Եթե Վճռաբեկ դատարանը չբեկանի Վերաքննիչ դատարանի վճիռը, ապա Սիրանուշ եւ Օֆելյա Չփլախյանները կկորցնեն իրենց տունը: Սիրանուշի որդին ժամկետային զինծառայող է, ծառայում է Ղարաբաղում: Կես տարի անց պիտի վերադառնա տուն. տուն, որն արդեն իրենց չի պատկանում:

Ամեն ինչ սկսվել է 2011 թվականին. «Ինձ գումար էր պետք, ընկերուհուս պետք է օգնեի: Ծանոթացել եմ ոմն բրոկեր Գեւորգի հետ, ով ասաց, որ մարդ կա, որ տոկոսով փող կտա, բայց որպես գումարի հետ վերադարձման երաշխիք պիտի տան առքուվաճառքի պայմանագիր կնքել: Գեւորգը պնդում էր, որ պայմանագիրը շինծու է լինելու, երբ գումարը վերադարձնեմ, իմ տունն ինձ էին հետ տալու»,- պատմում է Սիրանուշ Չփլախյանը:

Սիրանուշի խոսքով` բրոկերի միջոցով ինքը ծանոթացել է ՀՀ կառավարության Դիմումների եւ բողոքների քննարկման վարչության աշխատակից Նունե Պլուզյանի հետ, ով և տնօրինում էր գումար: «Ինձ գումարն անձամբ տվել է Նունե Պլուզյանը, տվել է 25.000 դոլար, որից 10 տոկոս միջնորդավճար են վերցրել: Նունեն հետը մի հոգու բերել էր, ում ես չէի ճանաչում ու հենց էդ մարդու անունով էլ ինքը գրանցեց տունը: Հետո իմացանք, որ անունը Հրանտ Բաբայան է, որ Նունենի մորաքրոջ տղան է»,- պատմում է Սիրանուշը:

«Նունեի հետ պայմանավորվել էինք, որ ամսեկան 5 տոկոս պետք է փակեմ, մոտ 1250 դոլար գումար էր կազմում ամսական: Տոկոսները մշտապես վճարել եմ մինչեւ 2013 թվականի ապրիլը, երբ դատարանից ծանուցագիր ստացա վտարման պահանջով: Իրենք դիմել էին դատարան` ինձ եւ մորս տնից վտարելու պահանջով: Երբ ծանուցագիրը ստացանք, զանգեցի Նունեին, հարցրեցի` էս ի՞նչ ես արել: Ասեց` դե, դուք չեք կարողանալու իմ գումարը հետ տալ, ինձ էլ չզանգեք: Համ էլ ասաց, թե դա ինքը չի արել, այլ Հրայրը, որին մենք չէինք էլ ճանաչում»:

Սիրանուշի խոսքով` տոկոսով գումար վերցնելու մասին Նունե Պլուզյանի հետ որեւէ գրավոր պայմանագիր չեն կնքել: «Ինքն ասեց` կարիքը չկա գրելու տոկոսով փողի մասին: Էնքան ուշադիր էր, նույնիսկ հեռախոսներին էր նայում, որ չձայնագրեինք: Թեեւ sms-ներ կան, որ հասարակ մարդն էլ կարդա, կհասկանա` ինչն ինչոց է»:

Սիրանուշ Չփլախյանն ու իր մայրը հակընդդեմ հայց են ներկայացնում դատարան՝ միջնորդելով Նունեն Պլուզյանին ներգրավել որպես երրորդ անձ: Դատարանը բավարարել է միջնորդությունը:

Սիրանուշը եւ մայրը պահանջել են շինծու գործարքն անվավեր ճանաչել. «Իրականում առքուվաճառք տեղի չի ունեցել, այլ տոկոսով գումարի դիմաց Նունե Պլուզյանը, որպեսզի ապահովի իր գումարի վերադարձը, միանգամից առքուվաճառքի պայմանագիր է կնքել, որ ցանկացած պահի վտարման պահանջով մտնի դատարան»,- պնդում է Սիրանուշ Չփլախյանը:

Վերջինս նաեւ դիմել է ոստիկանություն. Էրեբունու բաժնում նյութեր են նախապատրաստվել, սակայն քրեական գործի հարուցումը մերժվել է. «Քննիչները չեն պարզել, թե տունը առնելուց հետո ինչու Նունե Պլուզյանը չի բնակվել այնտեղ երկար ժամանակ: Քննիչը կարող էր պարզել, որ եթե Պլուզյանը գործի հետ կապ չունի, ինչու է այդքան հաճախակի զանգահարել Չփլախյանին: Չէ՞ որ կարելի էր հեռախոսազանգերի տվյալները ստանալ եւ ապացուցել» – «ForRights.am»-ին ասաց Չփլախյանների փաստաբան Մկրտիչ Դավթյանը: 2013 թվականի սեպտեմբերին, երբ Էրեբունի եւ Նուբարաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանը քննում էր Չփլախյանների վտարման հայցը, մահանում է Սիրանուշի մայրը:

«Մեր փաստաբանը միջնորդեց, որ հետաձգեն դատական նիստը, դատավորը չհետաձգեց: Նունեն արագացնում էր նրանց: Սեպտեմբերի 21-ին մամաս մահացել է, ես հոկտեմբերի 3-ին դատի եմ գնացել էլի: Իրենք հաշվի չառան իմ սուգը,- ասում է Սիրոնուշը: – Դատարանը մինչեւ վերջերս էլ ծանուցագիր էին ուղարկում մորս անունով` գրելով «ներկայացեք դատարան, անձնագիրը չմոռանաք»: Մարդը չկա, իրեն ինչո՞ւ են կանչում դատի»:

«Կողմերից մեկի մահվան դեպքում եթե իրավահաջորդության հարց է ծագում, դատավորը պարտավոր է կասեցնել դատական նիստը: Այս պարագայում հակընդդեմ հայցվորներից մեկը մահացել է եւ նրա մյուս աղջիկները պետք է ստանձնեին իրավահաջորդությունը, սակայն դատարանը չի իրականացրել իր պարտավորությունը: Դատավոր Վլադիմիր Ասլանյանն իր քմահաճույքով է առաջնորդվել, նրա համար օրենքներ գոյություն չունեն»,- կարծում է Չփլախյանների շահերը ներկայացնող փաստաբանը:

Մկրտիչ Դավթյանը բողոքարկել է ընդհանուր իրավասության դատարանի վճիռը, սակայն Վերաքննիչ դատարանն այն ուժի մեջ է թողել. «Ստացվում է, որ Վերաքննիչ դատարանն էլ թքած ունի օրենքի վրա: Մինչդեռ դատավարությունը կասեցնելը ոչ թե դատարանի իրավունքն է, այլ պարտավորությունը»: Փաստաբանը բողոք է ներկայացրել Վճռաբեկ դատարան:

Այս ատյանի դատավճիռը կարող է ճակատագրական լինել Սիրանուշի, Օֆելյայի եւ նրանց երեխաների համար, քանի որ կորցնելով իրենց միակ օթեանը 7 քաղաքացիներ կհայտնվեն փողոցում:

Նշենք, որ դատավարության ընթացքում Սիրանուշ Չփլախյանը հաշտության պայմանագիր է կնքել հայցվոր կողմի հետ, սակայն պայմանագրում հաշվի չի առնվել մյուս համահայցվորի` Սիրանուշի մահացած մոր իրավահաջորդի շահերը: Սիրանուշի քույրերը, ովքեր պետք է լինեին մոր իրավահաջորդը, չեն մասնակցել հաշտության պայմանագրին: «Այդ պայմանագիրն ի սկզբանե անօրինական է, քանի որ համահայցվորներից մեկը չի մասնակցել այդ պայմանագրին, ոչ էլ նրա իրավահաջորդը, հետեւաբար այն առոչինչ է»,- ասում է փաստաբան Մկրտիչ Դավթյանը:

Սիրանուշ Չփլախյանի խոսքով` Նունե Պլուզյանն իրեն առաջարկել է 40.000 դոլարի դիմաց տունը հետ տալ: «Ստորագրեցի հաշտության պայմանագիրը: Բայց ես չկարողացա այդ գումարը գտնել, 285 քմ տուն է, պիտի պատ դնեինք, որ կարողանայի իմ հատվածը ծախել՝գումարը տալ, որպեսզի գոնե փրկեի քրոջս տունը: Խնդրեցի Նունեին, որ թույլ տա պատ դնենք, տունը վաճառենք, չթողեց»:

Նշենք, որ նախքան հոդվածը հրապարակելը մենք 20 օր շարունակ փորձել ենք պարզաբանումներ ստանալ կառավարության աշխատակից Նունե Պլուզյանիցը, ով հանգստանում էր արտերկրում: Պլուզյանը, սակայն, Հայաստան վերադառնալուց հետո եւս տարբեր պատճառաբանություններով խուսափեց հարցազրույցից: Կառավարության աշխատակիցը հեռախոսազրույցի ժամանակ միայն փոխանցեց, որ ինքն այդ տան առքուվաճառքի հետ կապ չունի, եւ որ իր անունը Չփլախյաններն անտեղի են շոշափում:

Սիրանուշ Չփլախյանը «ForRights.am»-ի միջոցով վիդեոուղերձով դիմում է ՀՀ վարչապետին, քանի որ նամակ է ուղարկել, սակայն այն տեղ չի հասել: «Զանգել-հարցրել եմ` ի՞նչ է եղել իմ նամակը: Ասում են` նորից գրեք: Նունեն էդ բաժնում ա աշխատում, հենց նամակս մտնում է իրենց բաժին, էլ վարչապետին չի հասնում…»:

Արման Ղարիբյան

Հ.Գ.Այսօր Հայաստանում ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ բազմաթիվ մարդիկ «տոկոսի տակ» հայտնվելով կորցնում են իրենց բնակարանները: Դատարանները որոշումներ են կայացնում այս մարդկանց բնակարաններից վտարելու պահանջով՝ թողնելով նրանց անօթևան: Ստացվում է, որ վաշխառուները՝ տոկոսով փող տվողները, պաաշտպանված են օրենքով: Պատահական է, արդյո՞ք, որ Նունե Պլուզյանը կառավարության աշխատակից է: Առաջիկայում մենք առավել մանրամասն կանդրադառնանք այս խնդրին:

Սկզբնաղբյուրը`http://forrights.am/?ln=1&id_=12&page_id=295

Այսօր հրավիրված մամուլի ասուլիսում «ՎԵԼԵՍ» իրավապաշտպան կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանը և փաստաբան Մկրտիչ Դավթյանը կոնկրետ փաստերով և տվյալներով ներկայացրեցին այն դեպքերը, երբ սպառնալիքների ազդեցության ներքո հեռուստաընկերություններն իրավական ոլորտի հետ կապված նախապես տեսագրված հաղորդումները պարտադրված մոնտաժում կամ ընդհանրապես եթեր չեն հեռարձակում:

Առաջին հայացքից՝ այս հայտարարությունը թերահավատության տեղիք է տալիս, քանի որ վերջին տարիներին լրատվամիջոցների վրա ճնշումը զգալիորեն թուլացել է: Բացի այդ, Հայաստանում լրատվամիջոցները շատ են, և, առավել ևս, սոցիալական ցանցերի պայմաններում հնարավոր չէ նույնիսկ ամենաանհաճո տեղեկատվությունը թաքցնել: Եվ եթե որևէ լրատվամիջոց այս կամ այն պատճառով չի հրապարակում որևէ փաստ կամ որևէ տեղեկատվություն, ապա, միևնույն է, միշտ գտնվում են լրատվամիջոցներ, որոնք խոսում են այդ մասին:

Մարինա Պողոսյանը նախ խոսեց այն մասին, թե «Վելես» իրավապաշտպան կազմակերպությունը երկու ամսվա իր գործունեության ընթացքում ինչպիսի սպառնալիքների և ճնշումների է ենթարկվել. «Մենք գիտեինք, որ կհանդիպենք նմանատիպ ճնշումների, և դա շարունակական բնույթ է կրելու: Բայց դա պատիվ չի բերում մեր երկրին, մեր Ոստիկանությանը: Գիտեք` այդ ամենը փոքր-ինչ ծիծաղելի է. մտածում են` է՞լ ինչ կարելի է անել մեր կամքը կոտրելու համար: Ասեմ` միայն մեկ բան կարելի է անել. եթե Ոստիկանությունը և Դատախազությունը գտնվեն իրենց տեղերում և իսկապես աշխատեն, ապա մեր կազմակերպությունը պարզապես կդադարի գործել, քանի որ մեր կարիքը չի զգացվի ընդհանրապես. իրենք կընդունեն բազմաթիվ մարդկանց, նրանց գործերը կտանեն մինչև վերջ, գործը կհասնի դատարան, կգտնվեն և կպատժվեն մեղավորները, և մեր կազմակերպությունն ընդհանրապես գործ չի ունենա անելու»:

Այնուհետև անդրադառնալով բուն թեմային և խոսելով հեռուստաընկերությունների մասին` Մարինա Պողոսյանը ներկայացրեց մի դեպք, երբ վերջերս իրենց դիմել էին Երևան քաղաքից Հասմիկ Հարությունյանը և Շիրակի մարզից Ռուզաննա Ադանալյանը: Նրանք երկուսն էլ պատմել են վաշխառության մասին աղաղակող դեպքերի մասին: Մարինա Պողոսյանի խոսքով` իրենց զանգահարել են «Կենտրոն» հեռուստաընկերությունից և հայտնել, որ «Քո սխալը» հաղորդման շրջանակում ցանկանում են շարունակել վաշխառության մասին այդ գործերը և հրապարակել եթերում.

«Մենք իրենց ներկայացրեցինք Հասմիկ Հարությունյանի և Ռուզաննա Ադանալյանի գործերը, որոնք համապատասխանաբար տուժել էին վաշխառու Կարինե Աղբալյանից և Շիրակի մարզպետարանի Կանանց, ընտանիքների և երեխաների իրավունքների պաշտպանության բաժնի պետի պաշտոնը զբաղեցնող Լուսինե Գինոսյանից: Դեպքերի մասին լուսաբանող հաղորդումը պետք է եթեր հեռարձակվեր անցած երեքշաբթի` ժամը 20:30-ին, բայց մեծ ցավ ապրեցինք, երբ տեսանք, որ հեռուստաընկերությունը եթեր չհեռարձակեց հաղորդումը: Քանի որ այն բավականին խոշոր հեռուստաընկերություն է, չէինք պատկերացնում, որ կարող է վախենալ ինչ-որ ճղճիմ սպառնալիքներից: Տվյալ հաղորդման հաղորդավարուհին ասաց, որ սպառնալիքներ են եղել Ռուզաննա Ադանալյանի հակառակ կողմի` Լուսինե Գինոսյանի և ինչ-որ տղամարդու կողմից»:

Փաստաբան Մկրտիչ Դավթյանը ներկայացրեց մեկ այլ դեպք` կապված «Հ1» հանրային հեռուստաընկերության հետ. «Երբ այդ հեռուստաընկերության մի հաղորդման շրջանակում ներկա էինք գտնվել և դիրքորոշում էինք հայտնել վաշխառուների հետ կապված, հաղորդումը եթեր հեռարձակվեց մոտ 60% կրճատումով: Ես հասկացա, որ «Հ1» գնալու մտադրություն ես այլևս չեմ ունենա: Եթե մենք այս ձևով պետք է շարունակենք մեր երկիրը դեմոկրատացնել, խոսել եվրոպական չափանիշների, մարդու իրավունքների, լրատվամիջոցների ազատության մասին՝ անիմաստ է. Մենք կկանգնենք մի փաստի առաջ, երբ մեր երկրի պատիվը և արժանապատվությունը փրկել չի լինի»:

Որպես ամփոփում` բանախոսները ներկայացրեցին իրենց հետագա անելիքները` շեշտելով, որ ավելի եռանդով են շարունակելու աշխատել, անելու են այնպես, որ նմանատիպ դեպքերը դառնան հանրության սեփականություն, իսկ հանցագործները` ի դեմս վաշխառուների, դատվեն և մեր հասարակության մեջ այլևս չլինեն:

«Երբ որ հիմնում էինք այս կազմակերպությունը չէինք կարող պատկերացնել, որ այսքան շատ տուժած մարդիկ կարող են լինել մեր հասարակության մեջ»,- այսօր՝ հունիսի 18-ին, «Բլից ինֆո» մամլո ակումբում լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում հայտարարեց «Վելես իրավապաշտպան» հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանը: Նա նշեց, որ հասարակական կազմակերպությունը հիմնելիս նպատակ ունեին սատարել ոստիկանությանը եւ համագործակցել նրանց հետ, որպեսզի կարողանան արմատախիլ անել վաշխառություն երեւույթը: Նրա խոսքերով՝ կարծում էին, որ ոստիկանները, հասկանալով, որ վաշխառությունը քրիստոնեությանը հարիր չէ, կսատարի իրենց, բայց առաջին մի քանի դեպքերից հետո ի դեմս իրավապահ մարմինների մեծ պատնեշի են հանդիպել: Տիկին Պողոսյանը հայտարարեց, որ մի քանի ամիսների ընթացքում իրենք բացահայտել են վաշխառուների մի քանի խումբ Երեւանում, Վանաձորում եւ Շիրակի մարզում, եւ կենտրոնացել են հենց այդ տարածքների վրա, քանի որ բողոքները հիմնականում այնտեղից են. «Մենք ունենք վաշխառուների խումբ, որ մոտավորապես 10-15 տարի, երեւի թե, գործում է: Մեզ մոտ փաստերը 2008 թվականից են արձանագրված, բայց դրանից առաջ էլ մարդիկ զբաղվել են այդ գործունեությամբ՝ ուղղակի բողոքներ չեն եղել: Մասնավոր խոսակցությունների արդյունքում, քանի որ մեր քաղաքը շատ փոքր է, մենք կարողանում ենք պարզել: Հանցախմբի ղեկավարն է նախկինում Քաղավիացիայի պետ Հովհաննես Երիցյանը, որի գործընկերն է Արտավազդ Այվազյանը: Վերջինս իրավաբանների ընտանիքից է եւ Փաստաբանների պալատի փաստաբան է»: Մարինա Պողոսյանը նշեց, որ այդ հանցախմբում գործում են նաեւ 2 բրոքերներ՝ Արտակ Մարտիրոսյանը եւ Վահե Վարդանյանը, որոնք գտնում են հետագա «զոհերին»՝ այն մարդկանց, ովքեր լավ բնակարաններ ունեն: Ըստ նրա՝ հանցախումբն ունի նաեւ իր նոտարը՝ «Ավան» տարածքի նոտարական գրասենյակի ղեկավար, նոտար Նոնա Գասպարյանը, ունի նաեւ կապեր Հարկադիր կատարման ծառայությունում. «Ի սկզբանե նրանց նպատակը միակն է՝ ծանր կացության մեջ գտնվող մարդկանց էլ ավելի ավելի ծանր կացության մեջ գցել: Մեր բոլոր դեպքերում որեւէ դեպք չկա, որ քաղաքացին գրավ դրած լինի իր գույքը. Ի սկզբանե նրանք քաղաքացուն ստիպում են առք ու վաճառք ձեւակերպել իրենց վրա»: Մարինա Պողոսյանը նշեց, որ տվյալ խմբերը քաղաքացիներից ամեն ամիս վերցնում են գումարի տաս տոկոսը, իսկ առաջին ամսում բրոքերները վերցնում են նաեւ 10 տոկոսի չափով միջնորդավճար, իսկ մարզերի բնակիչները տոկոսները վճարում են նաեւ ոսպով եւ ցորենով: Նա հայտարարեց, որ այդ մարդիկ գտնվում են ոստիկանության հովանավորության ներքո. «Եթե մարդիկ տարիներով զբաղվում են նույն գործունեությամբ, տարիներով այդ մարդկանց վրա գալիս են տարբեր տեսակի բողոքներ, այսինքն՝ այսօր չէ, որ մեր հասարակական կազմակերպությունը ստեղծվել է, եւ բողոքները կան, մենք ուղղակի կուտակում ենք այդ բողոքները: Այսինքն՝ տարիներով նույն մարդու նկատմամբ տարբեր մարդիկ բողոքներ ունեն, դրանք կարճվում են, նյութերը մերժվում են, այսինքն՝ դա նշանակում է հովանավորություն»: Aravot.am-ը հետաքրքրվեց, թե հասարակական կազմակերպությունը իր աշխատանքը կատարելիս ոստիկանության կողմից հանդիպե՞լ է խոչընդոտների, տիկին Պողոսյանը պատասխանեց, որ ամեն մի ասուլիսից հետո իրենք ոստիկանության կողմից արձագանք են ստանում. «Դրանից էլ մենք համոզվում ենք, որ ճիշտ ճանապարհի վրա ենք, տեսնում ենք արձագանք, բայց ոչ ի օգուտ մեզ, այլ ի օգուտ վաշխառուների: Դրանից հետո իմ մեքենայի մեջ հայտնաբերել եմ թմրանյութ, այդ դեպքն անցավ հասկացանք, որ սա ուղղակի մեզ զգուշացում էր, դրանից հետո ավելի տհաճ բան եղավ՝ հասարակական կազմակերպության վրա քրեական գործ են հարուցել՝ շորթման հատկանիշներով: Ես չեմ պատկերացնում մեր շորթումը ո՞րն է, եթե մենք ամեն ինչի մասին զանգվածային ենք խոսում»: Ամի ՉԻՉԱԿՅԱՆ

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2014/06/18/472259/

Այս տարի Հայաստանի քաղաքացիական հասարակությունը համալրվեց եւս մեկ իրավապաշտպան կառույցով, եւս մեկ հասարակական կազմակերպությունով, որի հիմնադիր նախագահը կին է: Մարինա Պողոսյանն իր ակտիվ գործունեությամբ արդեն հասցրել է արժանանալ ինչպես իրավապահ համակարգի, այնպես էլ լրատվամիջոցների ներկայացուցիչների ուշադրությանը: Նրա հետ մեր հարցազրույցը իրավապաշտպան համակարգում կանանց դերի եւ վերջերս նրա նկատմամբ կիրառված բռնության մասին է:

– «Վելես»-ը թեեւ վերջերս է պաշտոնապես գրանցվել որպես հասարակական կազմակերպություն, բայց արդեն մեծ ակտիվություն է ցուցաբերում մարդու իրավունքների պաշտպանության ոլորտում, ինչո՞վ է պայմանավորված այս ակտիվությունը:

– Ընդամենը մի քանի ամսում մեզ են դիմել բազմաթիվ քաղաքացիներ, որոնց իրավունքները խախտվել են, որոնք խարդախության զոհ են դարձել, կորցրել են իրենց տունը: Երբ քեզ են դիմում հուսալքված եւ տուժած անձինք, չես կարող անտարբեր լինել: Այս մարդիկ մեզ էին դիմում դեռեւս այն ժամանակ, երբ մենք չէինք գրանցել մեր կազմակերպությունը, եւ կարելի է ասել՝ ՀԿ գրանցելու անհրաժեշտությունն էլ առաջացավ հենց այդ մարդկանց շահերն առավել արդյունավետ պաշտպանելու համար:

– Հայաստանում կարծես կանայք առավել ակտիվ են մարդու իրավունքների պաշտպանության ոլորտում, հասարակական սեկտրում: Դուք ինչո՞վ կբացատրեք այս միտումը:

– Նախ՝ ես կարծում եմ, որ մարդու իրավունքները պաշտպանելու ցանկությունը պայմանավորված չէ սեռով, եթե դու ցանկանում ես մարդկանց օգնել, անպայման կօգնես, անկախ նրանից՝ դու կին ես, թե տղամարդ: Կանայք հասարակական ոլորտում ավելի ակտիվ են, քանի որ Հայաստանում պաշտոնները հատկապես իրավական ոլորտում զբացեղնում են տղամարդիկ: Դատական համակարգ, դատախազություն, ոստիկանություն, հատուկ քննչական ծառայություն. այս համակարգերը կարծես տղամարդկանց մենաշնորհը լինեն, մինչդեռ մենք բազմաթիվ որակյալ կին իրավաբաններ ունենք, որոնց համար նշված համակարգերում աշխատանք գտնելը շատ բարդ է: Չկարծեք, թե խոսքն իմ մասին է, ես իրավաբանական կրթություն չունեմ եւ որեւէ պաշտոնի չեմ հավակնում, ես ընդամենը ուզում եմ, որ մեր իրավապահ համակարգը իսկապես ծառայի մեր քաղաքացիներին:

– Ինչպիսի՞ փոփոխություններ կբերի կանանց մուտքը իրավապահ համակարգ:

– Ինչպես ցանկացած համակարգում, այստեղ եւս երկու սեռերի առկայությունը միայն դրական կանդրադառնա աշխատանքի որակի վրա: Հատկապես քրեական գործերով կանանց մասնակցությունը կօգնի, որպեսզի խնդիրը լուծվի բացառապես իրավական ճանապարհով, այլ ոչ թե «տղայական» սկզբունքներով: Օրինակ կին դատախազին կամ քննիչին չեն տանի ռեստորաններում «պատիվ տան», որպեսզի նա կոծկի գործը: Ես չեմ ասում, թե կանայք ընդհանրապես կաշառք չեն վերցնի, բայց ակնհայտ է, որ նրանց դեպքում ավելի դժվար կլինի գործը գլուխ բերել այլ եղանակներով:

– «Վելես»-ը մշտապես բարձրաձայնում է Հայաստանում գործող վաշխառուների խմբավորման մասին, տրվում են կոնկրետ անուններ: Արդյո՞ք վտանգավոր չէ պայքարել նման անձանց դեմ, որոնց գործողություններից, ինչպես Դուք եք նշում, տուժել են բազմաթիվ քաղաքացիներ:

– Եթե ես անհանգստանայի ինձ սպառնացող վտանգների մասին, չէի հիմնադրի այս կազմակերպությունը եւ անձամբ չէի մասնակցի այդ քաղաքացիների իրավունքների պաշտպանությանը: Ես վստահ եմ, որ մենք հանուն արդարության ենք պայքարում եւ հասնելու ենք արդարության: Ովքեր անազնիվ են, օրինախախտ են, նրանք պիտի մտահոգվեն վտանգների մասին:

– Տիկին Պողոսյան, վերջերս Դուք ֆիզիկական բռնության էիք ենթարկվել մի տարեց կնոջ շահերը պաշտպանելու ժամանակ (դեպքի առթիվ հարուցված է քրեական գործ), արդյոք նման բիրտ մոտեցումը իրավապաշտպանների նկատմամբ չի՞ հիասթափեցնում Ձեզ:

– Իհարկե, շատ վիրավորական էր ինձ համար այդ միջադեպը, եւ մենք հետամուտ ենք լինելու, որ ինձ եւ այդ տարեց կնոջ վրա հարձակված դատական ակտերի հարկադիր կատարողները պատասխանատվության ենթարկվեն օրենքի ողջ խստությամբ: Սակայն չեմ կարող ասել, թե ես հիասթափվում եմ նման բաներից, նույնիսկ հակառակը, որքան շատ են քեզ ճնշում, այնքան ավելի վճռական ես դառնում, այնքան ավելի ես համոզվում, որ դու պիտի անես այդ գործը եւ կարծես դրանից ավելի ուժեղ ես դառնում: Կարծում եմ, մեզ հետ գործ ունեցած անձինք արդեն հասկացել են, որ մենք հեշտ հանձնվողներից չենք:

Արման Ղարիբյան

Սկզբնաղբյուրը`http://womennet.am/marina-poghosyan/

Քաղավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանից ու նրա շահերի պաշտպան, Փաստաբանների պալատի փաստաբան Արտավազդ Այվազյանից նոր քաղաքացիներ են շարունակում տուժել: Այդ մասին այսօր «Նոյյան տապան» ակումբում ահազանգեցին «Վելես իրավապաշտպան» հ/կ նախագահ Մարինե Պողոսյանը եւ փաստաբաններ Գեղամ Սիմոնյանն ու Մկրտիչ Դավթյանը: Նրանց պատմելով, նախկին պաշտոնյան՝ Երիցյանը, արդեն մի քանի տարի է՝ վաշխառությամբ է զբաղված եւ քաղաքացիներին ԿԲ-ի սահմանած տոկոսադրույքներից մի քանի անգամ ավելի բարձր տոկոսով գումարներ է տալիս. «Վաշխառուների բանդա է ձեւավորվել, եւ մեր շփումները բերում են նույն անունները, այդ մարդիկ ունեն իրենց դատավորները, բրոքերները, նույն վաշխառուների գործերը քննում են նույն դատարաններում»: Տիկին Պողոսյանի խոսքով՝ մոտ տասը քաղաքացի այս պահին Հովհաննես Երիցյանից տուժած կա, տուժածներից մի քանիսը հայտնվել են փողոցում՝ զրկվելով տներից. «Չորս կին մնացել է բաց երկնքի տակ»: Փաստաբան Գեղամ Սիմոնյանն էլ հասարակական չարիք համարեց վաշխառությունը: Փաստաբան Մկրտիչ Դավթյանը նկատեց, որ Քրեական օրենսգրքով է կարգավորվում վաշխառության ոլորտը, բայց Վճռաբեկ դատարանը կանաչ լույս է տվել վաշխառուներին. «Օգտվելով նախադեպային որոշումից, որ վաշխառությունը պետք է ապացուցվի գրավոր փաստաթղթով, նպաստեց վաշխառուներին խուսափել պատասխանատվությունից»: Ըստ նրա, հիմա վաշխառուները ոչ մի գրավոր փաստաթուղթ չեն ձեւակերպում, միանգամից գրավ դրված անշարժ գույքի առք ու վաճառք են ձեւակերպում ու իրենցով են անում»: Գեղամ Սիմոնյանն էլ ասաց, որ մարդիկ վաշխառության մակարդակից անցել են խարդախության մակարդակի. «Նպատակ են հետապնդում ոչ թե տոկոսադրույքները ստանալ, այլ տիրանալ ուրիշի գույքին: Չնչին գումարներով արժեքավոր գույք են ձեռք բերում»: Արփինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2014/04/25/454676/

Հատուկ քննչական ծառայությունում քրեական գործ է հարուցվել «Վելես» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանի եւ քաղաքացի Զինա Գյոզալյանի նկատմամբ բռնություն գործադրելու փաստի առթիվ:

«Վելես» իրավապաշտպան ՀԿ-ի տարածած հաղորդագրության մեջ ասվում է.

«Բռնություն գործադրողները եղել են Դատական ակտերի հարկադիր կատարողները, որոնք մարտի 17-ին Աբովյան փողոցում բնակվող ընտանիքը սեփական տնից վտարելու ժամանակ մարմնական վնասվածքներ են հասցրել նաեւ իրավապաշտպան Մարինա Պողոսյանին, ով դեպքի վայր էր ժամանակ ընտանիքի շահերը պաշտպանելու համար:

Վերոնշյալ հասցեում գրանցված Զինա եւ Կարինե Մելիքյանները ինքնակամ լքել են տարածքը, քանի որ նրանց մասով առկա է եղել դատավճիռ, իսկ տան տատիկը՝ 75-ամյա Զինա Գյոզալյանը բռնությունների թիրախ է դարձել: «Կատարողական թերթիկում Զինա Գյոզալյանի անունը նշված չէր, այսինքն՝ ԴԱՀԿ աշխատակիցներն իրավունք չունեին նրան վտարելու այդ տարածքից, բայց նրանք դա հաշվի չառան եւ անասելի ստորացումների ենթարկեցին վատառողջ կնոջը,- պատմում է իրավապաշտպանը՝ տհաճությամբ վերհիշելով դեպքի մանրամասները: – Մենք երկու անգամ Շտապ օգնություն կանչեցինք 75-ամյա կնոջ համար, բայց նույնիսկ դա չսթափեցրեց հարկադիր կատարողներին, նրանք ծեր կնոջը մազերից  և մարմնի այլ մասերից բռնած ուղղակի նետեցին բետոնե աստիճանների վրա»:

«Վելես» ՀԿ նախագահը փորձել է դեպքի վայրից զանգահարել ՀՀ ոստիկանության «Թեժ գիծ», դա նկատելով ԴԱՀԿ-ի աշխատակիցները նրան եւս բռնությամբ նետել են բետոնե աստիճանների վրա՝ պատճառելով մարմնական վնասվածք:

Մարինա Պողոսյանը եւ Զինաիդա Գյոզալյանն անցել են դատաբժշկական փորձաքննություն, նրանց ստացած վնասվածքներն արձանագրվել են:

Միջադեպից հետո իրավապաշտպանը եւ մյուս տուժած քաղաքացիները դիմել են ոստիկանություն՝ ներկայացնելով հաղորդում հանցագործության մասին, որի հիման վրա էլ հարուցվել է քրեական գործը՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 309-րդ հոդվածի 2-րդ մասով՝ «բռնության գործադրման զուգորդված պաշտոնեական լիազորություններն անցնելը»:

«Մենք հետամուտ ենք լինելու, որպեսզի իրենց լիազորությունները լկտիաբար չարաշահող ԴԱՀԿ աշխատակիցները պատժվեն օրենքի ամբողջ խստությամբ»,- վստահեցնում է իրավապաշտպան Մարինա Պողոսյանը:

Նշենք, որ Երեւանի Աբովյան 38 հասցեում բնակվող քաղաքացիները զրկվել են իրենց սեփականությունից վաշխառուական գործունեություն իրականացնող խմբավորման ծրագրված գործողությունների արդյունքում, որի մասին բազմիցս բարձրաձայնել է «Վելես» իրավապաշտպան ՀԿ-ն, եւ որի վերաբերյալ քաղաքացիները մի շարք բաց նամակներ են ուղղել Հանրապետության նախագահին եւ այլ պաշտոնատար անձանց»:

https://news.am/arm/news/205831.html

Բաց նամակ Հայաստանի Հանրապետության Նախագահ Ս.Սարգսյանին, Հայաստանի Հանրապետության Գլխավոր Դատախազ`Գ.Կոստանյանին, Հայաստանի Հանրապետության ոստիկանապետ` Վ.Գասպարյանին

Հարգելի Պետական Այրեր.

Մի խումբ ՀՀ քաղաքացիներս այլևս չունենալով որևէ հույս իրապահ համակարգի նկատմամբ, դիմում ենք Ձեզ և խնդրում Ձեր լիազորությունների սահմանում վերականգնել մեր խախտված իրավունքները:

Շուրջ հինգ տարի է ինչ մամուլով, հեռուստատեսությամբ և համացանցով բարձրաձայնվել է վաշխառուներ`Հովհաննես Երիցյանի, Արտավազդ Այվազյանի և նրա ընտանիքի կողմից հանցավոր ճանապարհով `բարձր տոկոսներով, մեզ գումարներ տրամադրելու և վաշխառությամբ մեզ ծանր կացության մեջ գցելու միջոցով, խարդախությամբ մեր անշարժ գույքերին տիրանալու փաստերի մասին:

Որպես վերոնշյալի ապացույց ստորև ներկայացնում ենք վերոնշյալ անձանց կողմից վաշխառությամբ զբաղվելու փաստերի մասով մամուլում տպագրված նյութերի և այդ փաստերի հետ կապված հարուցված քրեական գործերի ցանկը.

1. 13.10.2012թ-ին վաշխառու`Նորիկ Այվազյանների ընտանեկան կլանից, իդեմս աղջկա` Լուսինե Այվազյանի և փեսայի`Արմենակ Դալիբալթյանի կողմից տուժած`Ներսես Պողոսյանի մասով «Առավոտ» թերթում հրապարակլվել է «Չկարողանալով տոկոսներ վճարել`վաճառել է տունը և հողամասը» հոդվածը:

2. 17.03.2013թ-ին «Հայկական ժամանակ» թերթում լույս է տեսել հոդված «Նորաշեն 2007 չբացահայտված գաղտնիքներ» վերնագրով, որտեղ նշվել է Հովհաննես Երիցյանի կողմից վաշխառությամբ զբաղվելու փաստի մասին:

3. 2014թ. հունվարին վաշխառու`Հովհաննես Երիցյանի կողմից տուժած`Գայանե Թումասյանի մասով «Հրապարակ» թերթում հրապարակվել է «Մեր օրերի Կորեյկոն» հոդվածը:

4. 23.01.2014թ-ին վաշխառու` Հովհաննես Երիցյանի կողմից տուժած`Գայանե Թումասյանի մասով «168 Ժամ» թերթում «Օգնեք վերադարձնենք մեր տունը» հոդվածը:

5. 27.02.2014թ-ին վաշխառուներ`Արտավազդ Այվազյանի և Հովհաննես Երիցյանի կողմից տուժածներ`Զինա և Կարինե Մելիքյանների մասով «168 Ժամ» թերթում տպագրված «Բաց նամակ ՀՀ Նախագահին» հոդվածը:

6. 09.04.2014 թ «Տուժողները դիմել են Առավոտին» հոդվածում ներկայացրել ենք Հովհաննես Երիցյանի և նրա հանցակից Արտավազդ Այվազյանի խարդախ գործելակերպի մասին։

Վերոնշյալ անձանց կողմից վաշխառությամբ հափշտակած գումարների և անշարժ գույքերի փաստերի մասին վերջին անգամ ցուցադրվել է հեռուստատեսությամբ 23.03.2014թ-ին «Արմենիա» հեռուստաալիքի «Սուր Անկյուն» հաղորդաշարով:

Նշենք ավելին`16.09.2011թ-ին Նարինե Ժորայի Հակոբյանը դիմում է ներկայացրել ՀՀ Գլխավոր Դատախազին, որում նշել է, որ Արտավազդ Նորիկի Այվազյանը և Վազգեն Կառլենի Հարությունյանի վաշխառության գործունեության արդյունքում ինքը հայտնվել է ծանր կացության մեջ։

Այժմ ներկայացնենք վերոնշյալ փաստերի հիման վրա հարուցված քրեական գործերի շարքը.

–17.01.2012թ. Նարինե Հակոբյանի հաղորդման հիման վրա Արտավազդ Այվազյանի կողմից վաշխառությամբ զբաղվելու փաստի առթիվ ՀՀ Ոստիկանության Երևանի Կենտրոնի քննչական բաժնում ՀՀ քր. օրենսգրքի 213 հոդվածի 1-ին մասի հատկանիշներով հարուցվել է քրեական գործ,որը մի քանի ամիս անց`17.08.2012թ-ին կարճվել է:

Նույն ճակատագրին է արժանացել վաշխառու Նորիկ Այվազյանի ընտանեկան կլանից տուժած Ներսես Պողոսյանի հաղորդման հիման վրա թիվ 14101512 քրեկան գործի ճակատագիրը,որը ներկայացնում ենք ստորև.

-25.01.2012թ. ՀՀ քրեական օրենսգրքի 213հ-ի 1-ին մասի հատկանիշներով Ներսես Պողոսյանի հաղորդման հիման վրա Արաբկիրի քննչական բաժնում հարուցվել է թիվ 14101512 քրեկան գործը:
-27.07.2012թ. Արաբկիրի քննչական բածնի քննիչ Ա.Արամյանի կողմից կայացվել է որոշում,թիվ 14101512 քր. գործով Ներսես Պողոսյանին ճանաչել տուժող:
-10.09.2012թ. թիվ ԵԱՔԴ/0152/06/12 գործով դատարանը բավարարել է քննիչի
միջնորդությունը և Ն.Այվազյանի փես`թիվ 14101512 քրեական գործով մեղադրյալ`Արմենակ Կարապետի Դալիբալթյանի նկատմամբ որպես խափանման միջոց է ընտրել կալանքը:
– 27.09.2012թ. ժամը 23:00-ին «Բագրատաշենի» սահմանային անցակետում բերման է ենթարկվել,սակայն նրա նկատմամբ դատարանի կողմից խափանման միջոց կալանք կիրառելու որոշումը,քննիչի կողմից փոփոխվել է և որպես խափանման միջոց է ընտրվել չհեռանալու մասին ստորագրությունը, որը Հայաստանում նման դեպքերում, կարելի է ասել երբևիցե չի կիրառվել:
-28.09.2012թ. թիվ 14101512 քր. գործով բավարար ապացույցներ ձեռք բերելու հիմքով, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 213հ-ի 2-րդ մասի 1-ին և 2-րդ կետերի հատկանիշներով Արմենակ Դալիբալթյանին մեղադրանք է առաջադրել:

– 25.11.2012թ. քննիչը այս անգամ արդեն այլ կերպ ներկայացնելով և հիմնավորելով քր. գործում առկա նույն ապացույցները և դրանց վրա հիմնված իր դիրքորոշումը, Արմենակ Դալիբալթյանի արարքը այս անգամ որակելով այլ կերպ, հանցակազմի բացակայության հիմքով դադարեցրել է նրա նկատմամբ հետապնդումը և կարճել ՀՀ քր. օր-ի 213-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին և 2-րդ կետերի հատկանիշներով հարուցված քր. գործի վարույթը:

Ձեր ուշադրությունն ենք հրավիրում այն փաստի վրա,որ 2012թ-ի հունվար ամսին Արտավազտ Այվազյանի և նրա ընտանիքի անդամների կողմից իրականացված վաշխառության փաստերի առթիվ Երևան քաղաքի, թե Կենտրոնի և թե Արաբկիր քննչական բաժիններում, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 213 հոդվածի հատկանիշներով հարուցված քրեական գործերով հաստատվել են Այվազյանների ընտանիքի կողմից վաշխառությամբ զբաղվելու փաստը:

Կարևոր ենք համարում նշել նաև այն փաստը,որ վաշխառուների այս թնջուկը միշտ եղել է պաշտպանված և գործել է շատ կազմակերպված:

Ուշադրության է արժանի նրանցից յուրաքանչյուրի դերը վաշխառության այս բազմաթիվ
գործերի մեջ:

Այսպես`դատական մի քաղ. գործով Արտավազդ Այվազյանը,որպես փաստաբան հանդես է գալիս հայցվոր` Հովհաննես Երիցյանի վաշխառությամբ գոյացած պարտքերի պաշտպանությամբ,իսկ մեկ այլ քաղ. գործով`Արտավազդ Այվազյանը, Հովհաննես Երիցյանից

շինծու առուծախի պայմանագրով տիրանալով քաղաքացի Կարինե Մելիքյանի. սեփականություն հանդիսացող անշարժ գույքին և արհեստական ճանապարհով ապահովելով իր «բարեխիղճ ձեռք բերողի» կարգավիճակը, ոչ միայն վտարել է քաղ. Կարինե, Զինա, Թամարա Մելիքյաններին, Զինաիդա Գյոզալյանին իրենց միակ կացարանից, այլ նաև որպեսզի ապահովի իր ենթադրյալ իրավունքների խախտմամն հանգամանքը, ձևական դատի է տալիս Հովհաննես Երիցյանին։

Հարց է առաջանում, ինչպե՞ս կարող է նույն անձը մի քաղ. գործով, որպես փաստաբան պաշտպանել քաղաքացու, որի դեմ մեկ այլ քաղ. գործով հայց է ներկայացրել դատարան:

Եզրակացությունը սույն փաստով թողնում ենք Ձեզ:

Նշենք, որ այս պահին ՀՀ ոստիկանության ՔԳՎ Երևան քաղաքի Նոր Նորքի քննչական բաժնում Գայանե Թումասյանի բողոքի հիման վրա, Հովհաննես Երիցյանի սանիկ Վահե Վարդանյանի կողմից, կեղծ փաստաթղերի օգտագործման միջոցով գործարքի կնքման և վերջինիս սեփականությանը տիրանալու առթիվ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 325-րդ հոդվածի առաջին մասի հատկանիշներով հարուցվել է քրեական գործ:

Նշենք նաև, որ ՀՀ ոստիկանության ՔԳՎ Երևան քաղաքի վարչության Կենտրոնի քննչական բաժնում վաշխառության հատկանիշներով ՀՀ քր օր –ի 213 հ 1 մասով քրեկան գործ է հարուցվել նաև Հովհաննես Երիցյանի փաստաբան՝ Արտավազդ Այվազյանի նկատմամբ, որը Հովհաննես Երիցյանի և Վահե Վարդանյանի հետ` նույն խարդախ-վաշխառուական սխեմայի գործադրմամբ, մասնaկացել է մեկ այլ տուժողի՝ Կարինե Մելիքյանի սեփականության հափշտակմանը։
Այսպիսով, ամբողջացնելով մեր Բաց Նամակը, նշենք այս թնջուկի ղեկավար դեմքերին,դրանք են`վաշխառությամբ գումարներ տրամադրող`Հովհաննես Երիցյան և Նորիկ Այվազյան:

Նշեք նաև այդ գումարները գործի մեջ են դնող անձանց,դրանք են` Նորիկ Այվազյանի չաշխատող աղջկը`Լուսինե Այվազյանը, չաշխատող փեսան`Արմենակ Դալիբալթյանը և որդին` Արտավազդ Այվազյանը,ինչպես նաև Հովհանես Երիցյանի սանիկ, միջնորդ՝ Վահե Վարդանյանը, բրոկեր-միջնորդ Արտակ Մարտիրոսյանը, «Կոնվերս» բանկի աշխատակից Վարդան Գինոսյանը և այլոք։

Նրանք ունենք նաև իրավական դաշտում պաշտպանական կողմը ապահովող փաստաբան, հանձինս`Արտավազդ Այվազյանի:

Իսկ նրանց «բիզնեսին» պաշտպան `«կրիշ» է հանդիսանում Նորիկ Այվազյան, որը իր ԵՊՀ–ի իրավաբանական ֆակուլտետի բազմամյա տարիների արդյունքում ձեռք բերած նախկին ուսանող, ներկայիս պաշտոնյա մտերիմների միջոցով, կարողանում է զրոյացնել յուրաքանչյուր հիմնավոր մեղադրանք, որը ուղղված է իր բիզնեսի`վաշխառության զարգացմանը և ունենք հիմնավոր մտավախություն որ այս քրեակն գործերն էլ կարժանանան նախկինում ձևականորեն հարուցված և կարճված գործերի ճակատագրին և անպատիժ կմնա այս հանցախումբը։

Այժմ Ձեզ ներկայացնելով վերոնշյալ անձանց կողմից 2006-ից մինչ օրս կատարած վաշխառության և դրա միջոցով`խարդախությամբ, մեզանից առանձնապես խոշոր չափերի տոկոսագումարներ ստանալու և կեղծ առուվաճառքների միջոցով մեր սեփականություն հանդիսացող անշարժ գույքերին տիրանալու սեղմ պատմությունը, որոնց գրավոր ապացույցները պատրաստ ենք ներկայացնել ցանկացած պահի:

Հարգելի պարոն` Նախագահ, պարոն`Ոստիկանապեստ և պարոն`Գլխավոր Դատախազ.

Համոզված ենք, Դուք, որ ի պաշտոնե ՀՀ Սահմանադրությամբ կոչված եք պաշտպանելու մեր`ՀՀ քաղաքացիներիս իրավունքերը և ազատությունները, թույլ չեք տա վաշխառուներ` Հովհաննես Երիցյանին և Այվազյանների ընտանեկան կլանին, որոնք իրենց հանցավոր գործունեությամբ ոչ միայն վնաս են հասցնում մի կողմից մեր երկրի տնտեսական հարաբերություններին, խախտում նրա տնտեսության ոլորտի իրավակարգը, վնասում տնտեսական շրջանառության առանձին մասնակիցների, հասարակության, պետության տնտեսական շահերը այլ նաև նպաստում այլ`առավել վտանգավոր հանցագործությունների կատարմանը և քաղաքացիների համար ծայրահեղ ոչ ձեռնտու պայմաններում, կեղծ առուվաճառքների միջոցով`խարդախությամբ, գույքային վնաս են պատճառում տնտեսավարող սուբյեկտներին և առանձին քաղաքացիներիս, համոզված ենք, որ մեր այս բողոքի կոչը չի մնա անհետևանք և վաշխառուները օրենքով սահմանված կարգով կենթարկվեն պատասխանատվության և իրենց արժանի պատիժը կստանան,այլ ոչ թե քննչական մարմինների կողմից ընդունված ձևական որոշումներով կխուսափեն պատասխանատվությունից և կվայելեն իրենց հափշտակած ավարը:

Հարգանքներով`

1. Գայանե Թումասյան
2. Կարինե Մելիքյան
3. Ներսես Պողոսյան
4. Հակոբ Պողոսյան
5. Նարինե Հակոբյան
6. Զինա Մելիքյան
7. Թամարա Մելիքյան
8. Զինաիդա Գյոզալյան
Քաղաքացիների բողոքի ձայնին են միանում նաև`

1. «Մարդ և Օրենք» իրավաբանական ծառայություն տրամադրող ընկերությունը,հանձինս նրա տնօրեն, ՀՀ Փաստաբանների պալատի փաստաբան`Մկրտիչ Դավթյանը:
2. «Վելես» իրավապաշտպան ՀԿ նախագահ` Մ.Պողոսյանը:
3. ՀՀ Փաստաբանների պալատի փաստաբան`Գեղամ Սիմոնյանը:
Սկզբնաղբյուրը`

https://168.am/2014/04/15/353845.html

Հովհաննես Երիցյանի եւ Արտավազդ Այվազյանի գործելակերպից մի խումբ տուժածներով դիմում ենք Ձեզ եւ խնդրում ենք օգնել՝ տեղադրելով այս հոդվածը օրաթերթում: Խնդրում ենք, որպեսզի տեղադրեք Հովհաննես Երիցյանի լուսանկարը, որը տրամադրում ենք Ձեզ: Նաեւ անհարմար զգալով, բայց ստիպված ենք Ձեզ ուղարկել Հովհաննես Երիցյանի 03. 03. 2014թ. հեռախոսազրույցը Զինա Մելիքյանի հետ, որից Ձեզ համար պարզ կդառնա, թե ինչպիսի քրիստոնյա է Հովհաննես Երիցյանը: Կանխավ շնորհակալություն: Կարդացինք 25. 03. 2014թ. Ձեր օրաթերթում զետեղված նյութը՝ «Շանտաժ աղերսանքով» եւ բավականին զարմացանք, որ Հովհաննես Երիցյանն իր վաշխառուական գործունեությանը զուգահեռ՝ ծավալել է ժուռնալիստական գործունեություն` հիմա էլ մամուլի միջոցով հանրությանն է մոլորեցնում: Խոսքը վերաբերում է մեզ`«եկեղեցու անվանի շինարար», նախկին քաղավիացիայի պետ Հովհաննես Երիցյանի եւ ՀՀ փաստաբանների պալատի փաստաբան Արտավազդ Այվազյանի (արտոնագիր 693103 2000թ.) վաշխառուական եւ խարդախ գործելակերպից տուժածներիս։ Մենք տուժածներով համախմբվել ենք, որպեսզի կարողանանք պայքարել իրենց «ամենակարող եւ անպարտելի» ներկայացնող խարդախների դեմ եւ դիմել ենք «Վելես» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությանը՝ ի դեմս նախագահ Մարինա Պողոսյանի, որին Հովհաննես Երիցյանը ներկայացնում է իբր մեր ընկերուհի։ Նրա նմանատիպ սուտ հայտարարությունները մամուլով միտված են իրավապահ մարմիններին եւ հանրությանը մոլորության մեջ գցելուն։ Սուտը Հովհաննես Երիցյանի մշտական ուղեկիցն է, ստով է, որ նա բոլորիս գցել է ծայրահեղ ծանր կացության մեջ, ստով է նա իր հանցախմբի անդամների՝ փաստաբան Արտավազդ Այվազյանի, բրոքեր Արտակ Մարտիրոսյանի, իր սանիկ Վահե Վարդանյանի եւ այլոց հետ տիրացել մեր ունեցվածքին։ Եկեղեցիներ կառուցելու մասին Հովհաննես Երիցյանի լեգենդներն էլ մեզ համար նորություն չեն, ինչպես նաեւ նրա լկտի հայհոյանքներն ու զենքը թափահարելով սպառնալիքներ շաղ տալը: Հովհաննես Երիցյանի եւ Արտավազդ Այվազյանի հանցախմբից տուժածներով բազմաթիվ նամակներով դիմել ենք նաեւ Ձեր խմբագրությանը, սակայն օրաթերթը հարկ է համարել անդրադառնալ միայն մեծն բարերար Հովհաննես Երիցյանի նամակին։ Ձեր օրաթերթը միայն 13.10.2012թ. է անդրադարձել Ներսես Պողոսյանի նամակին՝ «Չկարողանալով տոկոսներ վճարել՝ վաճառել է տունը եւ հողամասը» հոդվածով՝ գրված Ձեր օրաթերթի լրագրող Ռուզան Մինասյանի կողմից: Հրապարակումներ եղել են այլ թերթերում էլ, մամուլի կենտրոններում, հեռուստածրագրերում, ինտերնետում։ Անհասկանալի է Հովհաննես Երիցյանի դիրքորոշումը, թե իբր բոլորը կաշառված եւ վարձատրված են։ Արդյո՞ք սեփական փորձի բարձրաձայնում է։ Փաստորեն, մեր օրերի Կորեյկոն` ինքը` Հովհաննես Երիցյանը, այժմ իրեն մամուլով ներկայացնում է որպես մեր օրերի Յուրի Դետոչկին եւ վաշխառությամբ ու խարդախությամբ դիզած փողերով վանքեր է կառուցում: Կարծում ենք, որ իրավապահ մարմինները վերջապես կպարզեն, թե որտեղից է գոյացել այն մեծ գումարները, որ Հովհաննես Երիցյանը շռայլորեն, բարձր տոկոսներով տալիս է ժողովրդին: Արդյո՞ք սա վերջինիս քաղավիացիայի պետի պաշտոնավարության ընթացքում այլեւայլ ճանապարհներով ձեռք բերված փողերի լվացման գործընթաց չէ: Եկեղեցին բարեպաշտության ծածկոց չի, որով ցանկանում է ծածկվել եւ իր կեղտերը ծածկել Հովհաննես Երիցյանը։ Պատմությունից մեզ ծանոթ են նաեւ վանքի ներսում վանքի հավերն ուտողներ էլ: Ինչ վերաբերում է դեպքերի երիցյանական բարբաջային շարադրանքին, ելնելով նախաքննության շահերից, կարծում ենք՝ ճիշտ չէ նույնիսկ անդրադառնալը, քանի որ ի գիտություն խմբագրության՝ ՀՀ ոստիկանության ՔԳՎ Երեւան քաղաքի վարչության Նոր Նորքի քննչական բաժնում, Գայանե Թումասյանի դիմումի հիման վրա, Արմավիրի մարզի Փարաքար գյուղի Բաղրամյան փողոցի 1-ին նրբանցքի թիվ 10 հասցեում գտնվող տան օտարման գործարքին մասնակցած Հովհաննես Երիցյանի, իր սանիկ Վահե Վարդանյանի կողմից, կեղծ փաստաթղթերի օգտագործման միջոցով քաղաքացիաիրավական գործարքի կնքման հնարավորության պարզման նպատակով, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 325-րդ հոդվածի առաջին մասի հատկանիշներով հարուցվել է քրեական գործ: Նշենք նաեւ, որ ՀՀ ոստիկանության ՔԳՎ Երեւան քաղաքի վարչության Կենտրոնի քննչական բաժնում վաշխառության հատկանիշներով քրեական գործ է հարուցվել նաեւ Հովհաննես Երիցյանի փաստաբան Արտավազդ Այվազյանի նկատմամբ, որը Հովհաննես Երիցյանի եւ Վահե Վարդանյանի հետ` նույն խարդախ-վաշխառուական սխեմայի գործադրմամբ, մասնակցել է մեկ այլ տուժողի՝ Կարինե Մելիքյանի սեփականության հափշտակմանը: Հանցախմբից տուժածներս բազմաթիվ ենք՝ Գայանե Թումասյան, Կարինե եւ Զինա Մելիքյաններ, Զինա Գյոզալյան, Նարինե Հակոբյան, Սուրեն Պեպանյան, Ներսես Պողոսյան, Հակոբ Պողոսյան, Ռոբերտ Պետրոսյան: Հարգելի խմբագրություն, 23.03.2014թ. «Սուր անկյունով» հնչել է մեծն բարերար Հովհաննես Երիցյանի բնավ ոչ եկեղեցական, լկտի սեռական բնույթի հայհոյանքներով ու սպառնալիքներով ձայնագրությունը՝ 26-ամյա Ջինա Մելիքյանին ուղղված, որի ձայներիզը սիրով տրամադրում ենք նաեւ Ձեզ, որը լսելով՝ Ձեզ համար պարզ կդառնա մեծն բարերար Հովհաննես Երիցյանի իրական էությունը եւ մաղթում հաճելի ունկնդրում։ Գայանե Թումասյան, Կարինե եւ Զինա Մելիքյաններ, Զինա Գյոզալյան, Նարինե Հակոբյան, Սուրեն Պեպանյան, Ներսես Պողոսյան,Հակոբ Պողոսյան, Ռոբերտ Պետրոսյան «Առավոտ» օրաթերթ

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2014/04/09/449108/

Երեկ մարտի 18-ին ՀՀ Արդարադատության նախարարության, դատական ակտերի հարկադիր կատարման ծառայությունը, վտարման գործողություններ կատարեց Երևանի Աբովյան փողոցի 38 1/9 հասցեյում: SHAMSHYAN.com-ը ստորև ներկայացնում է տվյալ հասցեյի բնակչուհի Իդա Մելիքյանի բաց նամակը որը ուղղված է հանրությանը: Ցանկանում եմ իմ այս բաց նամակով դիմել Ձեր և հանրության օգնությանը, քանի որ բոլոր իրավական դռները փակվում են իմ առաջ: Հայցելով պաշտոնական այրերի մարդկային վերաբերմունքը` թակել եմ բոլոր իրավական դռները, սակայն որևէ տեղից առ այսօր չեմ ստացել որևէ օգնության նշույլ անգամ: Ավելին, ստիպված բաց նամակով դիմում եմ Ձեզ և հանրությանը, քանի որ նախօրեին` 25.02.2014թ., հանդիպել եմ ԴԱՀԿ աշխատակից Պ. Հովհաննիսյանին, տեղեկացրել եմ, որ վտարման մասին կատարողական թերթ եմ ստացել 20.02.2014թ., որն իմ ընտանիքի համար դաժան անակնկալ էր, և խնդրել եմ որոշ ժամանակ տրամադրել ինձ և իմ ընտանիքին` ինչ-որ մի անկյուն գտնելու համար: Վերջինս, սակայն, ինձ և իմ ընտանիքին (որը բաղկացած է 4 հոգուց. տատիկս` 75 տարեկան, վատառողջ մայրս և քույրս) տվեց 24 ժամ ժամանակ` տարածքն ազատելու համար, որը մեր միակ կացարանն է և ապրուստի միջոցը: Նրա վրա չազդեց նույնիսկ ՀՀ Ոստիկանությանը` մեր նկատմամբ կատարված հանցագործության` խարդախության և վաշխառության մասին իմ տված հաղորդման կտրոնը: Համառոտ նկարագրեմ ողջ պատմությունը: Ես Քրիստինե և Աշխեն Վարդանյաններից 2009թ. վերցրել եմ 16000 ԱՄՆ դոլար սեփական բիզնեսիս համար` ամսական 5 տոկոսով և 10 տոկոս միջնորդավճարով: Անմիջապես հաջորդ ամսվանից պահանջեցին ամբողջ գումարը հետ վերադարձնել: Սակայն ես պատրաստ չէի այդ գումարը հետ վերադարձնել: Վարդանյանները, որպես «լավություն», ասացին, որ եթե չտամ գումարը` կդառնա ամսական 20 տոկոս: Այդպիսով այդ գումարը շատ կարճ ժամանակում դարձավ 60 000 դոլար: Քանի որ օր օրի աճում էր գումարը, ես չէի հասցնում տոկոսները վճարել, ստիպված խնդրեցի մորս` իրեն սեփականության իրավունքով պատկանող անշարժ գույքը գրավադրի անհատի մոտ: Ծանոթներիցս իմացա ոմն Գևորգի մասին, որը զբաղվում էր տոկոսով գումարներ տալու միջնորդությամբ. նա ծանոթացրեց ոմն Սարգիսի հետ (իբր գումարը Սարգիսինն է) և ասաց, որ պետք է գույքը գրավադրվի Սարգիսի բարեկամ Անուշի անունով: Նոտարում հայտնի դարձավ, որ որպես գումարի երաշխիք` պետք է ոչ թե գրավադնենք գույքը, այլ առք ու վաճառք պետք է ձևակերպենք նրա անունով: 23.04.2010թ. Աբովյան 38 1/9 հասցեում գտնվող մեր տարածքն առուվաճառք ձևակերպեցինք Անուշ Գրիգորյանի անունով` ստանալով 68 000 ԱՄՆ դոլար, նրանք այդ գումարից 10 տոկոս միջնորդավճար և 6800 ԱՄՆ դոլար և առաջին ամսվա 5 տոկոս 3400 դոլարը վերցրեցին, փաստացի տվեցին 58 700 ԱՄՆ դոլար: 29.04.2010թ. տրվել է սեփականության վկայական Անուշ Գրիգորյանի անունով: Անուշ Գրիգորյանի տոկոսները և մայր գումարը տալու համար դիմեցի Արտակին, որին ճանաչում եմ վերը նշված Վարդանյանների միջոցով, որը նույնպես միջնորդ էր: Նա ինձ ծանոթացրեց Քաղավիացիայի նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի հետ, վերջինս ներկայացավ, որ նա գեներալ է, և, թե շատ պարկեշտ մարդ է: 17.08.2010թ. Անուշ Գրիգորյանը առուվաճառք արեց մեր խանութը Հովհաննես Երիցյանի անունով` ամսական 4 տոկոսով և 10 տոկոս միջնորդավճարով: Հ. Երիցյանը տվեց 100000 ԱՄՆ դոլար, որից պահում արվեց 10000 ԱՄՆ դոլար` որպես միջնորդավճար, և 4000 դոլար` որպես տոկոս: Փաստացի տրվեց 86000 ԱՄՆ դոլար, որից 78200 ԱՄՆ դոլարը տվել եմ Անուշին` որպես 68000 ԱՄՆ դոլար մայր գումար, և 10200 ԱՄՆ դոլար` երեք ամսվա տոկոս: Երեք ամսվա համար վճարել եմ ավելի քան 20.400 ԱՄՆ դոլար` որպես տոկոսներ և միջնորդավճարներ: Հ. Երիցյանի գումարը և տոկոսները վերադարձնելու համար ոմն Էդիկի, Մառայի և Ռոբերտի միջոցով ծանոթացա Արտավազդ Այվազյանի հետ, որը, հետագայում պարզվեց` փաստաբան է, և նրա հայրը ՀՀ պետական համալսարանի դասախոս Նորիկն է: 23.11.2010թ. Հ. Երիցյանը մեր խանութը առքուվաճառք արեց Ա. Այվազյանի անունով: Ա.Այվազյանը մեզ տվեց 123000 ԱՄՆ դոլար, որից պահվեց առաջին ամսվա 5 տոկոսը` 6150 ԱՄՆ դոլար, և 10 տոկոս միջնորդավճար` 12300 ԱՄՆ դոլար: Փաստացի նա մեզ տվեց 104 550 ԱՄՆ դոլար: Նշեմ, որ Երիցյանն ինձ ծանոթացրել էր իր սանիկ Վահեի հետ, որպեսզի տոկոսները նրան փոխանցեի: Այժմ Արտավազդ Այվազյանը պահանջում է կամ իրեն տալ 200.000 ԱՄՆ դոլար, կամ ազատենք խանութի տարածքը, որտեղ այսօր ապրում է իմ ընտանիքը: Նշեմ, որ մայրս Հովհաննես Երիցյանին և Արտավազդ Այվազյանին չի ճանաչում, և չի եղել մորս թույլտվությունը, որ Անուշը վաճառի խանութը նրանց:

http://shamshyan.com/hy/article/2014/03/18/7780/1403181910591/

Regnum.ru-ն հրատարակել է ռուս գործարար Ալեքսեյ Կորեպանովի` գործակալությանն ուղղված նամակը՝ Հայաստանում ծավալած ներդրումային գործունեության մասին: Նամակը ներկայացնում ենք ստորև

«Հայաստանում ես 5 միլիոն դոլարի ներդրումներ եմ արել և… ամեն ինչ կորցրել:

Որպես օտարերկրյա ներդնող, ցավոք, ես համոզվեցի, որ իմ կարգավիճակն ունեցող մարդկանց ներդրումները Հայաստանում բոլորովին պաշտպանված չեն: Դրանք պարզապես կարող ես կորցնել՝ ինչ-ինչ ինտրիգների, տեղացի ընկերոջ խորամանկության պատճառով, եթե նա ազնիվ չէ ու ավելին՝ դատական իշխանության հովանավորությունն է վայելում: Ցավոք, շատ մարդկանց համար, այդ թվում՝ պաշտոնատար անձանց, փողը կարևոր է հեղինակությունից և արդարությունից»:

Գործարարը պատմում է, որ իր ներդրումային գործունեությունը Հայաստանում սկսել է 2005 թվականից: Նախ շուրջ 4 մլն դոլար է ներդրել գյուղատնտեսության ոլորտում(գյուղատնտեսական արտադրանքի վերամշակում և իրացում՝ արտահանման ներուժով): Ապա Մի քանի հազար դոլար՝ կապված շինարարական տեխնիկայի արտադրության հետ: Խոսվում է նաև այլ ներդրումների մասին:

«Հայտնաբերելով, որ ինձ Հայաստանում «քցել են», ես դադարեցրի Երևանում՝ Կասկադի հարևանությամբ՝ Շարլ Ազնավուրի տուն- թանգարանի մոտակայքում կառուցվող ամենագեղեցիկ շենքերից մեկի շինարարությունը:

2005-2012 թվականներին ընդհանուր առնմամբ Հայստանում ես 5 մլն 200 000 դոլարի ներդրում եմ արել և ամբողջը կորցրել: Այսինքն ՝ եկամուտ ունենալու փոխարեն՝ կորուստներ եմ կրել: Միևնույն ժամանակ՝ նախկինում իմ մտերիմ ընկերը՝ երբեմնի ՀԽՍՀ գլխավոր դատախազ Սուրեն Օսիպյանի որդի Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը, ով նաև իմ գործընկերն էր բիսնեսում, 1.5-2 մլն դոլար «եկամուտ» է ունեցել(իրականում՝ պարզապես յուրացրել) իսկ տարբեր դատարանների որոշումներով, որոնք փաստացի պատկանում են Արման Մկրտումյանին՝ ևս 3 մլն. դոլար:

Չէի ցանկանա հիշեցնել այս մասին, սակայն որպեսզի մեզ և մեր գործին անծանոթ ընթերցողը հստակ պատկերացում ունենա, թե ով ով է, ստիպված եմ ասել, որ նույն ժամանակահատվածում 97 000 ԱՄՆ դոլար և 1 մլն. 230 000 դրամ ես տրամադրել եմ բարեգործությանը: Վճարել եմ շուրջ 33 մլն դրամի աշխատավարձ, 84 մլն դրամի հարկեր, իսկ Օսիպյանների ընտանիքը՝ գրեթե 0: Վճարել եմ նաև 23 մլն դրամի տուրք, ավելի քան 112 000 ԱՄՆ դոլար էլ դեռ պետք է վճարեմ, իսկ Օսիպյանների ընտանիքը` զրո:

Ինչպես արդեն առիթ ունեցել եմ հրապարակայնորեն նշելու, իմ և իմ գործի հետ կապված այլ մարդկանց ելույթներին Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանի պատասխանը, գեբելսյան քարոզչության դասական օրինակ է: Քանի որ մամուլի ասուլիսից հետո նա իր խոսքում գործածել է այնպիսի բառեր և արտահայտություններ, որոնք որևէ ընդհանուր եզր չունեն իմ բարձրացրած հարցերի հետ: Սակայն ունեն չափազաց զգացմուքնային ենթատեքստ: Օգտագործելով բացասական բնույթի զգացմունքային արտահայտություններ և իմ անունը, Վիկտոր Տեր- Հովսեփյանը ցանկացել է չարագործի կերպար ներկայացնել: Ահա դրանցից մի քաիսը.

«Կեղծ ու էժան ֆարս», «Հերթական կեղտոտ պատվերի կեղծողներ ու կատարողներ», «Միմյանց հետ կազմելով ռեյդերային դավադրություն` Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանի և նրա ընտանիքի սեփականության նկատմամբ», «Ցանկացած անօրինական միջոցներով», «Անբարեխիղճ լրագրողների օգնությամբ», «Օրենքին չհամապատասխանող հայց»…

Ցանկանում եմ շեշտել, որ այս կապակցությամբ իմ հրապարակային հարցերին Վիկտոր Տեր- Հովսեփյանն այդպես էլ չի պատասխանել՝ ամենայն հավանականությամբ այն պատճառով, որ վայելում է Հայաստանի Վճռաբեկ դատարանի նախագահի հովանավորությունը: Միգուցե պարոն Արման Մկրտումյանն ինքը պատասխանի Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանի փոխարեն:

1. Ո՞րն է կեղծիքն ու ֆարսը: Ա՞յն, որ ես «Անսուր Ինվեստ»-ում 5 մլն դոլարի ներդրում եմ արել այն դեպքում, երբ նա ոչ մի դրամի ներդրում չի կատարել: Ինչո՞վ է արտահայտվել իմ կեղծիքը: Նրանո՞վ, որ ես, լինելով ռուս գործարար, գումար եմ տրամադրել բարեգործական նպատակներով և վճարել եմ բոլոր հարկերը, իսկ նա և իր ընտանիքը, ոչ մի բիզնես չունենալով, հանկարծ դարձել են միլիոնատեր և նրանց ոչ ոք չի հարցրել՝ իսկ հարկերը վճարե՞լ եք:

2. Ինչո՞վ է արտահայտվել իմ ռեյդերությունը: Նրանո՞վ, որ ես հսկայական գումարներ եմ ներդրել, իսկ Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանն ու նրա ընտանիքը որևէ ներդրում չեն արել, իսկ այժմ Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանի օգնությամբ փորձում են մեզնից ամեն ինչ վեցնել: Ռեյդերը նա է, ով ոչ մի ներդրում չի կատարել, կամ կատաել է , բայց չնչին, սակայն ցանկանում է ամեն ինչ սեփականացնել: Եվ այսպես՝ ո՞վ է մեզնից ռեյդերը, ե՞ս, թե նրա ընտանիքը:

3. Կոկրետ ի՞նչ անօրինական միջոցների մասին է խոսքը: Մի՞թե «Անսուր Ինվեստ»-ից 8 մլն 175 000 դրամը «ձեր արդարադատության կանոններով» է վերցվել և չի վերադաձվելու մեզ: Մի՞թե «ձեր արդարադատության կանոններով» նա մեզնից 111 մլն դրամով գնած հողակտորը չի վերադարձնելու: Ոչ էլ գումարը, որ այդպես էլ չի վճարել Ձեր որոշմամբ:

Մի՞թե «ձեր արդարդատության կանոններով» «Անսուր Ինվեստը» պարտավոր է նրան վճարել 900 000 ԱՄՆ դոլար և պայմանագրով հաստատված տոկոսները, պայմանագիր, որը գոյություն չունի: Մի՞թե Վ. Տեր-Հովսեփյանը չի վերադարձնելու 450 000 ԱՄՆ դոլար պարտքը՝ «ձեր արդարադատության կանոններով» կամ «Ձեր դատարանի որոշմամբ»:

4. Ինչո՞վ է արտահայտվում լրագրողների անբարեխղճությունը: Նրանո՞վ, որ ինձ թույլ են տվել բացեիաբաց խոսել այն մասին, թե ինչպես են Հայաստանում վերաբերվում օտարերկրյա ներդրողներին: Թե ինչպես տվյալ գործով միայն մեկ` նախկին ՀԽՍՀ գլխավոր դատախազ Սուրեն Օսիպյանի ընտանիքի ուղղությամբ է աշխատում ձեր ուժեղ ազդեցության տակ գտնվող դատական համակարգը: Ի դեպ՝ Սուրեն Օսիպյանը «լեգենդար» անձնավորություն է: Որքա՜ն նողկալի արարքներ է նա գործել իր ընկերների նկատմամբ, որոնք բառացիորեն նայում էին նրա բերանին, և ինչպե՞ս են հիմա նրանք արտահայտվում իր մասին: Ավելի ագահ, ավելի անազնիվ, ավելի նախանձ, ավելի անշնորհակալ մարդ գոյություն չունի: Եվ սրանք ոչ բոլոր ածականներն են, որ նրանք ասացին Սուրեն Օսիպյանի հասցեին, բայց, փառք Աստծո, ես բարեկիրթ մարդ եմ և չեմ կարող մեջբերել դրանք: Որդին հորից շատ չի տարբերվում:

5. Որ կետով է իմ հայցի անհամապատասպանությունն օրենքին: Ցավոք, Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանին չի անհագստացնում Հայաստանի գործարար համբավը միջազգային ասպարեզում: Դա իհարկե չի կարող խոչընդոտել Հայաստանի տնտեսական զարգացմանը և նոր աշխատատեղերի ստեղծմանը: Արդարադատության համակարգի ոչ թե աճող, այլ օրեցօր նվազող հեղինակությունը ավելի ու ավելի է հիասթափեցնում ՀՀ քաղաքացիներին և նշանակալիորեն նպաստում արտագաղթի առանց այդ էլ մտահոգիչ ծավալի վրա: Ի դեպ՝ ես լսել եմ, թե ինչպես են Հայաստանում դատավորներն «իրենց» որոշումները կայացնում: Դա շատ հետաքրքրիր է: Արման Մկրտումյանի պահարանում դրված են նկատողություններ՝ գրեթե բոլոր դատավորմներին: Երեքական նկատողություն՝ յուրաքանչյուր դատավորի համար: Եթե Արման Մկրտումյանին անհրաժեշտ է լինում ինչ-որ որոշում կայացնել, նա ասում է դատավորին. «Ուզու՞մ ես շարունակել մնալ դատավոր, թե՞ ցանկանում ես, որ քեզ հեռացնեմ: Ես ունեմ երեք նկատողություն: Ուրեմն՝ կընդունես այն որոշումը, որը ես քեզ կասեմ: Որպեսզի դատը շահես, պետք է դատական համակարգի գործող անձանց վճարես 20 %, այսինքն՝ Արման Մկրտումյանին: Կարծում եմ՝ սա իրականությանը mոտ է: Կարծում եմ, որ սա տեղի է ունբենում միջբորդների օգնությամբ՝ որոշ դեպքերում հնչում է նաև նախագահի անունը: Հակառակ դեպքում ինչպես կարող էր տեղի ունենալ այն, ինչ տեղի ունեցավ ինձ հետ: Բայց, բարեբախտաբար, Հայաստանում կան նաև ազնիվ դատավորներ։ Դա, ի դեպ, շատ հեշտ է ստուգել. չէ՞ որ բոլորը կարդացել են Մարկ Տվենի «Արքայանզը և մուրացկանը:

Ավելորդ չեմ համարում հիշեցնել ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի՝ 2011 թվականի ապրիլի 20-ին դատաիրավական համակարգում բարեփոխումներ կատարելու հարցրերով խորհրդակցության ժամանակ ասած խոսքերը.

«Մենք պարտավոր ենք հասկանալ, թե որն է պատճառը, որ այս կամ այն վճիռը շեղվել է ընդհանուր պրակտիկայից: Երբ մարդիկ տեսնում են, որ կա շեղում, բնականաբար, նման երևույթները չեն կարող նպաստել համակարգի հեղինակության բարձրացմանը»: Շատ ճիշտ է ասված, բայց ինչքան կարող է ձգվել հասկանալու պրոցեսը:

«Թե ես, թե դուք բազմիցս նշել ենք, որ բարեփոխումները պետք է բարձրացնեն համակարգի նկատմամբ մարդկանց վստահությունը»,- ասել է ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը դատաիրավական խնդիրների վերաբերյալ խորհրդակցության ընթացքում, որին ի թիվս այլ պաշտոնյաների մասնակցում էր նաև Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանը,-«Կարծես, այս հարցերով տարակարծություններ մենք չենք ունեցել: Եվ ճանապարհը այն կլիներ, բարձրացնեինք այն խնդիրները, որոնք կան և որոնք խոչընդոտում են հանրության վստահության բարձրացմանը: Իսկ հանրության վստահությունը երևակայական չէ, այն չափելի է, և կարելի է ուսումնասիրել և եզրակացություններ անել: Տրվել են հանձնարարականներ, առաջարկություններ, որոնց կատարումը պետք է բարելավի Ձեր ղեկավարած կառույցների գործունեությունը՝ դրանով իսկ բարձրացնելով հանրության վստահությունը: Ցավոք, պետք է նշեմ, որ արդյուքներն այսօր գոհացնող չեն և չենք կարող մատնացույց անել լուրջ փոփոխություններ այս ոլորտում: Այսպիսի գնահատականի համար հիմք են հանդիսացել ոչ միայն Ձեր հաշվետվությունները, այլև իմ ցուցումով իրականացված ուսումնասիրության արդյունքները»:

ԱՆԲԱՎԱՐԱՐ Է. ասաց ՀՀ նախագահը: Իմ խոսքերի ավելի ծանրակշիռ հաստատում այլևս պետք չէ:

Միանգամայն օբյեկտիվ գնահատական: Սակայն, անցել է 2 տարի: Որտե՞ղ է արդյունքը: Նախագահը հստակ գիտակցում է խնդիրները, ավելին՝ կոնկրետ հանձնարարություններ է տվել: Հենց նույն նիստի ընթացքում շեշտելով անօրինական որոշումների վերանայման մարդկանց խախտված իրավուքնների վերականգնման անհրաժեշտությունը՝ պարոն Սարգսյանն առաջարկել է սկսել ծառայողական քննություն՝ անօրինական որոշումներ կայացրած կամ հաստատած քննիչների, դատախազների, դատավորների նկատմամբ՝ նրանց կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու հարցը լուծելու համար, իսկ քրեորեն պատժելի արարքի հատկանիշներ հայտնաբերելու պարագայում` համապատասխան նյութերն ուղարկել ՀՀ հատուկ քննչական ծառայություն:

Եվս մեկ մեջբերում նախագահի ելույթից. « Որևէ դատավոր չպետք է գտնվի արտոնյալ վիճակում և դատավորների անօրինական գործողությունները չպետք է անպատիժ մնան»: Այս մասին նախագահ Սարգսյանը խոսում էր Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանի ներկայությամբ: Ի՞նչ է փոխվել այս ընթացքում: Կա՞ արդյոք էական առաջընթաց: Ցավոք, շատ հայ իրավաբաններ խոսում են հակառակ արդյունքի՝ իրավիճակի վատթարացման մասին: Անկեղծ ասած՝ չէի ցանկանա այնպիսի տպավորություն ունենալ, թե նախագահն անզոր է երկրում օդի և ջրի նման անհրաժեշտ արդարության ու օրինականության հաստատման գործում:

Անխոս, ես շարունակելու եմ իմ պայքարը՝ հանուն արդարության: Սակայն եթե Հայստանում հնարավոր չլինի հասնել արդարության, անշուշտ, դիմելու եմ Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան: Այս կապակցությամբ կարող եմ հավատացնել, որ Երևանում ունենք շատ լավ, բարեխիղճ իրավաբաններ:

Եթե ոչ Երևանում, գոնե ՄԻԵԴ-ում արդարությունը հաղթելու է: Սակայն այս դեպքում համապատասխան գումարները կվճարվեն Արման Մկրտումյանի, կամ որևէ դատավորի գրպաններից, կամ էլ բյուջեից, այսինքն՝ այդ երկրի քաղաքացիների հաշվին: Իհարկե , ես բոլորովին չէի ցանկանա, որ դա այդպես լիներ, բայց այդպիսին է կարգը: ՄԻԵԴ-ը տուգանքը գանձում է պետությունից: Այդ պատճառով արդեն բավական երկար ժամանակ փորձում եմ երկրի ղեկավարության, համապատասխան մարմինների և լայն լսարանի ուշադրությունը հրավիրել այս անարդարության վրա:

Ալեքսեյ Կորեպանով

Սկզբնաղբյուրը`http://asekose.am/news/8/153942-arman-mkrtoumyan-mistr-20-kam-im-nerdroumneri-patmoutyoune-hayastanoum-rous-gorcarar.html?fb_action_ids=10152198820654765&fb_action_types=og.likes

Բաց նամակ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանին,ՀՀ ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանին, Մարդու իրավունքների պաշտպաններին, լրատվամիջոցներին
Ցանկանում եմ իմ այս բաց նամակով դիմել Ձեր և հանրության օգնությանը, քանի որ բոլոր իրավական դռները փակվում են իմ առաջ: Հայցելով պաշտոնական այրերի մարդկային վերաբերմունքը` թակել եմ բոլոր իրավական դռները, սակայն որևէ տեղից առ այսօր չեմ ստացել որևէ օգնության նշույլ անգամ: Ավելին, ստիպված բաց նամակով դիմում եմ Ձեզ և հանրությանը, քանի որ նախօրեին` 25.02.2014թ., հանդիպել եմ ԴԱՀԿ աշխատակից Պ. Հովհաննիսյանին, տեղեկացրել եմ, որ վտարման մասին կատարողական թերթ եմ ստացել 20.02.2014թ., որն իմ ընտանիքի համար դաժան անակնկալ էր, և խնդրել եմ որոշ ժամանակ տրամադրել ինձ և իմ ընտանիքին` ինչ-որ մի անկյուն գտնելու համար:
Վերջինս, սակայն, ինձ և իմ ընտանիքին (որը բաղկացած է 4 հոգուց. տատիկս` 75 տարեկան, վատառողջ մայրս և քույրս) ցինիկաբար տվեց 24 ժամ ժամանակ` տարածքն ազատելու համար, որը մեր միակ կացարանն է և ապրուստի միջոցը: Նրա վրա չազդեց նույնիսկ ՀՀ Ոստիկանությանը` մեր նկատմամբ կատարված հանցագործության` խարդախության և վաշխառության մասին իմ տված հաղորդման կտրոնը:
Հարգելի խմբագրություն, այս բաց նամակս ուղարկում եմ Ձեզ, քանի որ Ձեր թերթի` 2014թ. հունվարի 23-24-ին, թիվ 4 (1046) համարում կարդացել եմ «Օգնեք վերադարձնել մեր տունը» վերնագրով հոդվածը, որում քաղաքացին ահազանգում էր ՀՀ քաղավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի «վաշխառուական գործելակերպի» մասին, որի զոհն է դարձել նամակագիր քաղաքացու ընտանիքը: Իմ և մեր ընտանիքի հետ կատարվածի դեպքում էլ նույն գործող անձինք են:
Նրանք են` Քաղավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանը, Փաստաբանների պալատի փաստաբան Արտավազդ Այվազյանը (համատեղության կարգով` վաշխառու), ինչպես նաև` Հովհաննես Երիցյանի միջնորդներ Վահե Վարդանյանը և Արտակ Մարտիրոսյանը: Տարիներ ի վեր Հովհաննես Երիցյանը և Արտավազդ Այվազյանը փափուկ բարձ են դրել իմ գլխի տակ, որպեսզի ես չդիմեմ իրավապահ մարմիններին, քանի որ նման մտադրություն ունեցել եմ վաղուց: Նրանք մշտապես ասել են, որ մեր տարածքի հետ կապված նրանց բոլոր գործարքները կրում են ձևական բնույթ և որևէ իրավական հետևանք չեն կարող առաջացնել:
Բոլոր այն պարագաներում, երբ չեմ կարողացել տվյալ ամսվա ահռելի տոկոսագումարը վճարել, նրանք ինձ ահաբեկել են` սպառնալով իմ ընտանիքի անդամների կյանքին: Ցիտում եմ Հովհաննես Երիցյանի խոսքերը. «Ես գեներալ եմ, զենքը մոտս է, որ գյուլլեմ էլ` ինձ ոչ մեկ չի կարա բռնի, ես ինչքան գետնի վրա եմ` երեք էդքան էլ գետնի տակն եմ»: Ցանկանում եմ նշել, որ մեր ընտանիքում տղամարդ չկա, 4 կանայք են, և ես նշյալ մարդկանց ծուղակն եմ ընկել 23 տարեկան հասակում, վախեցել եմ իմ և իմ ընտանիքի կյանքի համար և չեմ դիմել որևէ վճռորոշ քայլի, սակայն այսօր հասկանում եմ, որ վերջիններիս կողմից միակ տուժածը չեմ և ինձ ահաբեկելով և համոզելով` վերջիններս իմ մեջքի հետևում կարողացել են դատարանների միջոցով, իրենց կապերն օգտագործելով, կայացնել մեր ընտանիքի վտարման դատական ակտ:
Այս հանցախումբը տոկոսով գումարներ է տալիս մարդկանց, այնուհետև նրանց գցում ծուղակը և զավթում մարդկանց ունեցվածքը:
Համառոտ նկարագրեմ ողջ պատմությունը: Ես Քրիստինե և Աշխեն Վարդանյաններից 2009թ. վերցրել եմ 16000 ԱՄՆ դոլար սեփական բիզնեսիս համար` ամսական 5 տոկոսով և 10 տոկոս միջնորդավճարով: Անմիջապես հաջորդ ամսվանից պահանջեցին ամբողջ գումարը հետ վերադարձնել: Սակայն ես պատրաստ չէի այդ գումարը հետ վերադարձնել: Վարդանյանները, որպես «լավություն», ասացին, որ եթե չտամ գումարը` կդառնա ամսական 20 տոկոս:
Այդպիսով այդ գումարը շատ կարճ ժամանակում դարձավ 60000 դոլար: Քանի որ օր օրի աճում էր գումարը, ես չէի հասցնում տոկոսները վճարել, ստիպված խնդրեցի մորս` իրեն սեփականության իրավունքով պատկանող անշարժ գույքը գրավադրի անհատի մոտ:
Ծանոթներիցս իմացա ոմն Գևորգի մասին, որը զբաղվում էր տոկոսով գումարներ տալու միջնորդությամբ. նա ծանոթացրեց ոմն Սարգիսի հետ (իբր գումարը Սարգիսինն է) և ասաց, որ պետք է գույքը գրավադրվի Սարգիսի բարեկամ Անուշի անունով: Նոտարում հայտնի դարձավ, որ որպես գումարի երաշխիք` պետք է ոչ թե գրավադնենք գույքը, այլ առք ու վաճառք պետք է ձևակերպենք նրա անունով: 23.04.2010թ. Աբովյան 38 1/9 հասցեում գտնվող մեր տարածքն առուվաճառք ձևակերպեցինք Անուշ Գրիգորյանի անունով` ստանալով 68000 ԱՄՆ դոլար, նրանք այդ գումարից 10 տոկոս միջնորդավճար և 6800 ԱՄՆ դոլար և առաջին ամսվա 5 տոկոս 3400 դոլարը վերցրեցին, փաստացի տվեցին 58700 ԱՄՆ դոլար: 29.04.2010թ. տրվել է սեփականության վկայական Անուշ Գրիգորյանի անունով:
Անուշ Գրիգորյանի տոկոսները և մայր գումարը տալու համար դիմեցի Արտակին, որին ճանաչում եմ վերը նշված Վարդանյանների միջոցով, որը նույնպես միջնորդ էր: Նա ինձ ծանոթացրեց Քաղավիացիայի նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի հետ, վերջինս ներկայացավ, որ նա գեներալ է, և, թե շատ պարկեշտ մարդ է: 17.08.2010թ. Անուշ Գրիգորյանը առուվաճառք արեց մեր խանութը Հովհաննես Երիցյանի անունով` ամսական 4 տոկոսով և 10 տոկոս միջնորդավճարով: Հ. Երիցյանը տվեց 100000 ԱՄՆ դոլար, որից պահում արվեց 10000 ԱՄՆ դոլար` որպես միջնորդավճար, և 4000 դոլար` որպես տոկոս: Փաստացի տրվեց 86000 ԱՄՆ դոլար, որից 78200 ԱՄՆ դոլարը տվել եմ Անուշին` որպես 68000 ԱՄՆ դոլար մայր գումար, և 10200 ԱՄՆ դոլար` երեք ամսվա տոկոս: Երեք ամսվա համար վճարել եմ ավելի քան 20.400 ԱՄՆ դոլար` որպես տոկոսներ և միջնորդավճարներ:
Հ. Երիցյանի գումարը և տոկոսները վերադարձնելու համար ոմն Էդիկի, Մառայի և Ռոբերտի միջոցով ծանոթացա Արտավազդ Այվազյանի հետ, որը, հետագայում պարզվեց` փաստաբան է, և նրա հայրը ՀՀ պետական համալսարանի դասախոս Նորիկն է (Չուգուն մականունով): 23.11.2010թ. Հ. Երիցյանը մեր խանութը առքուվաճառք արեց Ա. Այվազյանի անունով: Ա.Այվազյանը մեզ տվեց 123000 ԱՄՆ դոլար, որից պահվեց առաջին ամսվա 5 տոկոսը` 6150 ԱՄՆ դոլար, և 10 տոկոս միջնորդավճար` 12300 ԱՄՆ դոլար: Փաստացի նա մեզ տվեց 104550 ԱՄՆ դոլար: Նշեմ, որ Երիցյանն ինձ ծանոթացրել էր իր սանիկ Վահեի հետ, որպեսզի տոկոսները նրան փոխանցեի: Այժմ Արտավազդ Այվազյանը պահանջում է կամ իրեն տալ 200.000 ԱՄՆ դոլար, կամ ազատենք խանութի տարածքը, որտեղ այսօր ապրում է իմ ընտանիքը: Նշեմ, որ մայրս Հովհաննես Երիցյանին և Արտավազդ Այվազյանին չի ճանաչում, և չի եղել մորս թույլտվությունը, որ Անուշը վաճառի խանութը նրանց:
«168 Ժամ» թերթում զետեղված հոդվածը կարդալուց հետո հասկացել եմ, որ նրանք արհեստավարժ խարդախներ և վաշխառուներ են: Իմանալով ԴԱՀԿ` մեր տարածքից վտարելու մասին կատարողական թերթիկի մասին, զանգահարեցի Հովհաննես Երիցյանին, սակայն նա ինձ հանգստացրեց` ասելով, որ ինքը Հայաստանում չի գտնվում, այդ ամենը ձևական բնույթ է կրում, մեզ անօթևան չի թողնի: Ցանկանում եմ նշել, որ 3 տարի շարունակ նրանց ծուղակում լինելով` վճարել եմ մոտ 200000 ԱՄՆ դոլար տոկոսավճար, որի արդյունքում կորցրել եմ մեր ընտանիքին պատկանող Ա.Արմենակյան 238 տունը` գրավադնելով մեկ այլ վաշխառուի մոտ: Այս պահին ապրում ենք նշված տարածքում, որն էլ մեր ձեռքից տանում են` թողնելով մեզ փողոցում:
Հարգելի պարոն Նախագահ, հարգելի ոստիկանապետ և լրատվամիջոցներ:
Խնդրում եմ օգնել մեզ, որպեսզի մեղավորները ստանան իրենց արժանի պատիժը, և վերջապես արդարությունը հաղթի: Հանցավոր այս խումբն իր գործելաոճով տարիներ շարունակ մարդկանց զրկում է իրենց ունեցվածքից և նետում փողոցները:
Հարգանքներով` ԻԴԱ ՄԵԼԻՔՅԱՆ

Սկզբնաղբյուրը՝http://168.am/2014/02/27/335546.html

Այսօր «168 Ժամ» թերթի խմբագրությունը նամակ է ստացել քաղաքացի Գայանե Բորիսի Թումասյանից, ով ահազանգում է ՀՀ քաղավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի «վաշխառուական գործելակերպի» մասին, որի զոհն է դարձել իր Profileընտանիքը: Նամակը ներկայացնում ենք ամբողջությամբ:

* * *
Հուսահատությունից ելնելով՝ հանրության դատին եմ հանձնում իմ ընտանիքի հետ տեղի ունեցած անարդարության մասին իրողությունը, ակնկալելով ձեր աջակցությունը մի կնոջ, որը 2007 թ.-ից ի վեր բացել է դառնությունների դուռը, և որի համար փակվել են դատաիրավական և մարդկային խղճի բոլոր դռները:
2007 թ.-ի փետրվարի 18-ին մահացել է 19-ամյա որդիս՝ ժամկետային զինծառայող Էդգար Սամվելյանը: Որդիս ամուսնացած էր և ուրախությամբ սպասում էր իր առաջնեկի ծնվելուն:
2010 թ.-ից առայսօր, ես՝ 82-ամյա սկեսուրս, հարսս, հորը չտեսած երեքամյա թոռս, որն այժմ 6 տարեկան է, դարձել ենք անօթևան և տնավեր՝ շնորհիվ մի խումբ խարդախ և անբարեխիղճ մարդկանց, որոնք մեզնից խլեցին 1994թ.-ից սեփականության իրավունքով մեր ընտանիքին պատկանող տունը:
Այդ հանցախմբի ղեկավարն է ՀՀ «պատվավոր քաղաքացի», ինչպես ինքն է ներկայանում, Հովհաննես Պավելի Երիցյանը: Տղայիս կորստյան վշտից դեռ չսթափված, ելնելով ֆինանսական ծանր վիճակից, ամուսինս 2009թ.-ին Հովհաննես Պավելի Երիցյանից ամսական 10 տոկոսով փոխառության կարգով վերցրել է գումար:
Վերցրած գումարի դիմաց Երիցյանը պարտադրել է ամուսնուս ոչ թե գրավադնել, այլ ձևակերպել անշարժ գույքի առք ու վաճառք իր անունով՝ վստահեցնելով, որ տան առք ու վաճառքը կրում է զուտ ձևական բնույթ:

Ամուսինս, ելնելով վերջինիս պատկառելի տարիքից, արտաքինից և նախկինում նրա զբաղեցրած բարձր պաշտոնից (Քաղավիացիայի պետ), վստահել է, սակայն մտավախություն է հայտնել, որ ես չեմ համաձայնվի տան առուծախին:
Պարոն Երիցյանը վստահեցրել է ամուսնուս, որ ինքը, օգտագործելով իր կապերը, կհաջողացնի ձևակերպել գործարքն առանց իմ համաձայնության՝ նշելով, որ սա իր պրակտիկայում առաջին դեպքը չէ: Հակառակ դեպքում Երիցյանը հրաժարվել է որևէ գումար տրամադրել: Միևնույն ժամանակ, Երիցյանը, որպես իր մշտական գործարքներ կատարող, ներկայացրել է իր սանիկ Վահե Վարդանյանին, որը բազմիցս եղել է մեր տանը, քաջատեղյակ է եղել, որ ես և Լյովան ամուսիններ ենք:
Երիցյանը պարտադրել է ամուսնուս՝ լիազորագիր տալ Վահե Վարդանյանի անունով, որն առանց ավելորդ քաշքշուկի՝ նոտարում կկատարի այս գործարքը՝ առանց իմ տեղեկության և համաձայնության: 2010թ.-ին Երիցյանը, պատճառաբանելով, որ ամուսինս երկու ամիս չի կարողացել վճարել իր կողմից սահմանված տոկոսները, ձմեռվա շեմին վռնդեց մեզ մեր իսկ տնից: Քանի որ այլ օթևան չունեինք, չկարողացանք տարիների ընթացքում մեր քրտինքով ձեռք բերած որևէ գույք վերցնել տնից՝ հատկապես, որ Երիցյանը վստահեցնում էր, որ ինքը ունի բազմաթիվ տներ, այդ տնից չի օգտվելու և, տոկոսները վերադարձնելուց հետո, մենք կվերադառնանք մեր օջախ:
Հասկանալով, որ խախտվել է իմ սեփականության իրավունքը՝ թե տան, թե նրանում գտնվող գույքի նկատմամբ, դիմել եմ Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարան, որտեղ կայացվեց մի ակնհայտ անհիմն և անմարդկային վճիռ, որի շնորհիվ առայսօր մենք մնացինք անօթևան, իսկ վաշխառու Երիցյանը՝ անպատժելի:
Հետագայում ՀՀ վերաքննիչ դատարանը բեկանեց այդ վճիռը: Սակայն 2013 թ. դեկտեմբերի 5-ին Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը կրկնեց իր վճիռը: Այս վճռով կրկին խախտվեցին իմ՝ որպես որդի կորցրած մոր, կնոջ և ՀՀ քաղաքացու սահմանադրական իրավունքը:
Իր վաշխառուական գործելակերպը քողարկելու նպատակով՝ Երիցյանը տոկոսով տրված գումարի հետ վերադարձման և տոկոսների վճարման երաշխիքի ապահովման պատրվակով ամեն անգամ կնքել է առուվաճառքի պայմանագիր, որով՝ ինձ և այլ ինձ նման տուժած քաղաքացիներին սեփականության իրավունքով պատկանող անշարժ գույքը խաբեությամբ անվանափոխվել է մի դեպքում՝ իր, մեկ այլ դեպքում՝ իր կողմից ղեկավարվող այլ անձանց անունով:
Մասնավորապես, իմ դեպքում անշարժ գույքը ձևակերպվել է սկզբում իր անվամբ, իսկ հետագայում գործած ապօրինությունը վերջնականապես մաքրելու, բարեխիղճ ձեռքբերման իմիտացիա ստեղծելու նկատառումով՝ անվանափոխել է իր բարեկամի՝ Բադալ Պողոսյանի անվամբ: Մեկ այլ դեպքում, որպես բարեխիղճ ձեռքբերող է հանդիսացել Արտավազդ Այվազյանը, որը, ի դեպ, հանդիսանում Երիցյանի և Բադալ Պողոսյանի շահերի ներկայացուցիչը վերը հիշատակված դատական գործով:
Նշեմ նաև, որ նույն գործելաոճով ձեռք են բերվել նաև Նար-Դոսի, Աբովյան փողոցի, Ազատության պողոտայի, Նորք-Մարաշի և այլ հասցեներում գտնվող սեփականություններ, որոնք գրանցվել են մի դեպքում՝ «Կոնվերս Բանկի» աշխատակից Վարդան Գինոսյանի, իսկ բազմաթիվ այլ դեպքերում՝ Երիցյանի սանիկ Վահե Վարդանյանի, ինչպես նաև՝ Վահե Վարդանյանի քեռու՝ ոմն Գագոյի անուններով: Այս ցուցակը շարունակելի է:
Ապավինում եմ ոչ միայն Աստծուն, այլև հանրության օգնությանը, որպեսզի մերօրյա կորեյկոները չբազմանան, ստանան իրենց արժանի պատիժը և, վստահ եմ, որ ի վերջո արդարությունը կհաղթի:

Գայանե Բորիսի Թումասյան

Սկզբնաղբյուրը՝ http://168.am/2014/01/22/320756.html