[:am]«Տնավարի նիստ են արել». ի՞նչ է կատարվել Արաբկիրի դատարանում www.1in.am[:en]“They held a homey sitting”: what has happened in the Court of Arabkir www.1in.am[:]
[:am]
Արաբկիր և Քանաքեռ Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Մարինե Մելքոնյանը երեկ մերժել է «Վելես» հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանի միջնորդությունը՝ իր վերաբերյալ կայացված դատական ակտի բողոքարկման բաց թողնված ժամկետը հարգելի համարելու և այն վերականգնելու մասին:
Մարինա Պողոսյանը վկայի կարգավիճակ է ունեցել և ծանուցված չի եղել քրեական գործի կարճման, ինչպես նաև կարճման դեմ բերված բողոքի վերաբերյալ: Նա չի մասնակցել բողոքի քննությանը, հետևաբար նաև չի կարողացել բողոքարկել իր շահերին հակասող դատական ակտը: Պողոսյանը իր միջնորդության մեջ մատնանշել էր Վճռաբեկ դատարանի որոշումները, որոնք սահմանում են, որ երբ բողոքն անմիջականորեն վերաբերում են անձի իրավունքներին և շահերին, ապա նրան պետք է հնարավորություն տրվի մասնակցելու տվյալ բողոքի քննությանը:
Հիշեցնենք, որ 2015 թվականի հուլիսին ՀՀ ոստիկանության Երևան քաղաքի վարչությունում քրեական գործ էր հարուցվել՝ Արփի Մերասի հաղորդմանհիման վրա, որով նա Մարինա Պողոսյանին մեղադրում էր սեփականության իրավունքով իրեն պատկանող բնակարանն առանց որևէ լիազորության վաճառելու մեջ: Նույն թվականի հոկտեմբերի 19-ին քրեական գործը կարճվել էր, քանի որ Պողոսյանը նախաքննության մարմնին էր ներկայացրել նոտարական վավերացմամբ երեք լիազորագրեր, որով Արփի Մերասը լիազորել էր իրեն վաճառելու իր բնակարանը: Տուժող ճանաչված Արփի Մերասի փաստաբան Հրանտ Անանյանը բողոքարկել էր քրեական գործի կարճման որոշումը Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում: Մարինա Պողոսյանը բողոքի քննության մասին չի ծանուցվել, կողմ չի ճանաչվել և հնարավորություն չի ունեցել մասնակցելու դատական նիստին:
«Հետագայում, երբ գործը հասել էր դատարան, ես միայն այդ ժամանակ ծանոթացա գործի նյութերին ու տեսա, որ իմ գործի վերաբերյալ բողոք է քննվել առանց իմ մասնակցության, և ես բողոքարկելու ժամկետը բաց եմ թողել, քանի որ տեղյալ չեմ եղել»,- ասում է Մարինա Պողոսյանը:
Իրավապաշտպանն ուշադրություն է հրավիրում այն հանգամանքի վրա, որ բողոքը քննել է դատավոր Լևոն Ավետիսյանը, ում նիստերի քարտուղարը սկսած 2008 թվականից եղել է բողոքաբեր փաստաբան Հրանտ Անանյանի կինը՝ Ելենա Կարապետյանը: Ըստ Պողոսյանի՝ սա լիովին հիմք է տալիս, որպեսզի դատավոր Ավետիսյանը ինքնաբացարկի որոշում կայացներ, քանի որ նա չէր կարող քննել մի բողոք, որը բերել է իր քարտուղարի ամուսին Հրանտ Անանյանը:
Փաստաբանը նշում է, որ տվյալ բողոքի քննության ժամանակ իր կինը դեկրետային արձակուրդի մեջ է եղել և չի հանդիսացել տվյալ նիստի քարտուղարը, ինչին ի պատասխան Մարինա Պողոսյանը հայտարարում է. «Երբ Ելենա Կարապետյանը գտնվում է արձակուրդում, չի դադարել լինել Հրանտ Անանյանի կինը և դատավոր Ավետիսյանի քարտուղարը: Այսինքն, իրենք տնավարի նիստ են արել իմ գործի վերաբերյալ՝ առանց իմ մասնակցության»:
Մարինա Պողոսյանը դատարանին էր ներկայացրել նաև Լևոն Ավետիսյանի՝ մեկ այլ գործով ինքնաբացարկի մասին որոշումը, որի հիմքում դրված է եղել հենց Անանյանի ամուսնական կապը նիտերի քարտուղարի, ինչպես նաև անձնական մտերմությունը դատավոր Ավետիսյանի հետ:
ՀՀ քրեական դատավարության 90 հոդվածի համաձայն, դատավորը պարտավոր է ինքնաբացարկ հայտնել, եթե նա տեղյակ է այնպիսի փաստերի կամ հանգամանքների մասին, որոնք կարող են ողջամիտ կասկած հարուցել տվյալ գործով նրա անկողմնակալության մեջ: Ինքնաբացարկի հիմքերը ներառում են նաև այն դեպքերը, երբ դատավորը կանխակալ վերաբերմունք ունի որպես կողմ հանդես եկող անձի, նրա ներկայացուցչի, պաշտպանի նկատմամբ:
Զարմանալի է, որ դատավոր Լևոն Ավետիսյանը հրաժարվել է մեկ այլ գործից՝ փաստացի խոստովանելով, որ կանխակալ վերաբերմունք ունի փաստաբան Հրանտ Անանյանի նկատմամբ, իսկ Մարինա Պողոսյանի գործով չի հրաժարվել և բավարարել է Հրանտ Անանյանի բողոքը՝ ի վնաս Պողոսյանի:
Հրանտ Անանյանը «Առաջին լրատվականի» հետ զրույցում նշեց, որ ինքը բոլորի հետ է լավ հարաբերությունների մեջ, դատավոր Ավետիսյանը բացառություն չի եղել. «Այն գործի առանձնահատկություններն այլ էին: Միգուցե դատավորը հաջող չի պատճառաբանել ինքնաբացարկի որոշումը, ես ինքս դեմ եմ եղել այդ որոշմանը»: Անանյանը կարծում է, որ Պողոսյանը շահարկում է իր ամուսնական կապը նիստերի քարտուղարի հետ:
Իսկ Մարինա Պողոսյանը պնդում է, որ դատավոր Ավետիսյանը կանխակալ վերաբերմունք է ունեցել ոչ միայն Հրանտ Անանյանի, այլ նաև իր նկատմամբ, քանի որ ինքը նախկինում հրապարակային քննադատել է դատավորին՝մեղադրելով նրան պատվեր կատարելու և իշխանությանը ծառայելու մեջ: Բացի դրանից Պողոսյանի ղեկավարած «Վելես» հասարակական կազմակերպությունը ստորագրել էր դատավոր Ավետիսյանի մասին տարածված հայտարարությանը, որում ասվում էր, որ «Դատավոր Լեւոն Ավետիսյանը իր՝ դատավորին ոչ հարիր վարքագծով եւ դատավարությունների ընթացքում դրսեւորած ցինիկ եւ ոչ կոռեկտ պահվածքով եւս մեկ անգամ հեղինակազրկում է առանց այդ էլ վստահություն չներշնչող դատական համակարգը եւ Հայաստանի Հանրապետությունն առհասարակ»:
«Եթե ինձ դատավարության կողմ ճանաչեին, ես ինքնաբացարկ կհայտնեի դատավորին հենց այդ հիմքով, քանի որ այս ամենից հետո նա կարող էր անձնական թշնամանք ունենալ իմ նկատմամբ, սակայն ամեն ինչ արել են, որ բողոքն առանց իմ մասնակցության քննվի ու կայացվի ապօրինի որոշում»,- վստահեցնում է Պողոսյանը:
Ի դեպ, Մարինա Պողոսյանը սույն թվականի հունվարին դատարանումապացուցել էր, որ իր դեմ հարուցված քրեական գործը ի սկզբանե չպետք է քննվեր Արաբկիրի քննչական բաժնում և հետագայում որոշումների բողոքարկումներն էլ չպետք է լինեին Արաբկիրի դատարանում: «Ինձ համար վաղուց ամեն ինչ պարզ է: Իրենք ի սկզբանե ապօրինաբար գործը Արաբկիրում են քննել, քանի որ Հրանտ Անանյանը նախկինում հենց Արաբկիրում է քննիչ աշխատել, իր կինը Արաբկիրի դատարանում է եղել և հենց այդ կապերի շնորհիվ էլ այս ամբողջ գործը սարքվել ու իմ դեմ որոշումներ են կայացվել Արաբկիրի քննչականում ու դատարանում»,- հայտարարում է Մարինա Պողոսյանը:
Նշենք, որ մինչ Պողոսյանը փորձում էր Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն ընդհանուր իրավասության դատարանում վերականգնել իր դեմ կայացված որոշումը բողոքարկելու իրավունքը, Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում քննվում էր իր դեմ հարուցված քրեական գործը: Հաջորդ դատական նիստին Պողոսյանի պաշտպանը միջնորդություն է ներկայացնելու, իսկ դատախազը մեղադրական ճառն է կարդալու: Հիշեցնենք, որ Մարինա Պողոսյանին սպառնում է 5-8 տարվա ազատազրկում, եթե նա մեղավոր ճանաչվի առաջադրված մեղադրանքում՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 179-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետ:
Լուսանկարում՝ փաստաբան Հրանտ Անանյանն ու դատավոր Լևոն Ավետիսյանն է:
Հեղինակ՝ Արման Ղարիբյան
http://www.1in.am/2200523.html[:en]
Marine Melkonyan, Judge of Court of General Jurisdiction of First Instance of Arabkir and Kanaker-Zeytun Administrative Districts yesterday rejected the motion of Marina Poghosyan, Director of “Veles” non-governmental organisation, on finding as reasonable and retrieving the missed deadline for appealing the judicial act rendered about her.
Marina Poghosyan had a status of a witness and had not been notified about the dismissal of the criminal case, as well as about the appeal brought against the dismissal. She did not take part in the consideration of the appeal, thus neither could appeal the judicial act contradicting her interests. In her motion Poghosyan referred to the decisions of the Court of Cassation which prescribe that a person shall be provided with an opportunity to take part in the consideration of an appeal when the appeal directly concerns the rights and interests of the given person.
We would like to remind, that in July 2015 a criminal case was filed in the Yerevan City Department of the Police of the Republic of Armenia based on the report of Arpi Meras, whereby she blamed Marina Poghosyan for selling the apartment belonging to Meras under the right of ownership without any letter of authorization. On 19 October of the same year the criminal case was dismissed, as Poghosyan submitted to the preliminary investigation body three letters of authorisation certified notarially by which Arpi Meras authorised her to sell her apartment. Hrant Ananyan, advocate of Arpi Meras who was recognised as a victim, appealed the decision on dismissing the criminal case in the Court of General Jurisdiction of First Instance of Arabkir and Kanaker-Zeytun Administrative Districts. Marina Poghosyan was not notified of the consideration of the appeal, she was not a party to the case and did not have an opportunity to take part in the court sitting.
“Further, when the case entered into the court, only then I got acquainted with the materials of the case and saw, that an appeal had been considered concerning my case without my participation and I had missed the deadline for appealing it, as I was unaware of it”: says Marina Poghosyan.
The advocate draws attention to the circumstance that the appeal considered Judge Levon Avetisyan, the secretary of whose sittings has, from 2008 on, been Yelena Karapetyan, wife of Hrant Ananyan, the advocate bringing the appeal. Poghosyan states that this fully provided a ground to Avetisyan to render a decision on self-recusal as he could not consider an appeal brought by Hrant Ananyan, the husband of his secretary.
The advocate notes, that during consideration of the given appeal his wife was on maternity leave and was not the secretary of that sitting. As a response whereto Marian Poghosyan declares: “By being on maternity leave Yelena Karapetyan does not stop being Hrant Ananyan’s wife and judge Avetisyan’s secretary. That is to say, they held a homey sitting on my case without my participation.”
Marina Poghosyan had submitted to the court Levon Avetisyan’s decision on self-recusal in another case. For this decision just the marital relationships of Ananyan with the secretary of the sitting, as well as personal friendship with judge Avetisyan served as a basis.
Pursuant to Article 90 of the Criminal Procedure Code of the Republic of Armenia, a judge shall be obliged to recuse himself or herself, where he or she is aware of such facts or circumstances which may give reasonable grounds to suspect his or her impartiality in the given case. The grounds for self-recusal shall include also cases, when the judge has preconceived attitude towards a person who is a party, his or her representative, defender.
It is surprising, that Levon Avetisyan refused another case by actually confessing to having preconceived attitude towards advocate Hrant Ananyan, but did not refuse Marina Poghosyan’s case and granted Hrant Ananyan’s appeal to the detriment of Poghosyan.
In conversation with “1in.am” Hrant Ananyan noted that he was in good relations with everybody, and judge Avetisyan was not an exception: “The peculiarities of that case were not the same. Maybe the judge failed to explain successfully the decision on self-recusal, I was against that decision. The secretary of the sitting is not the worker of the judge, he or she obeys the Chief of Staff and his or her possible friendship with the judge is a ground for self-recusal or recusal directly provided for by law. In the given case the fact that previously my wife was the secretary of some of L. Avetisyan’s sittings is not a ground for self-recusal provided for by law.” Ananyan thinks that Poghosyan manipulates his marital relationship with the secretary of the sittings.
Marina Poghosyan sates that judge Avetisyan had a preconceived attitude towards not only Hrant Ananyan, but also towards herself, as she had previously criticized the judge publicly by blaming him for carrying out an order and serving the authorities. Besides, “Veles” non-governmental organisation directed by Poghosyan had signed the common announcement about judge Avetisyan, which had the following content: “By his behaviour not appropriate to a judge and cynical, incorrect behaviour displayed during proceedings judge Levon Avetisyan once again destroys the reputation of the judicial system which is not inspiring confidence and the Republic of Armenia in general.”
“If I where a party to the proceedings, I would recuse myself before the judge just on that ground, as after all this he could have personal animus toward me, but they did their best to consider the appeal without me and to render an illegal decision,”: Poghosyan assures.
By the way, in January of this year Marina Poghosyan proved in the court that the criminal case instituted against her should not initially be considered in Arabkir Investigative Department and the further appeals of the decisions should not be carried out in the court of Arabkir. “Everything is clear to me. From the very beginning they illegally considered the case in Arabkir, as Hrant Ananyan had previously worked as an investigator in Arabkir, his wife was in the court of Arabkir, and this relations would help them to make all the case and decisions were rendered against me in Arabkir Investigative Department and in the court of Arabkir,”: declares Marina Poghosyan.
We would like to note, that while Poghosyan was trying to recover her right to appeal the decision rendered against her in the Court of General Jurisdiction of First Instance of Arabkir and Kanaker-Zeytun Administrative Districts, the criminal case instituted against her was being considered in the Court of General Jurisdiction of First Instance of Kentron and Nork-Marash Administrative Districts. At the next court sitting Poghosyan’s advocate is going to file a motion, and the prosecutor is going to make an accusatory speech. Let us remind, that Marina Poghosyan may face 5-8 years of imprisonment, if she is found guilty in the accusation brought against her (Point 1 of Part 3 of Article 179 of the Criminal Code of the Republic of Armenia).
Advocate Hrant Ananyan and Judge Levon Avetisyan are in the photo.
Author: Arman Gharibyan
