ամփոփում է փաստաբան Մկրտիչ Դավթյանը:

Ալեքսեյ Կորեպանովն ու Դմիտրի Աֆոնինն այսօր կրկին Երեւանում են: Նրանք եկել են, որպեսզի ՀՀ իրավապահ մարմիններին հաղորդում ներկայացնեն Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանի կատարած հանցագործությունների մասին: Մենք փորձեցինք գործի շուրջ բացատրություններ ստանալ նաեւ Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանից: Նա սակայն հրաժարվեց խոսել մեզ հետ՝ ասելով, որ ոչ ինքը, ոչ իր փաստաբանը որեւէ ասելիք չունեն գործի վերաբերյալ:

Արման Ղարբյան

Սկզբնաղբյուրը`http://www.forrights.am/?ln=1&id_=18&page_id=15

Ռուս գործարարներ Ալեքսեյ Կորեպանովը պնդում է, որ խորհրդային շրջանի նախկին գլխավոր դատախազ Սուրեն Օսիպովի որդին՝ Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը, իրեն և Դմիտրի Աֆոնին խաբելով տիրացել է հսկայական գումարների: Այս մասին հրավիրված մամուլի ասուլիսին ասաց ռուս գործարարը:

Նա պատմեց, որ 2005 թվականին իր ընկեր Վիկտոր Տեր-Հովսեփյան իրեն հրավիրել է Հայաստան՝ շինարարական ոլորտում համատեղ բիզնես ձեռնարկելու և արդյունքում իրենից վերցրել է 5 միլիոն դոլար: Այսպիսով՝ Ալեքսեյ Կորեպանովը իր ներդրումը կատարել է «Անսուր ինվեստ» շինարարական ընկերությունում, որի բաժնեմասերի 50 տոկոսը պատկանել է իրեն, մյուս մասն էլ՝ Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանին, թերևս վերջինս ներդրումներ չի կատարել: Հետագայում նոր ներդրողների ի հայտ գալուց հետո՝ Ալեքսեյ Կորեպանովի բաժնետոմսերը կազմել է 33 տոկոս:

«Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը վստահեցրել է, թե իբր իր մայրը Արամի 38 հասցեում գտնվող տան և հողամասի սեփականատերն է և առաջարկել է գումար ներդնել՝ այդ տարածքում բարձրահարկ շենք կառուցելու համար»,- ասաց գործարարը և նշեց, որ իրականում իր ընկերը ոչ մի ներդրում չի կատարել:

Ասուլիսին ներկա էին նաև իրավապաշտպաններ Ժաննա Ալեքսանյանը, Մարինա Պողոսյանը և փաստաբան Մկրտիչ Դավթյանը: Մկրտիչ Դավթյանն ասաց, որ ռուս գործարարը դատարան հայց ներկայացնելու բավարար հիմքեր ունի և դիմել են իրավապահ մարմիններին: «Ի սկզբանե Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը մոլորության մեջ գցելու ու գումարներին տիրանալու նպատակ է ունեցել»,- ասաց նա:

Սկզբնաղբյուրը`http://www.tert.am/am/news/2014/11/19/armenia-osipov/1251567

Ավան եւ Նոր Նորք վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի նախագահ Սամվել Ուզունյանի կայացրած որոշումը փաստում է, որ քննչական մարմինները շահագրգռված չեն բացահայտելու ՀՀ քաղավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի ապօրինի գործարքների ողջ ճշմարտությունը, որի արդյունքում նա տիրացել է մի քանի ընտանիքների սեփականությանը:

Դատարանը արձանագրել է բոլոր բացթողումները եւ բավարարել Երիցյանի զոհերից մեկի՝ Գայանե Թումասյանի հայցը` քննչական մարմնին պարտավորեցնելով վերացնել «Քրեական գործի վարույթը կարճելու մասին» որոշումը: Եթե քննչական մարմինը չբողոքարկի ընդհանուր իրավասության դատարանի որոշումը, ապա կվերսկսվի կեղծ գործարքի գործով նախաքննությունը, որի ընթացքում կարող է բացահայտվել ողջ ճշմարտությունը:

«Դատարանը փաստում է, որ քննիչն օբյեկտիվ եւ լրիվ քննություն իրականացնելու համար պետք է պարզեր Հովհաննես Երիցյանի գտնվելու իրական վայրը», այնինչ «անհրաժեշտ միջոցներ չի ձեռնարկել հայտնաբերելու վերջինիս եւ կանչելու հարցաքննության»:

Քննչական մարմնում նյութեր են նախապատրաստվել, սակայն Երիցյանը նույնիսկ չի հարցաքննվել, քննիչն, իբր, չի կարողացել պարզել Երիցյանի փաստացի բնակության հասցեն, եւ վարույթը կարճվել է:

Ակնհայտ է, որ Ոստիկանության Նոր Նորքի բաժնի ավագ քննիչ Ս. Պողոսյանը շահագրգռված չի եղել Երիցյանին հայտնաբերելու մեջ, ինչը հնարավոր էր անել ընդամենը տուժողներից մեկի հետ կապվելու դեպքում: Քննության ընթացքում տուժողի ներկայացուցիչներին հայտնի է եղել Երիցյանի փաստացի բնակության հասցեն, սակայն քննչական մարմինը երբեք չի դիմել նրանց:

Ավելին, քննիչ Ս. Պողոսյանը չի կատարել այս գործով անցնող բոլոր անձանց հարցաքննությունները, իսկ հայտնաբերված հակասությունների առումով չի կատարել առերեսումներ, մասնավորապես Գայանե Թումասյանի եւ Երիցյանի սանիկ Վահե Վարդանյանի միջեւ, ում անմիջական մասնակցությամբ էլ կնքվել է տան առքուվաճառքի շինծու պայմանագիրը:

Հիշեցնենք, տուժող Գայանե Թումասյանը հանցագործության մասին հաղորդում էր ներկայացրել Ոստիկանության Նորքի բաժին` պնդելով, որ Երիցյանը շինծու գործարքի շնորհիվ է տիրացել իր սեփականությանը, կատարել է խարդախություն, կեղծել է փաստաթղթեր:

ինչ է եղել իրականում

Գայանե Թումասյանի ամուսինը` Սուսաբեկ Լամվելյանը, դատարանում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ ինքը տարիներ շարունակ տոկոսով գումար է վերցրել ՀՀ քաղավիացիայի նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանից, որ ինքն իր առանձնատունը վաճառելու մտադրություն չի ունեցել, սակայն ստիպված է եղել տունը գրավ դնել` որպես վերցված գումարի երաշխիք:

Լուսաբեկի խոսքով` Երիցյանը իրեն ստիպել է կնքել ոչ թե գրավի պայմանագիր, այլ սեփականության առքուվաճառքի, որով տունն անցել է Երիցյանին, սակայն անշարժ գույքը վերադարձնելու պայմանով, երբ Լուսաբեկը կվճարեր վերցրած 400 հազար դոլար մայր գումարն ու ամսեկան տոկոսները:

Հովհաննես Երիցյանը «ForRights.am»-ի հետ զրույցում պնդել է, թե ինքը տոկոսով գումար չի տվել Լուսաբեկին, այլ ընդամենը գնել է նրա առանձնատունը: Սակայն եթե Երիցյանն իրականում պարզապես գնել էր տունը, ինչու է Գայանե Թումասյանին այդ տնից վտարելու պահանջ ներկայացրել մեկ տարի անց, ինչու ամիսներ շարունակ չի տիրապետել իր ձեռք բերված անշարժ գույքը:

Այս հանգամանքները պետք է պարզեր նախաքննությունը, որը, ինչպես պարզ դարձավ դատարանի որոշումից, օբյեկտիվ եւ բազմակողմանի չի իրականացվել: Մյուս կողմից էլ, Լուսաբեկ Սամվելյանի կինը` Գայանե Թումասյանը, տան ½ սեփականատերն է եղել այն պահին, երբ ամուսինը կնքել է առքուվաճառքի պայմանագիրն՝ առանց Գայանեի իմացության եւ համաձայնության:

Փոխարենը Երիցյանի սանիկ Վահե Վարդանյանը, նոտարում կեղծ հայտարարություն է տվել այն մասին, որ Լուսաբեկ Սամվելյանը ամուսնացած չէ, որպեսզի կարողանար գործարք կնքել առանց կնոջ համաձայնության: Գայանե Թումասյանը դիմել էր դատարան` պահանջելով առքուվաճառքի պայմանագիրը ½ մասով չեղյալ համարել:

Ընդհանուր իրավասության դատարանը մերժել էր Գայանեի դիմումը, սակայն Վերաքննիչ դատարանը բեկանել է այդ դատավճիռը` փաստելով, որ դատարանը ոչ օբյեկտիվ քննություն է կատարել:

Հովհաննես Երիցյանը բողոքարկել է Վերաքննիչ դատարանի որոշումը և զարմանալին այն է, որ Վճռաբեկ դատարանը մեկ անգամ բողոքը հետ վերադարձնելուց հետո, այս անգամ այն վարույթ է ընդունել:

Նշենք, որ Գայանե Թումասյանը «ForRights.am» -ին տված հարցազրույցում ասել է, որ նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյան կաշառում է քննչական մարմիններին եւ դատարաններին`ցանկալի որոշումներ եւ դատավճիռների ստանալու համար:

ՀԳ – Երիցյանի «թիմի» մասին ամբողջական պատկերացում կազմելու համար պետք է նշել, որ նրա գործընկերնեից մեկը` Արտակ Մարտիրոսյանը, ներկայումս դատապարտված է խարդախության համար, իսկ Երիցյանի սանիկը`Վահե Վարդանյանը, դատապարտվել է վաշխառության համար, սակայն համաներման շնորհիվ խուսափել է պատժի կրումից:

Արման Ղարիբյան

Սկզբնաղբյուրը`http://forrights.am/?ln=1&id_=18&page_id=14

«Առաջին լրատվական»-ի հարցերին է պատասխանում «Վելես» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանը

– Մեկ տարուց ավելի է՝ Դուք բարձրաձայնում եք վաշխառության և խարդախության դեպքերի մասին: Բազմաթիվ գործեր քննվում են դատարանում, մի մասն էլ նախաքննության փուլում են: Ի՞նչ զարգացումներ կան այս գործերում:

-Մեր պայքարը կարող էր ավելի լավ արդյունքներ տալ, եթե իրավապահ համակարգն այսչափ կոռումպացված չլիներ: Վաշխառուների և խարդախների դեմ պայքարում մենք բախվեցինք պաշտոնյաների անտարբերությանը, ամենաթողությանն ու անգրագիտությանը: Հանդիպեցինք ոչինչ չընկալող ուղեղով մի շարք կամակատարների, որոնք միայն թե հաճոյանան և պատվերը ճիշտ ժամանակին կատարեն, պատրաստ են խաղալ մարդկային ճակատագրերի հետ, կայացնել անհեթեթ ու նույնիսկ զավեշտալի որոշումներ, կարճեն ակնհայտ հիմնավոր քրեական գործերը և դա կատարեն հատուկ ցինիզմով: Իմ բոլոր ասածները կարող եմ հատ-հատ ապացուցել փաստաթղթերով, միայն թե մեր Ոստիկանությունը, Դատախազությունն ու դատական համակարգը անտեսում են այդ փաստերը:

-Կարող եք հստակ ներկայացնել, թե ինչպես են գործում վաշխառուների խմբավորումները:

-Նախ ասեմ, որ վաշխառուն հիմնականում նախկին կամ ներկա պաշտոնյա է, որը հարստացել է անհայտ և հավանաբար ապօրինի եղանակներով: Նրանց ձեռագիրը նույնն է գրեթե բոլոր գործերում: Վաշխառուն իր գործակալների միջոցով գտնում է նեղության մեջ հայտնված քաղաքացիների, որոնց շտապ մեծ գումար է պետք և որոնք ունեն սեփականություն, որը կարող են գրավ դնել: Սակայն վաշխառուները չեն կնքում գրավի պայմանագիր, այլ շինծու առքուվաճառքի պայմանագիր են ձևակերպում, որով քաղաքացու սեփականությունը անցնում է վաշխառուին, և բանավոր պայմանավորվում են, որ գումարը վերադարձնելուց հետո սեփականությունը հետ կտան տվյալ քաղաքացուն: Սակայն ամիսներ անց այդ վաշխառուն դիմում է դատարան՝ քաղաքացիներին իրենց տնից վտարելու պահանջով և հիմնականում հասնում է իր ուզածին, քանի որ նախօրոք շինծու պայմանագիր են կնքած լինում: Փաստորեն, քաղաքացու սեփականությանը վաշխառուն տիրանում է վճարելով ընդամենը դրա իրական արժեքի 1/3-ը: Այստեղ է, որ բացահայտվում է նրանց խարդախությունը: Տոկոսով փող տվողները իրականում հենց սկզբից էլ կանխամտածված քաղաքացուն ստիպում են կնքել առքուվաճառի պայմանագիր՝ հետագայում նրա ունեցվածքը խլելու մտադրությամբ:

– Իսկ ի՞նչ է լինում այն քաղաքացիների հետ, որոնք, խարդախության զոհ դառնալով, կորցնում են իրենց տները:

-Ձեր հարցի պատասխանը ես չէ, որ պետք է տամ: Դուք դա տեսնում եք ամեն օր: Այդ մարդիկ համալրում են մուրացիկների, անօթևանների, ինքնասպանների, հանցագործների բանակը: Կամ պարզապես արտագաղթում են այս երկրից: Ամեն ինչ կորցրած մարդիկ հերթ են կանգնել ՌԴ դեսպանատան շեմին, որ գնան Ռուսաստանի նախքին աքսորավայրերը ու իրենց քրտինքով շենացնեն օտար ամայի տարածքները, վաշխառուներն էլ եկեղեցիներ են կառուցում ու լուրջ դեմքերով հայրենասիրությունից խոսում:

– Դուք բազմաթիվ բաց նամակներ եք հղել բարձրաստիճան պաշտոնյաներին՝ այս գործերի նկատմամբ ուշադրություն գրավելու նպատակով: Արդյո՞ք պաշտոնյաները արձագանքում են Ձեր նամակներին:

– Կամ մեր նամակները տեղ չեն հասնում կամ էլ մեր նշած խնդիրները: Հիմնականում ստանում ենք ստանդարտ, ոչինչ չասող պատասխաններ: Փաստորեն, մեր հասարակության մի ստվար բազմություն պետական և իրավական ռադիոծածկույթից դուրս են: Հենց բարձրաստիճան պաշտոնյաների անտարբերությունն էլ ոգևորում է վաշխառուներին և նրանք անարգել շարունակում են իրենց թալանը:

– Իսկ քննչական մարմինները և դատարանները արդյո՞ք կաշկանդված չեն նախկին և ներկա պաշտոնյաների դեմ գործեր հարուցելիս և քննելիս:

-Ոչ միայն կաշկանդված են, այլև հաճախ հենց նրանց հանցակիցներն են: Ցավոք սրտի, մեր երկրում դեռ չի վերացել քավոր-սանիկ հարաբերություններով հարց լուծելու պրակտիկան: Բացի այդ, վաշխառության գործերում միշտ գործ ունենք շատ մեծ փողերի հետ, իսկ այդպիսի ունեցվածքի տիրացած մարդու համար դժվար չէ կաշառել թե ոստիկաններին, թե դատախազներին և թե դատավորներին: Իհարկե, խոսքը ոչ բոլորի մասին է և շատ հազվադեպ լինում են նաև արդարացի դատավճիռներ, սակայն դրանք չնչին տոկոս են կազմում և մեծ հաշվով իրավիճակը չեն փոխում:

-Տիկին Պողոսյան, «1in.am»-ի տեղեկություններով՝ ՀՀ քաղաքացիական ավիացիայի նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանը փորձում է ճնշել և լռեցնել Ձեզ:

-Այո, ձեր տեղեկությունները հավաստի են, ավելին, Հովհաննես Երիցյանի ջանքերով քրեական գործ է հարուցվել իմ դեմ, թե իբր ես շորթմամբ եմ զբավում: Դա ակնհայտորեն սուտ մատնություն է և ես հաղորդում եմ ներկայացրել հանցագործության մասին, որը թեև կցել են գործին, բայց արդեն երկու ամիս է՝ ոչ մի քննչական գործողություններ չեն կատարում այդ ուղղությամբ: Մենք զբաղվում ենք Հովհաննես Երիցյանից տուժած ընտանիքների շահերի պաշտպանությամբ և բնական է, որ դա դուր չի գալիս նախկին պաշտոնյային: Ասեմ, որ անձամբ ինձ և մեր կազմակերպության մյուս անդամներին անհնար է վախեցնելը: Ճնշումներ, իհարկե, լինում են, որովհետև մենք պայքարում ենք հանցավոր կապերով միմյանց հետ կապված վաշխառուների խմբավորումների դեմ, սակայն մենք վստահ ենք, որ արդար գործ ենք անում և պայքարելու ենք մինչև վերջ:

Հեղինակ՝ Անահիտ Սվաճյան

Սկզբնաղբյուրը`http://www.1in.am/1473007.html

«Վելես» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանի բաց նամակը ՀՀ գլխավոր դատախազին
Հարգելի պր–ն Կոստանյան
Խորապես ողջունում ենք Հատուկ քննչական ծառայությունում կատարվող անօրինականությունների նկատմամբ Ձեր ուշադրությունն ու կատարած քայլերը: Բազմիցս փորձել ենք արժանանալ Ձեր ընդունելությանը, որպեսզի ներկայացնենք այն ամենաթողության և ապօրինության մթնոլորտը, որ տիրում է ՀՔԾ–ում։
Հուսով ենք, որ այս նամակում տեղ գտած փաստերը եւս կարժանանան Ձեր ուշադրությանը:
Եվ այսպես, ս.թ ապրիլի 14 –ին ՀՔԾ-ում հարուցվել էր թիվ 62207914 քրեական գործը ՀՀ քրեական օրենսգրքի 309 հոդվածի 2-րդ մասի հատկանիշներով՝ «բռնության գործադրմամբ զուգորդված պաշտոնեական լիազորություններն անցնելը», քանի որ ԴԱՀԿԾ մի քանի աշխատակիցներ գործադրել էին բռնություն 76 ամյա Զինա Գյոզալյանի և իմ՝ «Վելես» իրավապաշտպան ՀԿ-ի նախագահ Մարինա Պողոսյանի նկատմամբ:
Ս.թ. մարտի 17-ին ԴԱՀԿԾ աշխատակիցները Աբովյան փողոցի կտորեղենի խանութում բնակվող ընտանիքին վտարելու ժամանակ նախ բռնությունների ենթարկեցին տարեց կնոջը, իսկ երբ ես փորձեցի խոչընդոտել նրանց, ինձ կողպեցին փակ սենյակում: Ավելի ուշ, երբ Զինա Գյոզալյանին դուրս էին շպրտել իր տնից, ինձ ազատություն «պարգեւեցին» եւ պատճառելով մարմնական վնասվածքներ, բառի բուն իմաստով դուրս շպրտեցին տարածքից՝ ինձ նետելով բետոնե աստիճանների վրա:
Մարմնական վնասվածք պատճառելը ՀՔԾ պետի տեղակալը դիտեց որպես «նուրբ գրկել և տեղափոխել», որը երևի թե բնորոշ է իր ՀՔԾ-ական մտածելակերպին և ապրելաոճին, սակայն անընդունելի ցանկացած արժանապատիվ քաղաքացու համար։
Ի սկզբանե ՀՔԾ –ում տվյալ քր.գործը հարուցելը կրել է զուտ ձևական բնույթ, քանի որ չի անցկացվել բազմակողմանի և օբյեկտիվ քննություն և ի վերջո գործը կարճվել է հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ։
ՀԿԳ քննիչ Սարգսյանը 27.08.2014թ կայացրել է քրեական գործի կարճման որոշում, որը նույնիսկ հարկ չի համարել ուղարկել տուժողին: Քննիչի կայացրած որոշումը ստացվել է միայն երկու ամիս անց՝ հոկտեմբերի 17- ին, այն էլ ՀՔԾ պետին ուղված դիմումին ի պատասխան։
«Հո՞ ամեն տուժողի չեմ զանգի կանչեմ ու քր.գործի կարճման որոշում տամ։ Տուժողներից մարդ էր եկել երկու ամիս առաջ, Ձեր որոշումը իրան տվի, չվերցրեց, հո՞ առանձին չէի տալու»,- սա է ՀՔԾ ՀԿԳ քննիչ Ս.Վ. Սարգսյանի բացատրությունը:
Սա ի՞նչ է ՝ թղթի, ժամանակի, պրոֆեսիոնալիզմի պակա՞ս, թե՞ ցինիզմի ավելցուկ։
Հետեւելով քննիչի տրամաբանությանը՝ կարող ենք եզրակացնել, որ մի քանի մեղադրյալներ ունենալու պարագայում եւս մեղադրական եզրակացությունը մեկին են տալիս եւ մյուսներին չեն տեղեկացնում։
Քննիչի կայացրած որոշման վերաբերյալ բողոք ենք ներկայացրել ՀՀ Գլխավոր դատախազություն եւ այժմ ակնկալում ենք, որ Դուք անձամբ կստանձնեք այս գործի վերահսկողությունը՝ Ձեր բացահայտումներին ավելացնելով ՀՔԾ-ում կատարված այլ ապօրինություններ եւս:

Սկզբնաղբյուրը`http://www.lragir.am/index/arm/0/right/view/105957

Բաց նամակ ՀՀ գլխավոր դատախազին Հարգելի պր–ն Կոստանյան Խորապես ողջունում ենք Հատուկ քննչական ծառայությունում կատարվող անօրինականությունների նկատմամբ Ձեր ուշադրությունն ու կատարած քայլերը: Բազմիցս փորձել ենք արժանանալ Ձեր ընդունելությանը, որպեսզի ներկայացնենք այն ամենաթողության և ապօրինության մթնոլորտը, որ տիրում է ՀՔԾ–ում։ Հուսով ենք, որ այս նամակում տեղ գտած փաստերը եւս կարժանանան Ձեր ուշադրությանը: Եվ այսպես, ս.թ ապրիլի 14 –ին ՀՔԾ-ում հարուցվել էր թիվ 62207914 քրեական գործը ՀՀ քրեական օրենսգրքի 309 հոդվածի 2-րդ մասի հատկանիշներով՝ «բռնության գործադրմամբ զուգորդված պաշտոնեական լիազորություններն անցնելը», քանի որ ԴԱՀԿԾ մի քանի աշխատակիցներ գործադրել էին բռնություն 76 ամյա Զինա Գյոզալյանի և իմ՝ «Վելես» իրավապաշտպան ՀԿ-ի նախագահ Մարինա Պողոսյանի նկատմամբ: Ս.թ. մարտի 17-ին ԴԱՀԿԾ աշխատակիցները Աբովյան փողոցի կտորեղենի խանութում բնակվող ընտանիքին վտարելու ժամանակ նախ բռնությունների ենթարկեցին տարեց կնոջը, իսկ երբ ես փորձեցի խոչընդոտել նրանց, ինձ կողպեցին փակ սենյակում: Ավելի ուշ, երբ Զինա Գյոզալյանին դուրս էին շպրտել իր տնից, ինձ ազատություն «պարգեւեցին» եւ պատճառելով մարմնական վնասվածքներ, բառի բուն իմաստով դուրս շպրտեցին տարածքից՝ ինձ նետելով բետոնե աստիճանների վրա: Մարմնական վնասվածք պատճառելը ՀՔԾ պետի տեղակալը դիտեց որպես «նուրբ գրկել և տեղափոխել», որը երևի թե բնորոշ է իր ՀՔԾ-ական մտածելակերպին և ապրելաոճին, սակայն անընդունելի ցանկացած արժանապատիվ քաղաքացու համար։ Ի սկզբանե ՀՔԾ –ում տվյալ քր.գործը հարուցելը կրել է զուտ ձևական բնույթ, քանի որ չի անցկացվել բազմակողմանի և օբյեկտիվ քննություն և ի վերջո գործը կարճվել է հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ։ ՀԿԳ քննիչ Սարգսյանը 27.08.2014թ կայացրել է քրեական գործի կարճման որոշում, որը նույնիսկ հարկ չի համարել ուղարկել տուժողին: Քննիչի կայացրած որոշումը ստացվել է միայն երկու ամիս անց՝ հոկտեմբերի 17- ին, այն էլ ՀՔԾ պետին ուղված դիմումին ի պատասխան։ «Հո՞ ամեն տուժողի չեմ զանգի կանչեմ ու քր.գործի կարճման որոշում տամ։ Տուժողներից մարդ էր եկել երկու ամիս առաջ, Ձեր որոշումը իրան տվի, չվերցրեց, հո՞ առանձին չէի տալու»,- սա է ՀՔԾ ՀԿԳ քննիչ Ս.Վ. Սարգսյանի բացատրությունը: Սա ի՞նչ է ՝ թղթի, ժամանակի, պրոֆեսիոնալիզմի պակա՞ս, թե՞ ցինիզմի ավելցուկ։ Հետեւելով քննիչի տրամաբանությանը՝ կարող ենք եզրակացնել, որ մի քանի մեղադրյալներ ունենալու պարագայում եւս մեղադրական եզրակացությունը մեկին են տալիս եւ մյուսներին չեն տեղեկացնում։ Քննիչի կայացրած որոշման վերաբերյալ բողոք ենք ներկայացրել ՀՀ Գլխավոր դատախազություն եւ այժմ ակնկալում ենք, որ Դուք անձամբ կստանձնեք այս գործի վերահսկողությունը՝ Ձեր բացահայտումներին ավելացնելով ՀՔԾ-ում կատարված այլ ապօրինություններ եւս: Հարգանքով, «Վելես» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյան

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2014/10/30/511218/

ՀՀ քաղաքացիական ավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի հետ սեփականության առքուվաճառքի պայմանագիր կնքած քաղաքացին դիմում է ՀՀ Քննչական կոմիտեի նախագահ Աղվան Հովսեփյանին:

Հարգելի պարոն Հովսեփյան,

Այլևս չունենալով որևէ հույս իրավապահ համակարգի նկատմամբ, դիմում եմ Ձեզ և խնդրում Ձեր լիազորությունների սահմանում վերականգնել մեր խախտված իրավունքները:

2010թ բարձրաձայնվել է վաշխառուներ Հովհաննես Երիցյանի և Արտավազդ Այվազյանի և նրա ընտանիքի կողմից հանցավոր Ճանապարհով՝ բարձր տոկոսներով, մեզ գումարներ տրամադրելու և վաշխառությամբ մեզ ծանր կացության մեջ գցելու միջոցով, խարդախությամբ մեր անշարժ գույքին տիրանալու փաստի մասին:

Որպես վերոնշյալի ապացույց, ներկայացնում եմ վաշխառությամբ զբաղվելու փաստերի մասով մամուլում տպագրված նյութերի և այդ փաստերի հետ կապված հարուցված քրեական գործերի ցանկը.

1. Ոստիկանությունում քրեական գործ է հարուցված Հովհաննես Երիցյանի և Արտավազդ Այվազյանի՝ վաշխառությանմբ զբաղվելու մասով:

2. Ունեմ հեռախոսազրույց, որտեղ Հովհաննես Երիցյանը սպառնում է և հայհոյում է ինձ, սակայն քննիչը աչք է փակում այդ հանգամանքի վրա: Կյանքին սպառնալիք ներկայացնելու մասով քրեական գործ չի հարուցվել:

3. 13.10.2012թ վաշխառու Նորիկ Այվազյանի ընտանեկան կլանից, ի դեմս աղջկա՝ Լուսինե Այվազյանի և փեսայի Արմենակ Դալիբալթյանի կողմից տուժած Ներսես Պողոսյանի մասով «Առավոտ» թերթում հրապարակվել է «Չկարողանալով տոկոսներ վճարել՝ վաճառել է տունը և հողամասը» հոդվածը:

4. 17.03.2013թ «Հայկական ժամանակ» թերթում լույս է տեսել հոդված «Նորաշեն 2007 չբացահայտված գաղտնիքներ» վերնագրով, որտեղ նշվել է Հովհաննես Երիցյանի կողմից վաշխառությամբ զբաղվելու փաստի մասին:

5. 2014 հունվարին վաշխառու Հովհաննես Երիցյանի կողմից տուժած Գայանե Թումասյանի մասով «Հրապարակ» թերթում հրապարակվել է «Մեր օրերի Կորեյկոն» հոդվածը:

6. 23.01.2014թ վաշխառու Հովհաննես Երիցյանի կողմից տուժած Գայանե Թումասյանի մասով «168 ժամ» թերթում հրապարակվել է «Օգնեք վերադարձնենք մեր տունը» հոդվածը:

7. 15.04.2014թ «168 ժամ» թերթի միջոցով բաց նամակ ենք հղել ՀՀ նախագահին, Գլխավոր դատախազին եւ ոստիկանապետին:

8. 23.03.2014թ. «Սուր անկյուն» հաղորդաշարով ցուցադրվել է նշված անձանց՝ վաշխառությամբ և խարդախությամբ զբաղվելու մասին հաղորդում:

9. 15.09.2014թ. «Լրագրողներ հանուն մարդու իրավունքների» հասարակական կազմակերպության «ForRights.am» կայքում հրապարակվել է «Ես Երիցյանն եմ, ես հասարակ մարդ չեմ» հոդվածը, որտեղ ներկայացված հեռախոսազրույցները բացահայտում են Հովհաննես Երիցյանի եւ Արտավազդ Այվազյանի խոսքերի հակասությունները:

Կարևոր եմ համարում նշել նաև այն փաստը, որ վաշխառուների այս թնջուկը միշտ եղել է պաշտպանված և գործել է շատ կազմակերպված: Նրանք շինծու առքուվաճառքի պայմանագրով տիրանում են ուրիշի անշարժ գույքին և արհեստական ճանապարով ապահովում են «բարեխիղճ ձեռք բերողի» կարգավիճակը:

Այս պահին մենք վտարված ենք մեր իսկ տանից և գտնվում ենք անելանելի վիճակի մեջ: Ուստի խնդրում եմ Ձեր հսկողության տակ վերցնել տվյալ գործը:

Կանխավ շնորհակալություն

Սկզբնաղբյուրը`http://forrights.am/?ln=1&id_=18&page_id=13

76-ամյա Զինաիդա Գյոզալյանի և «Վելես» իրավապաշտպան ՀԿ-ի նախագահ Մարինա Պողոսյանի (լուսանկարում) նկատմամբ բռնություն գործադրելու առթիվ ՀՔԾ-ն քրեական գործի հարուցումը մերժելու մասին որոշում է ընդունել: Իրավապաշտպան Մարինա Պողոսյանը բաց նամակով դիմել է Գլխավոր դատախազ Գևորգ Կոստանյանին՝ որոշման մասին բողոք ներկայացնելով դատախազություն:
«Մարտի 17-ին ԴԱՀԿԾ աշխատակիցները Աբովյան փողոցի կտորեղենի խանութում բնակվող ընտանիքին վտարելու ժամանակ նախ բռնությունների ենթարկեցին տարեց կնոջը, իսկ երբ ես փորձեցի խոչընդոտել նրանց, ինձ կողպեցին փակ սենյակում: Ավելի ուշ, երբ Զինա Գյոզալյանին դուրս էին շպրտել իր տնից, ինձ ազատություն «պարգեւեցին» և պատճառելով մարմնական վնասվածքներ, բառի բուն իմաստով դուրս շպրտեցին տարածքից՝ ինձ նետելով բետոնե աստիճանների վրա: Մարմնական վնասվածք պատճառելը ՀՔԾ պետի տեղակալը դիտեց որպես «նուրբ գրկել և տեղափոխել»»,- դեպքի մանրամասներն է ներկայացրել Մարինա Պողոսյանը:
Ըստ նրա՝ քրեական գործ հարուցելն ի սկզբանե կրել է ձևական բնույթ, քանի որ չի անցկացվել բազմակողմանի և օբյեկտիվ քննություն և ի վերջո գործը կարճվել է հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ: Իրավապաշտպանը նշել է, որ կարճման մասին որոշումը նույնիսկ չի ուղարկվել տուժողին:
«Հո՞ ամեն տուժողի չեմ զանգի կանչեմ ու քրգործի կարճման որոշում տամ։ Տուժողներից մարդ էր եկել երկու ամիս առաջ, Ձեր որոշումը իրան տվի, չվերցրեց, հո՞ առանձին չէի տալու»,- ՀՔԾ ՀԿԳ քննիչ Ս.Վ. Սարգսյանի խոսքերն է փոխանցում իրավապաշտպանը:

Սկզբնաղբյուրը`http://www.epress.am/2014/10/30/259230.html

Բաց նամակ ՀՀ գլխավոր դատախազին

Հարգելի պր–ն Կոստանյան,
Խորապես ողջունում ենք Հատուկ քննչական ծառայությունում կատարվող անօրինականությունների նկատմամբ Ձեր ուշադրությունն ու կատարած քայլերը: Բազմիցս փորձել ենք արժանանալ Ձեր ընդունելությանը, որպեսզի ներկայացնենք այն ամենաթողության և ապօրինության մթնոլորտը, որ տիրում է ՀՔԾ–ում։

Հուսով ենք, որ այս նամակում տեղ գտած փաստերը եւս կարժանանան Ձեր ուշադրությանը: Եվ այսպես, ս.թ ապրիլի 14 –ին ՀՔԾ-ում հարուցվել էր թիվ 62207914 քրեական գործը ՀՀ քրեական օրենսգրքի 309 հոդվածի 2-րդ մասի հատկանիշներով՝ «բռնության գործադրմամբ զուգորդված պաշտոնեական լիազորություններն անցնելը», քանի որ ԴԱՀԿԾ մի քանի աշխատակիցներ գործադրել էին բռնություն 76 ամյա Զինա Գյոզալյանի և իմ՝ «Վելես» իրավապաշտպան ՀԿ-ի նախագահ Մարինա Պողոսյանի նկատմամբ:

Ս.թ. մարտի 17-ին ԴԱՀԿԾ աշխատակիցները Աբովյան փողոցի կտորեղենի խանութում բնակվող ընտանիքին վտարելու ժամանակ նախ բռնությունների ենթարկեցին տարեց կնոջը, իսկ երբ ես փորձեցի խոչընդոտել նրանց, ինձ կողպեցին փակ սենյակում:

Ավելի ուշ, երբ Զինա Գյոզալյանին դուրս էին շպրտել իր տնից, ինձ ազատություն «պարգեւեցին» եւ պատճառելով մարմնական վնասվածքներ, բառի բուն իմաստով դուրս շպրտեցին տարածքից՝ ինձ նետելով բետոնե աստիճանների վրա:

Մարմնական վնասվածք պատճառելը ՀՔԾ պետի տեղակալը դիտեց որպես «նուրբ գրկել և տեղափոխել», որը երևի թե բնորոշ է իր ՀՔԾ-ական մտածելակերպին և ապրելաոճին, սակայն անընդունելի ցանկացած արժանապատիվ քաղաքացու համար։

Ի սկզբանե ՀՔԾ –ում տվյալ քր.գործը հարուցելը կրել է զուտ ձևական բնույթ, քանի որ չի անցկացվել բազմակողմանի և օբյեկտիվ քննություն և ի վերջո գործը կարճվել է հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ։ ՀԿԳ քննիչ Սարգսյանը 27.08.2014թ կայացրել է քրեական գործի կարճման որոշում, որը նույնիսկ հարկ չի համարել ուղարկել տուժողին:

Քննիչի կայացրած որոշումը ստացվել է միայն երկու ամիս անց՝ հոկտեմբերի 17- ին, այն էլ ՀՔԾ պետին ուղված դիմումին ի պատասխան։ «Հո՞ ամեն տուժողի չեմ զանգի կանչեմ ու քր.գործի կարճման որոշում տամ։ Տուժողներից մարդ էր եկել երկու ամիս առաջ, Ձեր որոշումը իրան տվի, չվերցրեց, հո՞ առանձին չէի տալու»,- սա է ՀՔԾ ՀԿԳ քննիչ Ս.Վ. Սարգսյանի բացատրությունը:

Սա ի՞նչ է ՝ թղթի, ժամանակի, պրոֆեսիոնալիզմի պակա՞ս, թե՞ ցինիզմի ավելցուկ։ Հետեւելով քննիչի տրամաբանությանը՝ կարող ենք եզրակացնել, որ մի քանի մեղադրյալներ ունենալու պարագայում եւս մեղադրական եզրակացությունը մեկին են տալիս եւ մյուսներին չեն տեղեկացնում։

Քննիչի կայացրած որոշման վերաբերյալ բողոք ենք ներկայացրել ՀՀ Գլխավոր դատախազություն եւ այժմ ակնկալում ենք, որ Դուք անձամբ կստանձնեք այս գործի վերահսկողությունը՝ Ձեր բացահայտումներին ավելացնելով ՀՔԾ-ում կատարված այլ ապօրինություններ եւս:

Հարգանքով,
«Վելես» իրավապաշտպան
հասարակական կազմակերպության
նախագահ
Մարինա Պողոսյան

Սկզբնաղբյուրը`http://forrights.am/?ln=1&id_=12&page_id=336

«Մենք երկու անգամ Շտապ օգնություն կանչեցինք 76-ամյա կնոջ համար, բայց նույնիսկ դա չսթափեցրեց հարկադիր կատարողներին, նրանք ծեր կնոջը մազերից և մարմնի այլ մասերից բռնած ուղղակի նետեցին բետոնե աստիճանների վրա»,- պատմում է «Վելես» հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանը՝ տհաճությամբ վերհիշելով դեպքի մանրամասները, որը տեղի էր ունեցել մարտի 17-ին՝ Աբովյան փողոցի կտորեղենի խանութում բնակվող ընտանիքին վտարելու ժամանակ:

Իրավապաշտպանը փորձել է դեպքի վայրից զանգահարել ՀՀ ոստիկանության «Թեժ գիծ», դա նկատելով ԴԱՀԿ-ի աշխատակիցները խլել են նրա հեռախոսը, հրելով մտցրել սենկակներից մեկը եւ դուռը կողպել վրան:

«ԴԱՀԿ աշխատակիցներն ապօրինաբար զրկել են ինձ ազատությունից եւ ազատ տեղաշարժվելու իրավունքից: Նրանք դուռը բացեցին միայն այն ժամանակ, երբ տարեց կնոջն արդեն դուրս էին շպրտել տարածքից»,- պատմում է Մարինա Պողոսյանը:

Հատուկ քննչական ծառայությունում քրեական գործ էր հարուցվել քաղաքացիներ Զինաիդա Մելիքյանի, Զինա Գյոզալյանի եւ «Վելես» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանի նկատմամբ բռնություն գործադրելու փաստի առթիվ:

Բռնություն գործադրողները եղել են Դատական ակտերի հարկադիր կատարողները, որոնք կտորեղենի խանութում բնակվող ընտանիքին վտարելու ժամանակ մարմնական վնասվածքներ են հասցրել Զինաիդա Մելիքյանին, նրա 76-ամյա տատիկին, ինչպես նաեւ այդ ընտանիքի շահերը պաշտպանող կազմակերպության ղեկավարին:

Նշենք, որ Զինաիդա Մելիքյանը կորցրել էր իր սեփականությունը ՀՀ քաղաքացիական ավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի հետ կնքած գործարքի արդյունքում:

Մելիքյանը պնդում է, որ ինքը տոկոսով գումար է վերցրել Երիցյանից, ապա եւ նրա ընկեր Արտավազդ Այվազյանից, որոնք իրեն ստիպել են սեփականության առքուվաճառքի շինծու պայմանագիր կնքել, իսկ ամիսներ անց դիմել են դատարան`ընտանիքին բնակելի տարածքից վտարելու պահանջով:

Դատարանը հիմք է ընդունել շինծու պայմանագիրը եւ վտարման վճիռ է կայացրել, դատական ակտերի հարկադիր կատարողներն էլ եկել են այդ վճիռն ի կատար ածելու եւ կանանց քաշքշելով բառի բուն իմաստով տնից դուրս են շպրտել:

«Կատարողական թերթիկում Զինա Գյոզալյանի անունը նշված չէր, դատարանը այդ կնոջը վտարելու մասով վճիռ չէր կայացրել, այսինքն՝ ԴԱՀԿ աշխատակիցներն իրավունք չունեին նրան վտարելու այդ տարածքից, բայց նրանք դա հաշվի չառան եւ անասելի ստորացումների ենթարկեցին վատառողջ կնոջը»,- պատմում է իրավապաշտպանը:

Մարինա Պողոսյանը եւ Զինա Գյոզալյանն անցել են դատաբժշկական փորձաքննություն, նրանց ստացած վնասվածքներն արձանագրվել են: Հատուկ քննչական ծառայությունը փաստի առթիվ հարուցել էր քրեական գործ` ՀՀ քրեական օրենսգրքի 309-րդ հոդվածի 2-րդ մասով՝ «բռնության գործադրման զուգորդված պաշտոնեական լիազորություններն անցնելը»:

Զինա Գյոզալյանին, Զինաիդա Մելիքյանին եւ Մարինա Պողոսյանին տուժող էին ճանաչվել, սակայն ԴԱՀԿ աշխատակիցներին այդպես էլ մեղադրանք չի առաջադրվել` «հանցակազմի բացակայության» պատճառաբանությամբ:

«Հատուկ քննչական ծառայության քննիչ Սարգսյանն այնքան ցինիկ պահվածք ունի, որ քրեական գործի կարճման մասին որոշումը նույնիսկ չէր ուղարկել ինձ, ինչը նա պարտավոր էր անել»,- ասում է «Վելես» իրավապաշտպան ՀԿ-ի նախագահը:

Նշենք, որ քրեական գործի կարճման որոշումը կայացվել է օգոստոսի 27-ին, սակայն տուժողն այդ մասին ծանուցվել է միայն ամիսներ անց, երբ գրավոր դիմել է ՀՔԾ պետին:

«Օրենքը պարտադրում է քննիչին կայացրած որոշման մասին տուժողին տեղեկացնել 24 ժամվա ընթացքում, սակայն ես որոշման օրինակը ստացել եմ միայն հոկտեմբերի 17-ին: Այնինչ քննիչն իր օգոստոսի 27-ին կայացրած որոշման մեջ նշել էր, որ պետք է այդ մասին անհապաղ տեղեկացնի տուժողներին: Ինչպես տեսնում եք՝ ՀՔԾ-ում անհապաղ նշանակում է ամիսներ անց»,- ասում է Մարինա Պողոսյանը:

«Վելես» ՀԿ-ն ՀՀ գլխավոր դատախազաություն բողոք է ներկայացրել ՀՔԾ-ի`քրեական գործը կարճելու մասին որոշման դեմ. «Մենք հետամուտ ենք լինելու, որպեսզի իրենց լիազորությունները լկտիաբար չարաշահող ԴԱՀԿ աշխատակիցները պատժվեն օրենքի ամբողջ խստությամբ»:

Արման Ղարիբյան

Սկզբնաղբյուրը` http://forrights.am/?ln=1&id_=18&page_id=12

Ամեն հինգշաբթի Կառավարության շենքի դիմաց բողոքողների թիվն անցած շաբաթվանից ավելացել է եւս երկու ընտանիքով: Սիրանուշ եւ Օֆելյա Չփլախյանները, ովքեր վստահեցնում են, որ Կառավարության աշխատակից Նունե Պլուզյանի խարդախության զոհն են դարձել, ՀՀ վարչապետից պահանջում են ընդունել եւ լսել իրենց:

Հիշեցնենք, որ Սիրանուշ Չփլախյանը «ForRights.am»-ի միջոցով հանդես էր եկել վարչապետին ուղղված վիդեոուղերձով, որով հայտնում էր, որ իր գրած նամակները չեն հասնում Հովիկ Աբրահամյանին:

Տունը կորցրած քաղաքացին վարչապետի աջակցությունն էր հայցում, քանի որ երկու ընտանիք զրկվել էր սեփական տնից՝ Նունե Պլուզյանի մորաքրոջ որդու հետ կնքված պայմանագրի արդյունքում:

Չփլախյանները, սակայն, պնդում են, որ իրենք պայմանագիր են կնքել իրականում Նունե Պլուզյանի հետ, որի փոխարեն զուտ ձեւականորեն հանդես է եկել նրա մորաքրոջ տղան: Չստանալով որեւէ արձագանք Կառավարությունից, Չփլախյանները որոշել են դուրս գալ բողոքի ցույցերի: Ամեն հինգշաբթի նրանք լինելու են Կառավարության շենքի դիմաց՝ հուսալով, որ գոնե այդպես իրենց ձայնը կհասնի վարչապետին:

Ի դեպ, Սիրանուշ Չփլախյանը Ոստիկանության Էրեբունու բաժնում հաղորդում է տվել հանցագործության մասին, որտեղ նշել է, որ ՀՀ կառավարության Դիմումների եւ բողոքների քննարկման վարչության աշխատակից Նունե Պլուզյանը խարդախության միջոցով տիրացել է իր գույքին` այն գրանցելով իր մորաքրոջ տղայի անունով:

Սկզբնաղբյուրը`http://forrights.am/?ln=1&id_=18&page_id=11

Սեփական տունը կորցրած Սիրանուշ Չփլախյանը Ոստիկանության Էրեբունու բաժնում հաղորդում է տվել հանցագործության մասին, որտեղ նշել է, որ ՀՀ կառավարության Դիմումների եւ բողոքների քննարկման վարչության աշխատակից Նունե Պլուզյանը խարդախության միջոցով տիրացել է իր գույքին` այն գրանցելով իր մորաքրոջ տղայի անունով:

Սիրանուշ Չփլախյանը «ForRights.am»-ին պատմել էր, թե ինչպես է 2011 թվականին տոկոսով գումար վերցրել Նունե Պլուզյանից եւ որպես գումարի հետ վերադարձման երաշխիք տան առքուվաճառքի պայմանագիր է կնքել:

«Բրոկերը, ով ինձ ծանոթացրել էի Նունե Պլուզյանի հետ, պնդում էր, որ պայմանագիրը շինծու է լինելու, երբ գումարը վերադարձնեմ, իմ տունն ինձ էին հետ տալու»,- ասում է Սիրանուշը: Սակայն 2013 թվականի ապրիլին Չփլախյանները դատարանից ծանուցագիր են ստացել այն մասին, որ իրենց տնից վտարելու վերաբերյալ հայց է ներկայացվել:

Ընդհանուր իրավասության դատարանը բավարարել է վտարման պահանջը, իսկ Վերաքննիչ դատարանը այդ վճիռը թողել է ուժի մեջ: Ներկայումս Չփլախյանների բողոքը գտնվում է Վճռաբեկ դատարանում: Եթե Վճռաբեկ դատարանը չբեկանի վտարման մասին դատավճիռը, ապա Սիրանուշ Չփլախյանը իր որդու եւ քրոջ ընտանիքի հետ միասին կհայտնվի փողոցում:

Սիրանուշ Չփլախյանը «ForRights.am»-ի միջոցով դիմել էր ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանին, վարչապետը, սակայն, որեւէ կերպ չի արձագանքել նրա խնդրանքին:

Լուսանկարում Նունե Պլուզյանն է

Արման Ղարիբյան

Սկզբնաղբյուրը`http://www.forrights.am/?ln=1&id_=18&page_id=10