Regnum.ru-ն հրատարակել է ռուս գործարար Ալեքսեյ Կորեպանովի` գործակալությանն ուղղված նամակը՝ Հայաստանում ծավալած ներդրումային գործունեության մասին: Նամակը ներկայացնում ենք ստորև

«Հայաստանում ես 5 միլիոն դոլարի ներդրումներ եմ արել և… ամեն ինչ կորցրել:

Որպես օտարերկրյա ներդնող, ցավոք, ես համոզվեցի, որ իմ կարգավիճակն ունեցող մարդկանց ներդրումները Հայաստանում բոլորովին պաշտպանված չեն: Դրանք պարզապես կարող ես կորցնել՝ ինչ-ինչ ինտրիգների, տեղացի ընկերոջ խորամանկության պատճառով, եթե նա ազնիվ չէ ու ավելին՝ դատական իշխանության հովանավորությունն է վայելում: Ցավոք, շատ մարդկանց համար, այդ թվում՝ պաշտոնատար անձանց, փողը կարևոր է հեղինակությունից և արդարությունից»:

Գործարարը պատմում է, որ իր ներդրումային գործունեությունը Հայաստանում սկսել է 2005 թվականից: Նախ շուրջ 4 մլն դոլար է ներդրել գյուղատնտեսության ոլորտում(գյուղատնտեսական արտադրանքի վերամշակում և իրացում՝ արտահանման ներուժով): Ապա Մի քանի հազար դոլար՝ կապված շինարարական տեխնիկայի արտադրության հետ: Խոսվում է նաև այլ ներդրումների մասին:

«Հայտնաբերելով, որ ինձ Հայաստանում «քցել են», ես դադարեցրի Երևանում՝ Կասկադի հարևանությամբ՝ Շարլ Ազնավուրի տուն- թանգարանի մոտակայքում կառուցվող ամենագեղեցիկ շենքերից մեկի շինարարությունը:

2005-2012 թվականներին ընդհանուր առնմամբ Հայստանում ես 5 մլն 200 000 դոլարի ներդրում եմ արել և ամբողջը կորցրել: Այսինքն ՝ եկամուտ ունենալու փոխարեն՝ կորուստներ եմ կրել: Միևնույն ժամանակ՝ նախկինում իմ մտերիմ ընկերը՝ երբեմնի ՀԽՍՀ գլխավոր դատախազ Սուրեն Օսիպյանի որդի Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանը, ով նաև իմ գործընկերն էր բիսնեսում, 1.5-2 մլն դոլար «եկամուտ» է ունեցել(իրականում՝ պարզապես յուրացրել) իսկ տարբեր դատարանների որոշումներով, որոնք փաստացի պատկանում են Արման Մկրտումյանին՝ ևս 3 մլն. դոլար:

Չէի ցանկանա հիշեցնել այս մասին, սակայն որպեսզի մեզ և մեր գործին անծանոթ ընթերցողը հստակ պատկերացում ունենա, թե ով ով է, ստիպված եմ ասել, որ նույն ժամանակահատվածում 97 000 ԱՄՆ դոլար և 1 մլն. 230 000 դրամ ես տրամադրել եմ բարեգործությանը: Վճարել եմ շուրջ 33 մլն դրամի աշխատավարձ, 84 մլն դրամի հարկեր, իսկ Օսիպյանների ընտանիքը՝ գրեթե 0: Վճարել եմ նաև 23 մլն դրամի տուրք, ավելի քան 112 000 ԱՄՆ դոլար էլ դեռ պետք է վճարեմ, իսկ Օսիպյանների ընտանիքը` զրո:

Ինչպես արդեն առիթ ունեցել եմ հրապարակայնորեն նշելու, իմ և իմ գործի հետ կապված այլ մարդկանց ելույթներին Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանի պատասխանը, գեբելսյան քարոզչության դասական օրինակ է: Քանի որ մամուլի ասուլիսից հետո նա իր խոսքում գործածել է այնպիսի բառեր և արտահայտություններ, որոնք որևէ ընդհանուր եզր չունեն իմ բարձրացրած հարցերի հետ: Սակայն ունեն չափազաց զգացմուքնային ենթատեքստ: Օգտագործելով բացասական բնույթի զգացմունքային արտահայտություններ և իմ անունը, Վիկտոր Տեր- Հովսեփյանը ցանկացել է չարագործի կերպար ներկայացնել: Ահա դրանցից մի քաիսը.

«Կեղծ ու էժան ֆարս», «Հերթական կեղտոտ պատվերի կեղծողներ ու կատարողներ», «Միմյանց հետ կազմելով ռեյդերային դավադրություն` Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանի և նրա ընտանիքի սեփականության նկատմամբ», «Ցանկացած անօրինական միջոցներով», «Անբարեխիղճ լրագրողների օգնությամբ», «Օրենքին չհամապատասխանող հայց»…

Ցանկանում եմ շեշտել, որ այս կապակցությամբ իմ հրապարակային հարցերին Վիկտոր Տեր- Հովսեփյանն այդպես էլ չի պատասխանել՝ ամենայն հավանականությամբ այն պատճառով, որ վայելում է Հայաստանի Վճռաբեկ դատարանի նախագահի հովանավորությունը: Միգուցե պարոն Արման Մկրտումյանն ինքը պատասխանի Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանի փոխարեն:

1. Ո՞րն է կեղծիքն ու ֆարսը: Ա՞յն, որ ես «Անսուր Ինվեստ»-ում 5 մլն դոլարի ներդրում եմ արել այն դեպքում, երբ նա ոչ մի դրամի ներդրում չի կատարել: Ինչո՞վ է արտահայտվել իմ կեղծիքը: Նրանո՞վ, որ ես, լինելով ռուս գործարար, գումար եմ տրամադրել բարեգործական նպատակներով և վճարել եմ բոլոր հարկերը, իսկ նա և իր ընտանիքը, ոչ մի բիզնես չունենալով, հանկարծ դարձել են միլիոնատեր և նրանց ոչ ոք չի հարցրել՝ իսկ հարկերը վճարե՞լ եք:

2. Ինչո՞վ է արտահայտվել իմ ռեյդերությունը: Նրանո՞վ, որ ես հսկայական գումարներ եմ ներդրել, իսկ Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանն ու նրա ընտանիքը որևէ ներդրում չեն արել, իսկ այժմ Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանի օգնությամբ փորձում են մեզնից ամեն ինչ վեցնել: Ռեյդերը նա է, ով ոչ մի ներդրում չի կատարել, կամ կատաել է , բայց չնչին, սակայն ցանկանում է ամեն ինչ սեփականացնել: Եվ այսպես՝ ո՞վ է մեզնից ռեյդերը, ե՞ս, թե նրա ընտանիքը:

3. Կոկրետ ի՞նչ անօրինական միջոցների մասին է խոսքը: Մի՞թե «Անսուր Ինվեստ»-ից 8 մլն 175 000 դրամը «ձեր արդարադատության կանոններով» է վերցվել և չի վերադաձվելու մեզ: Մի՞թե «ձեր արդարադատության կանոններով» նա մեզնից 111 մլն դրամով գնած հողակտորը չի վերադարձնելու: Ոչ էլ գումարը, որ այդպես էլ չի վճարել Ձեր որոշմամբ:

Մի՞թե «ձեր արդարդատության կանոններով» «Անսուր Ինվեստը» պարտավոր է նրան վճարել 900 000 ԱՄՆ դոլար և պայմանագրով հաստատված տոկոսները, պայմանագիր, որը գոյություն չունի: Մի՞թե Վ. Տեր-Հովսեփյանը չի վերադարձնելու 450 000 ԱՄՆ դոլար պարտքը՝ «ձեր արդարադատության կանոններով» կամ «Ձեր դատարանի որոշմամբ»:

4. Ինչո՞վ է արտահայտվում լրագրողների անբարեխղճությունը: Նրանո՞վ, որ ինձ թույլ են տվել բացեիաբաց խոսել այն մասին, թե ինչպես են Հայաստանում վերաբերվում օտարերկրյա ներդրողներին: Թե ինչպես տվյալ գործով միայն մեկ` նախկին ՀԽՍՀ գլխավոր դատախազ Սուրեն Օսիպյանի ընտանիքի ուղղությամբ է աշխատում ձեր ուժեղ ազդեցության տակ գտնվող դատական համակարգը: Ի դեպ՝ Սուրեն Օսիպյանը «լեգենդար» անձնավորություն է: Որքա՜ն նողկալի արարքներ է նա գործել իր ընկերների նկատմամբ, որոնք բառացիորեն նայում էին նրա բերանին, և ինչպե՞ս են հիմա նրանք արտահայտվում իր մասին: Ավելի ագահ, ավելի անազնիվ, ավելի նախանձ, ավելի անշնորհակալ մարդ գոյություն չունի: Եվ սրանք ոչ բոլոր ածականներն են, որ նրանք ասացին Սուրեն Օսիպյանի հասցեին, բայց, փառք Աստծո, ես բարեկիրթ մարդ եմ և չեմ կարող մեջբերել դրանք: Որդին հորից շատ չի տարբերվում:

5. Որ կետով է իմ հայցի անհամապատասպանությունն օրենքին: Ցավոք, Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանին չի անհագստացնում Հայաստանի գործարար համբավը միջազգային ասպարեզում: Դա իհարկե չի կարող խոչընդոտել Հայաստանի տնտեսական զարգացմանը և նոր աշխատատեղերի ստեղծմանը: Արդարադատության համակարգի ոչ թե աճող, այլ օրեցօր նվազող հեղինակությունը ավելի ու ավելի է հիասթափեցնում ՀՀ քաղաքացիներին և նշանակալիորեն նպաստում արտագաղթի առանց այդ էլ մտահոգիչ ծավալի վրա: Ի դեպ՝ ես լսել եմ, թե ինչպես են Հայաստանում դատավորներն «իրենց» որոշումները կայացնում: Դա շատ հետաքրքրիր է: Արման Մկրտումյանի պահարանում դրված են նկատողություններ՝ գրեթե բոլոր դատավորմներին: Երեքական նկատողություն՝ յուրաքանչյուր դատավորի համար: Եթե Արման Մկրտումյանին անհրաժեշտ է լինում ինչ-որ որոշում կայացնել, նա ասում է դատավորին. «Ուզու՞մ ես շարունակել մնալ դատավոր, թե՞ ցանկանում ես, որ քեզ հեռացնեմ: Ես ունեմ երեք նկատողություն: Ուրեմն՝ կընդունես այն որոշումը, որը ես քեզ կասեմ: Որպեսզի դատը շահես, պետք է դատական համակարգի գործող անձանց վճարես 20 %, այսինքն՝ Արման Մկրտումյանին: Կարծում եմ՝ սա իրականությանը mոտ է: Կարծում եմ, որ սա տեղի է ունբենում միջբորդների օգնությամբ՝ որոշ դեպքերում հնչում է նաև նախագահի անունը: Հակառակ դեպքում ինչպես կարող էր տեղի ունենալ այն, ինչ տեղի ունեցավ ինձ հետ: Բայց, բարեբախտաբար, Հայաստանում կան նաև ազնիվ դատավորներ։ Դա, ի դեպ, շատ հեշտ է ստուգել. չէ՞ որ բոլորը կարդացել են Մարկ Տվենի «Արքայանզը և մուրացկանը:

Ավելորդ չեմ համարում հիշեցնել ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի՝ 2011 թվականի ապրիլի 20-ին դատաիրավական համակարգում բարեփոխումներ կատարելու հարցրերով խորհրդակցության ժամանակ ասած խոսքերը.

«Մենք պարտավոր ենք հասկանալ, թե որն է պատճառը, որ այս կամ այն վճիռը շեղվել է ընդհանուր պրակտիկայից: Երբ մարդիկ տեսնում են, որ կա շեղում, բնականաբար, նման երևույթները չեն կարող նպաստել համակարգի հեղինակության բարձրացմանը»: Շատ ճիշտ է ասված, բայց ինչքան կարող է ձգվել հասկանալու պրոցեսը:

«Թե ես, թե դուք բազմիցս նշել ենք, որ բարեփոխումները պետք է բարձրացնեն համակարգի նկատմամբ մարդկանց վստահությունը»,- ասել է ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը դատաիրավական խնդիրների վերաբերյալ խորհրդակցության ընթացքում, որին ի թիվս այլ պաշտոնյաների մասնակցում էր նաև Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանը,-«Կարծես, այս հարցերով տարակարծություններ մենք չենք ունեցել: Եվ ճանապարհը այն կլիներ, բարձրացնեինք այն խնդիրները, որոնք կան և որոնք խոչընդոտում են հանրության վստահության բարձրացմանը: Իսկ հանրության վստահությունը երևակայական չէ, այն չափելի է, և կարելի է ուսումնասիրել և եզրակացություններ անել: Տրվել են հանձնարարականներ, առաջարկություններ, որոնց կատարումը պետք է բարելավի Ձեր ղեկավարած կառույցների գործունեությունը՝ դրանով իսկ բարձրացնելով հանրության վստահությունը: Ցավոք, պետք է նշեմ, որ արդյուքներն այսօր գոհացնող չեն և չենք կարող մատնացույց անել լուրջ փոփոխություններ այս ոլորտում: Այսպիսի գնահատականի համար հիմք են հանդիսացել ոչ միայն Ձեր հաշվետվությունները, այլև իմ ցուցումով իրականացված ուսումնասիրության արդյունքները»:

ԱՆԲԱՎԱՐԱՐ Է. ասաց ՀՀ նախագահը: Իմ խոսքերի ավելի ծանրակշիռ հաստատում այլևս պետք չէ:

Միանգամայն օբյեկտիվ գնահատական: Սակայն, անցել է 2 տարի: Որտե՞ղ է արդյունքը: Նախագահը հստակ գիտակցում է խնդիրները, ավելին՝ կոնկրետ հանձնարարություններ է տվել: Հենց նույն նիստի ընթացքում շեշտելով անօրինական որոշումների վերանայման մարդկանց խախտված իրավուքնների վերականգնման անհրաժեշտությունը՝ պարոն Սարգսյանն առաջարկել է սկսել ծառայողական քննություն՝ անօրինական որոշումներ կայացրած կամ հաստատած քննիչների, դատախազների, դատավորների նկատմամբ՝ նրանց կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու հարցը լուծելու համար, իսկ քրեորեն պատժելի արարքի հատկանիշներ հայտնաբերելու պարագայում` համապատասխան նյութերն ուղարկել ՀՀ հատուկ քննչական ծառայություն:

Եվս մեկ մեջբերում նախագահի ելույթից. « Որևէ դատավոր չպետք է գտնվի արտոնյալ վիճակում և դատավորների անօրինական գործողությունները չպետք է անպատիժ մնան»: Այս մասին նախագահ Սարգսյանը խոսում էր Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանի ներկայությամբ: Ի՞նչ է փոխվել այս ընթացքում: Կա՞ արդյոք էական առաջընթաց: Ցավոք, շատ հայ իրավաբաններ խոսում են հակառակ արդյունքի՝ իրավիճակի վատթարացման մասին: Անկեղծ ասած՝ չէի ցանկանա այնպիսի տպավորություն ունենալ, թե նախագահն անզոր է երկրում օդի և ջրի նման անհրաժեշտ արդարության ու օրինականության հաստատման գործում:

Անխոս, ես շարունակելու եմ իմ պայքարը՝ հանուն արդարության: Սակայն եթե Հայստանում հնարավոր չլինի հասնել արդարության, անշուշտ, դիմելու եմ Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան: Այս կապակցությամբ կարող եմ հավատացնել, որ Երևանում ունենք շատ լավ, բարեխիղճ իրավաբաններ:

Եթե ոչ Երևանում, գոնե ՄԻԵԴ-ում արդարությունը հաղթելու է: Սակայն այս դեպքում համապատասխան գումարները կվճարվեն Արման Մկրտումյանի, կամ որևէ դատավորի գրպաններից, կամ էլ բյուջեից, այսինքն՝ այդ երկրի քաղաքացիների հաշվին: Իհարկե , ես բոլորովին չէի ցանկանա, որ դա այդպես լիներ, բայց այդպիսին է կարգը: ՄԻԵԴ-ը տուգանքը գանձում է պետությունից: Այդ պատճառով արդեն բավական երկար ժամանակ փորձում եմ երկրի ղեկավարության, համապատասխան մարմինների և լայն լսարանի ուշադրությունը հրավիրել այս անարդարության վրա:

Ալեքսեյ Կորեպանով

Սկզբնաղբյուրը`http://asekose.am/news/8/153942-arman-mkrtoumyan-mistr-20-kam-im-nerdroumneri-patmoutyoune-hayastanoum-rous-gorcarar.html?fb_action_ids=10152198820654765&fb_action_types=og.likes

Բաց նամակ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանին,ՀՀ ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանին, Մարդու իրավունքների պաշտպաններին, լրատվամիջոցներին
Ցանկանում եմ իմ այս բաց նամակով դիմել Ձեր և հանրության օգնությանը, քանի որ բոլոր իրավական դռները փակվում են իմ առաջ: Հայցելով պաշտոնական այրերի մարդկային վերաբերմունքը` թակել եմ բոլոր իրավական դռները, սակայն որևէ տեղից առ այսօր չեմ ստացել որևէ օգնության նշույլ անգամ: Ավելին, ստիպված բաց նամակով դիմում եմ Ձեզ և հանրությանը, քանի որ նախօրեին` 25.02.2014թ., հանդիպել եմ ԴԱՀԿ աշխատակից Պ. Հովհաննիսյանին, տեղեկացրել եմ, որ վտարման մասին կատարողական թերթ եմ ստացել 20.02.2014թ., որն իմ ընտանիքի համար դաժան անակնկալ էր, և խնդրել եմ որոշ ժամանակ տրամադրել ինձ և իմ ընտանիքին` ինչ-որ մի անկյուն գտնելու համար:
Վերջինս, սակայն, ինձ և իմ ընտանիքին (որը բաղկացած է 4 հոգուց. տատիկս` 75 տարեկան, վատառողջ մայրս և քույրս) ցինիկաբար տվեց 24 ժամ ժամանակ` տարածքն ազատելու համար, որը մեր միակ կացարանն է և ապրուստի միջոցը: Նրա վրա չազդեց նույնիսկ ՀՀ Ոստիկանությանը` մեր նկատմամբ կատարված հանցագործության` խարդախության և վաշխառության մասին իմ տված հաղորդման կտրոնը:
Հարգելի խմբագրություն, այս բաց նամակս ուղարկում եմ Ձեզ, քանի որ Ձեր թերթի` 2014թ. հունվարի 23-24-ին, թիվ 4 (1046) համարում կարդացել եմ «Օգնեք վերադարձնել մեր տունը» վերնագրով հոդվածը, որում քաղաքացին ահազանգում էր ՀՀ քաղավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի «վաշխառուական գործելակերպի» մասին, որի զոհն է դարձել նամակագիր քաղաքացու ընտանիքը: Իմ և մեր ընտանիքի հետ կատարվածի դեպքում էլ նույն գործող անձինք են:
Նրանք են` Քաղավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանը, Փաստաբանների պալատի փաստաբան Արտավազդ Այվազյանը (համատեղության կարգով` վաշխառու), ինչպես նաև` Հովհաննես Երիցյանի միջնորդներ Վահե Վարդանյանը և Արտակ Մարտիրոսյանը: Տարիներ ի վեր Հովհաննես Երիցյանը և Արտավազդ Այվազյանը փափուկ բարձ են դրել իմ գլխի տակ, որպեսզի ես չդիմեմ իրավապահ մարմիններին, քանի որ նման մտադրություն ունեցել եմ վաղուց: Նրանք մշտապես ասել են, որ մեր տարածքի հետ կապված նրանց բոլոր գործարքները կրում են ձևական բնույթ և որևէ իրավական հետևանք չեն կարող առաջացնել:
Բոլոր այն պարագաներում, երբ չեմ կարողացել տվյալ ամսվա ահռելի տոկոսագումարը վճարել, նրանք ինձ ահաբեկել են` սպառնալով իմ ընտանիքի անդամների կյանքին: Ցիտում եմ Հովհաննես Երիցյանի խոսքերը. «Ես գեներալ եմ, զենքը մոտս է, որ գյուլլեմ էլ` ինձ ոչ մեկ չի կարա բռնի, ես ինչքան գետնի վրա եմ` երեք էդքան էլ գետնի տակն եմ»: Ցանկանում եմ նշել, որ մեր ընտանիքում տղամարդ չկա, 4 կանայք են, և ես նշյալ մարդկանց ծուղակն եմ ընկել 23 տարեկան հասակում, վախեցել եմ իմ և իմ ընտանիքի կյանքի համար և չեմ դիմել որևէ վճռորոշ քայլի, սակայն այսօր հասկանում եմ, որ վերջիններիս կողմից միակ տուժածը չեմ և ինձ ահաբեկելով և համոզելով` վերջիններս իմ մեջքի հետևում կարողացել են դատարանների միջոցով, իրենց կապերն օգտագործելով, կայացնել մեր ընտանիքի վտարման դատական ակտ:
Այս հանցախումբը տոկոսով գումարներ է տալիս մարդկանց, այնուհետև նրանց գցում ծուղակը և զավթում մարդկանց ունեցվածքը:
Համառոտ նկարագրեմ ողջ պատմությունը: Ես Քրիստինե և Աշխեն Վարդանյաններից 2009թ. վերցրել եմ 16000 ԱՄՆ դոլար սեփական բիզնեսիս համար` ամսական 5 տոկոսով և 10 տոկոս միջնորդավճարով: Անմիջապես հաջորդ ամսվանից պահանջեցին ամբողջ գումարը հետ վերադարձնել: Սակայն ես պատրաստ չէի այդ գումարը հետ վերադարձնել: Վարդանյանները, որպես «լավություն», ասացին, որ եթե չտամ գումարը` կդառնա ամսական 20 տոկոս:
Այդպիսով այդ գումարը շատ կարճ ժամանակում դարձավ 60000 դոլար: Քանի որ օր օրի աճում էր գումարը, ես չէի հասցնում տոկոսները վճարել, ստիպված խնդրեցի մորս` իրեն սեփականության իրավունքով պատկանող անշարժ գույքը գրավադրի անհատի մոտ:
Ծանոթներիցս իմացա ոմն Գևորգի մասին, որը զբաղվում էր տոկոսով գումարներ տալու միջնորդությամբ. նա ծանոթացրեց ոմն Սարգիսի հետ (իբր գումարը Սարգիսինն է) և ասաց, որ պետք է գույքը գրավադրվի Սարգիսի բարեկամ Անուշի անունով: Նոտարում հայտնի դարձավ, որ որպես գումարի երաշխիք` պետք է ոչ թե գրավադնենք գույքը, այլ առք ու վաճառք պետք է ձևակերպենք նրա անունով: 23.04.2010թ. Աբովյան 38 1/9 հասցեում գտնվող մեր տարածքն առուվաճառք ձևակերպեցինք Անուշ Գրիգորյանի անունով` ստանալով 68000 ԱՄՆ դոլար, նրանք այդ գումարից 10 տոկոս միջնորդավճար և 6800 ԱՄՆ դոլար և առաջին ամսվա 5 տոկոս 3400 դոլարը վերցրեցին, փաստացի տվեցին 58700 ԱՄՆ դոլար: 29.04.2010թ. տրվել է սեփականության վկայական Անուշ Գրիգորյանի անունով:
Անուշ Գրիգորյանի տոկոսները և մայր գումարը տալու համար դիմեցի Արտակին, որին ճանաչում եմ վերը նշված Վարդանյանների միջոցով, որը նույնպես միջնորդ էր: Նա ինձ ծանոթացրեց Քաղավիացիայի նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի հետ, վերջինս ներկայացավ, որ նա գեներալ է, և, թե շատ պարկեշտ մարդ է: 17.08.2010թ. Անուշ Գրիգորյանը առուվաճառք արեց մեր խանութը Հովհաննես Երիցյանի անունով` ամսական 4 տոկոսով և 10 տոկոս միջնորդավճարով: Հ. Երիցյանը տվեց 100000 ԱՄՆ դոլար, որից պահում արվեց 10000 ԱՄՆ դոլար` որպես միջնորդավճար, և 4000 դոլար` որպես տոկոս: Փաստացի տրվեց 86000 ԱՄՆ դոլար, որից 78200 ԱՄՆ դոլարը տվել եմ Անուշին` որպես 68000 ԱՄՆ դոլար մայր գումար, և 10200 ԱՄՆ դոլար` երեք ամսվա տոկոս: Երեք ամսվա համար վճարել եմ ավելի քան 20.400 ԱՄՆ դոլար` որպես տոկոսներ և միջնորդավճարներ:
Հ. Երիցյանի գումարը և տոկոսները վերադարձնելու համար ոմն Էդիկի, Մառայի և Ռոբերտի միջոցով ծանոթացա Արտավազդ Այվազյանի հետ, որը, հետագայում պարզվեց` փաստաբան է, և նրա հայրը ՀՀ պետական համալսարանի դասախոս Նորիկն է (Չուգուն մականունով): 23.11.2010թ. Հ. Երիցյանը մեր խանութը առքուվաճառք արեց Ա. Այվազյանի անունով: Ա.Այվազյանը մեզ տվեց 123000 ԱՄՆ դոլար, որից պահվեց առաջին ամսվա 5 տոկոսը` 6150 ԱՄՆ դոլար, և 10 տոկոս միջնորդավճար` 12300 ԱՄՆ դոլար: Փաստացի նա մեզ տվեց 104550 ԱՄՆ դոլար: Նշեմ, որ Երիցյանն ինձ ծանոթացրել էր իր սանիկ Վահեի հետ, որպեսզի տոկոսները նրան փոխանցեի: Այժմ Արտավազդ Այվազյանը պահանջում է կամ իրեն տալ 200.000 ԱՄՆ դոլար, կամ ազատենք խանութի տարածքը, որտեղ այսօր ապրում է իմ ընտանիքը: Նշեմ, որ մայրս Հովհաննես Երիցյանին և Արտավազդ Այվազյանին չի ճանաչում, և չի եղել մորս թույլտվությունը, որ Անուշը վաճառի խանութը նրանց:
«168 Ժամ» թերթում զետեղված հոդվածը կարդալուց հետո հասկացել եմ, որ նրանք արհեստավարժ խարդախներ և վաշխառուներ են: Իմանալով ԴԱՀԿ` մեր տարածքից վտարելու մասին կատարողական թերթիկի մասին, զանգահարեցի Հովհաննես Երիցյանին, սակայն նա ինձ հանգստացրեց` ասելով, որ ինքը Հայաստանում չի գտնվում, այդ ամենը ձևական բնույթ է կրում, մեզ անօթևան չի թողնի: Ցանկանում եմ նշել, որ 3 տարի շարունակ նրանց ծուղակում լինելով` վճարել եմ մոտ 200000 ԱՄՆ դոլար տոկոսավճար, որի արդյունքում կորցրել եմ մեր ընտանիքին պատկանող Ա.Արմենակյան 238 տունը` գրավադնելով մեկ այլ վաշխառուի մոտ: Այս պահին ապրում ենք նշված տարածքում, որն էլ մեր ձեռքից տանում են` թողնելով մեզ փողոցում:
Հարգելի պարոն Նախագահ, հարգելի ոստիկանապետ և լրատվամիջոցներ:
Խնդրում եմ օգնել մեզ, որպեսզի մեղավորները ստանան իրենց արժանի պատիժը, և վերջապես արդարությունը հաղթի: Հանցավոր այս խումբն իր գործելաոճով տարիներ շարունակ մարդկանց զրկում է իրենց ունեցվածքից և նետում փողոցները:
Հարգանքներով` ԻԴԱ ՄԵԼԻՔՅԱՆ

Սկզբնաղբյուրը՝http://168.am/2014/02/27/335546.html

Այսօր «168 Ժամ» թերթի խմբագրությունը նամակ է ստացել քաղաքացի Գայանե Բորիսի Թումասյանից, ով ահազանգում է ՀՀ քաղավիացիայի վարչության նախկին պետ Հովհաննես Երիցյանի «վաշխառուական գործելակերպի» մասին, որի զոհն է դարձել իր Profileընտանիքը: Նամակը ներկայացնում ենք ամբողջությամբ:

* * *
Հուսահատությունից ելնելով՝ հանրության դատին եմ հանձնում իմ ընտանիքի հետ տեղի ունեցած անարդարության մասին իրողությունը, ակնկալելով ձեր աջակցությունը մի կնոջ, որը 2007 թ.-ից ի վեր բացել է դառնությունների դուռը, և որի համար փակվել են դատաիրավական և մարդկային խղճի բոլոր դռները:
2007 թ.-ի փետրվարի 18-ին մահացել է 19-ամյա որդիս՝ ժամկետային զինծառայող Էդգար Սամվելյանը: Որդիս ամուսնացած էր և ուրախությամբ սպասում էր իր առաջնեկի ծնվելուն:
2010 թ.-ից առայսօր, ես՝ 82-ամյա սկեսուրս, հարսս, հորը չտեսած երեքամյա թոռս, որն այժմ 6 տարեկան է, դարձել ենք անօթևան և տնավեր՝ շնորհիվ մի խումբ խարդախ և անբարեխիղճ մարդկանց, որոնք մեզնից խլեցին 1994թ.-ից սեփականության իրավունքով մեր ընտանիքին պատկանող տունը:
Այդ հանցախմբի ղեկավարն է ՀՀ «պատվավոր քաղաքացի», ինչպես ինքն է ներկայանում, Հովհաննես Պավելի Երիցյանը: Տղայիս կորստյան վշտից դեռ չսթափված, ելնելով ֆինանսական ծանր վիճակից, ամուսինս 2009թ.-ին Հովհաննես Պավելի Երիցյանից ամսական 10 տոկոսով փոխառության կարգով վերցրել է գումար:
Վերցրած գումարի դիմաց Երիցյանը պարտադրել է ամուսնուս ոչ թե գրավադնել, այլ ձևակերպել անշարժ գույքի առք ու վաճառք իր անունով՝ վստահեցնելով, որ տան առք ու վաճառքը կրում է զուտ ձևական բնույթ:

Ամուսինս, ելնելով վերջինիս պատկառելի տարիքից, արտաքինից և նախկինում նրա զբաղեցրած բարձր պաշտոնից (Քաղավիացիայի պետ), վստահել է, սակայն մտավախություն է հայտնել, որ ես չեմ համաձայնվի տան առուծախին:
Պարոն Երիցյանը վստահեցրել է ամուսնուս, որ ինքը, օգտագործելով իր կապերը, կհաջողացնի ձևակերպել գործարքն առանց իմ համաձայնության՝ նշելով, որ սա իր պրակտիկայում առաջին դեպքը չէ: Հակառակ դեպքում Երիցյանը հրաժարվել է որևէ գումար տրամադրել: Միևնույն ժամանակ, Երիցյանը, որպես իր մշտական գործարքներ կատարող, ներկայացրել է իր սանիկ Վահե Վարդանյանին, որը բազմիցս եղել է մեր տանը, քաջատեղյակ է եղել, որ ես և Լյովան ամուսիններ ենք:
Երիցյանը պարտադրել է ամուսնուս՝ լիազորագիր տալ Վահե Վարդանյանի անունով, որն առանց ավելորդ քաշքշուկի՝ նոտարում կկատարի այս գործարքը՝ առանց իմ տեղեկության և համաձայնության: 2010թ.-ին Երիցյանը, պատճառաբանելով, որ ամուսինս երկու ամիս չի կարողացել վճարել իր կողմից սահմանված տոկոսները, ձմեռվա շեմին վռնդեց մեզ մեր իսկ տնից: Քանի որ այլ օթևան չունեինք, չկարողացանք տարիների ընթացքում մեր քրտինքով ձեռք բերած որևէ գույք վերցնել տնից՝ հատկապես, որ Երիցյանը վստահեցնում էր, որ ինքը ունի բազմաթիվ տներ, այդ տնից չի օգտվելու և, տոկոսները վերադարձնելուց հետո, մենք կվերադառնանք մեր օջախ:
Հասկանալով, որ խախտվել է իմ սեփականության իրավունքը՝ թե տան, թե նրանում գտնվող գույքի նկատմամբ, դիմել եմ Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարան, որտեղ կայացվեց մի ակնհայտ անհիմն և անմարդկային վճիռ, որի շնորհիվ առայսօր մենք մնացինք անօթևան, իսկ վաշխառու Երիցյանը՝ անպատժելի:
Հետագայում ՀՀ վերաքննիչ դատարանը բեկանեց այդ վճիռը: Սակայն 2013 թ. դեկտեմբերի 5-ին Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը կրկնեց իր վճիռը: Այս վճռով կրկին խախտվեցին իմ՝ որպես որդի կորցրած մոր, կնոջ և ՀՀ քաղաքացու սահմանադրական իրավունքը:
Իր վաշխառուական գործելակերպը քողարկելու նպատակով՝ Երիցյանը տոկոսով տրված գումարի հետ վերադարձման և տոկոսների վճարման երաշխիքի ապահովման պատրվակով ամեն անգամ կնքել է առուվաճառքի պայմանագիր, որով՝ ինձ և այլ ինձ նման տուժած քաղաքացիներին սեփականության իրավունքով պատկանող անշարժ գույքը խաբեությամբ անվանափոխվել է մի դեպքում՝ իր, մեկ այլ դեպքում՝ իր կողմից ղեկավարվող այլ անձանց անունով:
Մասնավորապես, իմ դեպքում անշարժ գույքը ձևակերպվել է սկզբում իր անվամբ, իսկ հետագայում գործած ապօրինությունը վերջնականապես մաքրելու, բարեխիղճ ձեռքբերման իմիտացիա ստեղծելու նկատառումով՝ անվանափոխել է իր բարեկամի՝ Բադալ Պողոսյանի անվամբ: Մեկ այլ դեպքում, որպես բարեխիղճ ձեռքբերող է հանդիսացել Արտավազդ Այվազյանը, որը, ի դեպ, հանդիսանում Երիցյանի և Բադալ Պողոսյանի շահերի ներկայացուցիչը վերը հիշատակված դատական գործով:
Նշեմ նաև, որ նույն գործելաոճով ձեռք են բերվել նաև Նար-Դոսի, Աբովյան փողոցի, Ազատության պողոտայի, Նորք-Մարաշի և այլ հասցեներում գտնվող սեփականություններ, որոնք գրանցվել են մի դեպքում՝ «Կոնվերս Բանկի» աշխատակից Վարդան Գինոսյանի, իսկ բազմաթիվ այլ դեպքերում՝ Երիցյանի սանիկ Վահե Վարդանյանի, ինչպես նաև՝ Վահե Վարդանյանի քեռու՝ ոմն Գագոյի անուններով: Այս ցուցակը շարունակելի է:
Ապավինում եմ ոչ միայն Աստծուն, այլև հանրության օգնությանը, որպեսզի մերօրյա կորեյկոները չբազմանան, ստանան իրենց արժանի պատիժը և, վստահ եմ, որ ի վերջո արդարությունը կհաղթի:

Գայանե Բորիսի Թումասյան

Սկզբնաղբյուրը՝ http://168.am/2014/01/22/320756.html

Վերջերս Երևանում կայացած մամլո ասուլիսի ժամանակ ռուս գործարար Ալեքսեյ Կորեպանովը մեղադրել էր Հայաստանի նախկին գլխավոր դատախազի որդուն՝ Վիկտոր Տեր-Հովսեփյանին խարդախության մեջ: Գործարարի խոսքերով՝ մի քանի տարի առաջ Տեր-Հովսեփյանը հրավիրել է Կորեպանովին Հայաստանում շինարարական գործունեւոթյամբ զբաղվելու, սակայն յուրացրել է Կորեպանովի կողմից կատարած ներդրումների զգալի մասը, որի ընդհանուր չափը հասնում է մոտ 5մլն դոլլարի:
Տուժողի խոսքերի համաձայն, Հայաստանում իր գործունեության 7 տարիների ընթացքում նա աշխատավարձ է վճարել ավելի քան 90.000$-ի չափով, ըստ օրենքի պահանջի վճարել է բոլոր հարկերը (ավելի քան 240 հազար դոլար), մոտ 84.000$ տրամադրել է բարեգործությանը (ներկայում պատրաստվում է բարեգործական նոր ծրագրեր ֆինանսավորել) և այլ բարի գործերի, դատական ծախսերի համար վճարել է մոտ 57.000$ (ևս 77.731.00$ դեռ անհրաժեշտ է վճարել), սակայն որևէ եկամուտ դեռ չի ստացել, իսկ նախկին գլխավոր դատախազի որդին դատարանի միջոցով իրենից ևս 900,000$ է պահանջում:
Տես նաև՝ http://times.am/?l=am&p=15758
յժմ Ալեքսեյ Կորեպանովի գործը շարունակվում է քննվել Հայաստանի դատական համակարգի տարբեր ատյաններում: Times.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ռուս գործարարը վստահեցրել է, որ պատրաստվում է շարունակել պայքարը մինչև հաղթական ավարտ, նույնիսկ եթե դրա համար անհրաժեշտ լինի դիմեl Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարան:
«Ցավոք, Հայաստանում ինձ դեռ չի հաջողվում արդարության հասնել, քանի որ այս երկրի Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանը հովանավորում է իմ հակառակորդին: Ես փորձել եմ ներգրավել լայն հասարակության ուշադրությունն այս դեպքի շուրջ, և նույնիսկ բաց նամակով դիմել եմ պարոն Մկրտումյանին: Սակայն նա անհրաժեշտ չհամարեց պատասխանել իմ հարցերին: Այդպիսին են իր բարքերը: Փողն ամեն ինչից կարևոր է: Անձնական համբավը և արդարություն Մկրտումյանին իսպառ չեն հետաքրքրում», – ասում է Կորեպանովը՝ պատասխանելով նաև մեր մյուս հարցին.
Դուք ասացիք, որ նպատակ ունեք դիմել միջազգային դատական ատյաններին: Գտնում եք, որ Հայաստանում այլևս հնարավո՞ր չէ արդարադատության հասնել:
Երևանում մենք լավ փաստաբաններ ունենք: Նրանք անում են հնարավորը՝ իմ և բոլոր այն մարդկանց շահերը պաշտպանելու համար, ովքեր տուժել են Տեր-Հովսեփյանների ընտանիքի խարդախություններից: Սակայն եթե բոլոր հնարավորությունները սպառվեն, իսկ ըստ էության ամեն ինչ հենց դրան է գնում, ապա ես կգնամ այդ ուղով: Անցյալ տարի հայկական դատարանների ինքնակամ որոշումների պատճառով Եվրոպական դատարանի որոշմամբ Հայաստանը ստիպված էր քաղաքացիներին վճարել մոտ 5 մլն եվրո փոխհատուցում: Բնականաբար, այդ գումարները վճարվելու են ոչ Մկրտումյանի գրպանից կամ մեկ այլ դատավորի: Եվ ստացվում է, որ ինչ-որ չինովնիկների պատճառով տուժում են պետական բյուջեն և Հայաստանի բնակչությունը: Եվ ես չեի ցանկանա, որ իմ կորուստները նունպես փոխհատուցվեին այս երկրի քաղաքացիների հաշվին:
Սկզբնաղբյուրը` http://times.am/?p=18598&l=am