[:am]

«Վելես» Իրավապաշտպան ՀԿ-ն տեղական նախաձեռնությունների կանադական հիմնադրամի աջակցությամբ պատրաստել է տեսանյութերի մի շարք վերաբերվող ներառական կառավարմանը Հայաստանում:

Հայաստանում կարծրատիպերը հաշմանդամություն ունեցողների վերաբերյալ դեռ կան ու շատ- շատ են․ Արևիկ Մելքոնյան

 [:en]

“Veles” human rights NGO, in support with the Canada Fund for Local Initiatives, developed a series of videos on inclusive governance in Armenia․

Stereotypes concerning the disabled people still exist and are numerous in Armenia։Arevik Melkonyan

[:am]

Ինչո՞ւ տուժողը հրաժարվեց

Կարճվել է թիվ 63203516 քրեական գործի քննությունը:

Իրավապաշտպան կազմակերպության դիտարկմամբ, «Փողերի լվացում եւ մի շարք այլ հանցագործություններ կատարելու հանգամանքին անդրադարձ չի կատարվում, ինչն իր մեջ պարունակում է կոռուպցիոն ռիսկեր եւ ինչը վկայում է քննչական բաժնի աշխատակիցների կողմից մի շարք հանցագործություններ կանխամտածված թաքցնելու մասին: Մասնավորապես, քննչական բաժնի աշխատակիցների կողմից կանխամտածված չի իրականացվում քննություն ներքոհիշյալ հանցագործությունների վերաբերյալ»:

Վաշխառուների, պաշտոնատար անձանց կոռուպցիոն գործարքների, հակաստվերի դեմ գործող «Վելես» իրավապաշտպան կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանը երեք տարի առաջ «Առավոտին» տեղեկացրել էր, որ ՌԴ Խաբարովսկից Դավիթ Ստեփանյանը դիմել է իրենց, հայտնելով, որ Երիցյանի սպառնալիքների պատճառով փախել է Հայաստանից: Ստեփանյանը մի նամակ էլ ուղարկել էր «Առավոտին», հայտնել, որ աշխատել է Երիցյանի հետ, տարադրամի փոխանակման կետեր է ունեցել, գրավատուն, իսկ Երիցյանն էլ նրան տոկոսով 900 հազար դոլար գումար է տվել: Դ. Ստեփանյանը 10 տարի շարունակ 18 հազար դոլար գումար է տվել, որպես տոկոս, գրավադրել է իր ընկերների, մտերիմների գույքը, սակայն Երիցյանը պահանջում է 400 000 դոլար գումար մնացորդը: Մարդն ընկնում է հոգեբուժարան: Կար ձայնագրություն, որով հաստատվում է, որ տվյալ անձը 1 միլիոն 900 000 դոլար գումար վերադարձրել է: Այդ սպառնալիքին միջամտել էր հայաստանաբնակ մի մականունավոր, ասելով՝ «արյուն է թափվելու» («Պայուսակից անգամ հանել էր ատրճանակը եւ ասել՝ գեներալ եմ, կգյուլլեմ», հունիս 09, 2016, https://www.aravot.am/2016/06/09/701667/):

2016թ. ապրիլի 1-ին Դավիթ Ստեփանյանը դիմել էր ՀՀ գլխավոր դատախազին, պատմել «գլխին եկածը»: Դ. Ստեփանյանի դիմումի հիման վրա նյութերը նախապատրաստող հետաքննության մարմինը 2016 թ. մայիսի 6-ին որոշում էր կայացրել քրեական գործի հարուցումը մերժելու մասին, իսկ որոշման դեմ «Վելես» իրավապաշտպան կազմակերպության նախագահի ներկայացրած բողոքի հիման վրա 2016թ. հունիսի 1-ին Երեւան քաղաքի դատախազի կողմից որոշում է կայացվել քրեական գործի հարուցումը մերժելու մասին որոշումը վերացնելու եւ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 137-րդ հոդվածի 1-ին մասով քրեական գործ հարուցելու մասին: Հարուցվել էր թիվ 63203516 քրեական գործը:

2016թ. հունիսի 29-ի որոշմամբ Դ. Ստեփանյանը ճանաչվել է տուժող, իսկ «Վելես» իրավապաշտպան կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանը՝ տուժողի ներկայացուցիչ: Սակայն 2016թ. նոյեմբերի 10-ին վարույթն իրականացնող քննիչը որոշում է կայացրել քրեական գործի վարույթը կարճելու եւ քրեական հետապնդում չիրականացնելու մասին:

«Համադրելով թիվ 63203516 քրեական գործով տուժող Դ. Ստեփանյանի եւ այլոց ցուցմունքները, Երիցյանից տուժողների, մասնավորապես, թիվ 13127214 քրեական գործով Զ. Մելիքյանի տրված ցուցմունքները, թիվ 17112714, թիվ 57125116 քրեական գործերով Գ. Թումասյանի, թիվ 13142214 քրեական գործով Հակոբ Եղիազարյանի, Վարդան Գինոսյանի, Մարինա Պողոսյանի եւ Հովհաննես Երիցյանի ցուցմունքները, ակնհայտ է դառնում, որ 2003-2010թթ. ընկած ժամանակահատվածում Հ. Երիցյանի կողմից տարբեր տոկոսադրույքներով ընդհանուր առմամբ մոտավոր 1.500.000 ԱՄՆ դոլարը գերազանցող գումարներ է տրամադրվել ՀՀ տարբեր քաղաքացիներին: Այդ ժամանակահատվածում Հ. Երիցյանը չի զբաղեցրել որեւէ պաշտոն, չի զբաղվել ՀՀ տարածքում ձեռնարկատիրական գործունեությամբ եւ նախաքննության մարմինների կողմից չի պարզվել վերջինիս կողմից շրջանառված առանձնապես խոշոր չափերի գումարների ծագման աղբյուրը: Կնքվել են մի շարք շինծու առուվաճառքի պայմանագրեր, որոնց միջոցով անհայտ ծագում ունեցող գումարները ոչ միայն բերել են հավելյալ եկամուտներ Հ. Երիցյանին, այլեւ վերածվել են անշարժ գույքի երրորդ անձանց անունով, որոնց իրական սեփականատերը հանդիսանում է Հ. Երիցյանը: Գումարների նման շրջանառությունը եւ սխեման բնորոշ են փողերի լվացման մեխանիզմին»,- «Առավոտին» տեղեկացնում է Մ.Պողոսյանը:

Ըստ իրավապաշտպանի, այդպես էլ չպարզվեց Հովհ. Երիցյանի եւ Դ. Ստեփանյանի միջեւ առկա գործարքների հիմքերը, չեն պարզվել գումարները գրավատան հաշվապահություն մուտք անելու հանգամանքները, եւ տուժողի դերը փողերի լվացման մեխանիզմի մեջ:

Այսինքն, Դ. Ստեփանյանի գործողությունները եղե՞լ են օրենքի սահմաններում, թե՞ վերջինս հանդես է եկել որպես հանցավոր խմբի անդամ:

Ի դեպ, 2014թ. օգոստոսի 4-ին մեկ այլ՝ թիվ 13142214 քրեական գործով առերես հարցաքննության ժամանակ իր ցուցմունքներում Հ. Երիցյանը պնդել է, որ Հակոբ Եղիազարյանը իբրեւ Դ. Ստեփանյանին պատկանող գրավատնից է վերցրել 85.000 ԱՄՆ դոլար տոկոսով գումար՝ 115.000 ԱՄՆ դոլար վերադարձնելու պայմանով, որի համար որպես գրավ ձեւակերպել է Նար-Դոսի 71 հասցեում գտնվող իր սեփականությունը: Թիվ 63203516 եւ թիվ 13142214 քրեական գործերի ցուցմունքներով հաստատվում է, որ Հ. Երիցյանը կատարել է ակնհայտ սուտ մատնություն, որի նպատակն է եղել թաքցնել տոկոսով 85.000 ԱՄՆ դոլար տրամադրելը Հ. Եղիազարյանին: Հետագայում օգտվելով Դ. Ստեփանյանի առողջական վիճակից՝ նա իր վաշխառությունը բարդել է այլ անձի կամ գրավատան վրա: Կարճելով գործը, քննիչներն այդպես էլ չեն պարզել, թե արդյոք Հ. Երիցյանը, նրան «հովանավորող» ԱԱԾ-ի «գեներալը» կատարե՞լ են իրենց հարկային պարտավորությունները, թե՞ ոչ, տարիների ընթացքում ստացած ընդհանուր 1.470.000 ԱՄՆ դոլար գումար եկամտից հարկեր վճարե՞լ են, թե՞ ոչ:

Իրավապաշտպան կազմակերպությունը պահանջում է հարուցել քրեական գործ, կատարել նոր քննություն, բացահայտել կոռուպցիոն սխեմաները, եւ հանցագործություն կատարած պաշտոնատար անձանց ենթարկել քրեական պատասխանատվության:

ՌՈՒԶԱՆ ՄԻՆԱՍՅԱՆ

«Առավոտ» օրաթերթ

12.01.2019 

https://www.aravot.am/2019/01/14/1008820/?fbclid=IwAR0ugufX4lY2mlTPe6k-2mxia_NRctYQoRP8SsX7gW_T_EkVMgOE4NQhZlg[:en]

Why did the victim refuse?

 The investigation of criminal case N63203516 was quashed. According to the observations of the human rights organization, “Money laundering and a number of other crimes are not addressed. This in itself includes corruption risks, and that is proved by deliberate concealment of a number of crimes by officers of the Investigating Department. Particularly, officers of the Investigation Department do not intentionally investigate the following offenses which are presented below.”

Three years ago, Marina Poghosyan, the president of the “Veles” human rights organization, that acts against usurers, shadow and corruption deals of officials holding state posts, told the “Aravot” daily that Davit Stepanyan from Khabarovsk, the Russian Federation, applied to the NGO, informing that he had fled from Armenia because of Yeritsyan’s threats.

Stepanyan sent a letter to the “Aravot” daily to inform that he had worked with Yeritsyan, had currency exchange offices, and a pawnshop. Yeritsyan had lent him 900,000 US dollars at an interest rate, and for 10 years D. Stepanyan paid him 18,000 US dollars as an interest rate amount, and to do that he had pledged his and his friends’ and relatives’ properties. Yet, Yeritsyan demanded extra 400,000 dollars as a remainder. The man went to the psychiatric hospital. There was a recording which confirms that the man had already returned 1 million 900,000 US dollars to Yeritsyan. Another man having a nickname, a resident of Armenia, joined in the threats, declaring that, “Blood will be shed.” (He even picked up a pistol from a bag and announced, “I am a general. I will liquidate you.”; June 09, 2016; https://www.aravot.am/2016/06/ 09/701667 /).

On April 1, 2016, David Stepanyan filed an application with the RA Prosecutor General to tell about “all problems that had fallen to him”. Based on D. Stepanyan’s application, on May 6, 2016, the investigative body, involved in the development of the case materials, made a decision on the refusal of the initiation of a criminal case, and based on the appeal filed against the decision by the head of the human rights organization of “Veles”,  on June 1, 2016, the prosecutor of Yerevan made a decision on the invalidation of the decision on the refusal of the initiation of the criminal case and the initiation of a criminal case under Article 137 (1) of the RA Criminal Code. Thus, criminal case N63203516 was initiated.

By the decision of June 29, 2016, D. Stepanyan was recognized as a victim, and Marina Poghosyan, the head of the “Veles” human rights organization, as the victim’s representative respectively. However, on November 10, 2016, the investigator conducting the proceedings decided to quash the criminal case proceeding and not to conduct a prosecution. “While comparing testimonies provided by the victim of criminal case N63203516, D. Stepanyan, and others, and by those people who had suffered from Yeritsyan’s actions, in particular, the testimonies given by Z. Melikyan within criminal case N13127214, by G.Tumasyan within criminal cases N17112714, and N57125116, and by Hakob Yeghiazaryan, Vardan Ginosyan, Marina Poghosyan and Hovhannes Yeritsyan, within criminal case N13142214, it becomes clear that during the time period of in 2003-2010, H. Yeritsyan lent money to various citizens of Armenia that exceeded a total of over 1.500.000 US dollars at different interest rates.

 During that period H. Yeritsyan did not hold any office, he was not engaged in any entrepreneurial activity in the territory of Armenia, and the investigative bodies did not discover sources of origin of the large amounts of money circulated by him. A number of fake purchase and sale contracts had been concluded, with which amounts of unknown origins not only brought additional benefits to H. Yeritsyan, but they also turned into real estates in the name of third parties, but the real owner of which was H. Hakobyan himself. “Such turnover and scheme of money is typical of the money laundering mechanism,” Poghosyan informed to the “Aravot” daily. According to the human rights defender, bases of the transactions between H. Yeritsyan and D. Stepanyan, however, did not become clear; the circumstances of debiting the amounts in the accountancy of the pawnshop, and the role of the victim in the money laundering mechanism were not still clarified. That is, had D. Stepanyan’s actions been within the law or he was a member of a criminal group?

By the way, on August 4, 2014, during a face-to-face interview conducted within the frames of another criminal case N13142214, in his testimony, Yeritsyan insisted that Hakob Yeghiazaryan borrowed 85.000 US dollars at an interest rate in Mr. Stepanyan’s pawnshop in condition that to pay back 115,000 US dollars. For that purpose he had pledged his property found in 71 Nar-Dos street. The testimonies provided within criminal cases N63203516 and N13142214 confirm that H. Yeritsyan made an obviously false denunciation aimed at hiding the fact of his having lent 85,000 US dollars to H. Yeghiazaryan at an interest rate. Later, making use of D. Stepanyan’s poor health conditions, he put his act of usury on another person or on a pawnshop. The case was quashed, and the investigators did not find out whether or not H. Yeritsyan and “a general” of the National Security Service, his “patron”, had performed their tax liabilities; whether or not they had paid taxes for a total of 1,470,000 US dollars gained for years.

The human rights organization demands to initiate a criminal case, carry out a new investigation, to disclose corruption schemes, and to subject to criminal liability those officers who had committed the crimes.

 [:]

[:am]

Պետությունը, որտեղ հասարակության բոլոր խմբերը չունեն փաստացի մասնակցություն երկրի կառավարման գործընթացներին, չի կարող կոչվել ժողովրդավարական: Այսօր աշխարհի շատ պետություններում շարունակվում են քայլեր ձեռնարկվել՝ ի թիվս համապատասխան օրենքների և կառավարությանը կից հանձնաժողովների ստեղծման, ներառական կառավարման հաստատման համար:

Իրեն Սահմանադրության առաջին իսկ հոդվածով ժողովրդավարական, սոցիալական պետութուն հռչակած Հայաստանը չունի ներառականության մասին և ոչ մի օրենք: Սահմանադրությամբ հռչակված Խտրականության արգելքի(Սահմանադրության 29 հոդված) և բոլորի հավասարության(Սահմանադրության 28 հոդված) հոդվածները, ինչպես նաև Հայաստանի կողմից ստանձնած միջազգային պարտավորությունները գործնականում չնչին մասով են իրականացվում:

Պատկերը ամբողջանում է համապատասխան ուղղվածության կառույցների, ինստիտուտների և պետության կողմից խնդրին հատկացված ամենաչնչին ուշադրության բացակայությամբ:Դրա մասին է փաստում վերջին՝ արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ, ընտրատեղամաս մուտք գործելու՝ հաշմանդամների համար նախատեսված համապատասխան պայմանների բացակայության կապակցությամբ, ընտրատեղամասի  հանձնաժողովի ղեկավարին ուղղված հարցի պատասխանը, թե՝ <<Եթե հանկարծ հաշմանդամ գա քվեարկելու ես անձամբ կգրկեմ կբերեմ քվեարկի>>: Ի՞նչ է սա եթե ոչ մտածելակերպ պետական մակարդակով: Ստացվում է, որ մինչ ներառական կառավարման խնդրին հասնելը, եթե վերոհիշյալ խմբի ներկայացուցիչը նույնիսկ ստանձնի  որևէ պաշտոն չի կարող հասնել կամ մուտք գործել աշխատանքի վայր՝ Հանրապետությունում հաշմանդամների տեղաշարժման համար անհրաժեշտ պայմանների բացակայության և առկա պայմանների անհուսալիության ու վտանգավորության պատճառով:

Հաջորդ խոցելի խմբին՝ աղքատությանը, շատերը չեն ընկալում որպես խոցելի խումբ: Սակայն, ցավոք, մեր պետությունում ձևավորված համակարգում վստահորեն կարելի է պնդել, որ աղքատությունը խոցելի խումբ է, որը  նեխած համակարգի  հետ համադրության արդյունքում պետությանը նույնպես դարձնում է խոցելի:Հենց Սահմանադրությամբ սահմանված մարդկանց ձևական հավասարության պայմաններում բոլորին տրվում է կրթության իրավունք: Սակայն, կրթության վճարելիության պայմաններում, չունևորները չեն կարող օգտվել իրենց այդ Սահմանադրական իրավունքից: Արդյունքում ստանում ենք չկրթված հասարակություն, որը չկարողանալով օգտվել սեփական իրավունքներից կրթության բացակայության պայմաններում զրկվում է որևէ պաշտոն զբաղեցնելու  հնարավորությունից, ինչը պետության զարգացման համար հսկայական պոտենցիալի կորուստ է:

Աղքատները խոցելի խումբ են նաև արդարադատության իրականացման ոլորտում: Եթե նույնիսկ մի կողմ դնենք մեր  դատական համակարգի անբաժանելի մասնիկը՝ կաշառակերությունը, ապա միևնույնն է առավել լավ, փորձառու և իհարկե բավականին մեծ գումարներ պահանջող դատապաշտպան ունենալու պարագայում գործը կարելի է <<հաղթած>> համարել վճարունակի համար և պարտված այն մարդու համար՝ ով բավականին գումար չուներ իր դատական ծախսերը հոգալու համար:

Սահմանադրության մեկ այլ հոդվածի համաձայն յուրաքանչյուրն ունի ընտրելու և ընտրվելու իրավունք, սակայն գործնականում թեկնածություն առաջադրելու, քարոզչություն իրականացնելու և այլ շատ ու շատ գրասենյակային գործընթացների համար պահանջվում են գումարներ, որը աղքատ մարդը իրեն թույլ տալ չի կարող: Իսկ եթե հաշվի առնենք այն հանգամանքը, որ մեր հանրապետությունում հրապարակային տվյալների համաձայն գոյություն ունի 40% աղքատություն, ստացվում է, որ բնակչության 40%-ը չի կարող օգտվել իր ընտրվելու իրավունքից:

Սահմանադրության  30-րդ հոդվածը սահմանում է կանանց և տղամարդկանց իրավահավասարությունը: Որքանո՞վ է այդ իրավահավասարությունը իրական:

Կանանց պարագայում մենք բախվում ենք նրանց ունակությունների հանդեպ թերահավատության, նրանց որպես առաջընթացին աջակցող օղակի արհամարման հետ: Այդ իսկ պատճառով պաշտոնական դիրքերում իրենց լիազորություններն իրականացնող շատ քիչ տոկոս կազմող կանայք խոցելի են: Դրա պարճառները տարբեր են: Օրինակ՝. հենց նրանց որպես լուրջ պաշտոնյայի չվերաբերվելը, նրանց դրածո լինելը, ինչի արդյունքում վիճակագրական թվերը դառնում են հարաբերական, իսկ պաշտոն զբաղեցնող կանայք ձևական: Ստացվում, որ խոցելի ներկայացուցիչների այս խումբը նույնիսկ  պաշտոնական դիրքում  խոցելի է:

Ի դեմս այս ամենի (չանդրադառնալով դեռևս ազգային ու սեռական փոքրամասնություններին) չունենալով ներառական կառավարում պետությունը չի կարող պատշաճ իրականացնել իր գործառույթները և համարվել ժողովրդավարական: Չէ՞ որ նախ և առաջ հասարակության մաս կազմելով ժողովրդավարական երկրում, նրանք պետք է կառավարչական մարմիններում իրենց ներկայացուցիչների միջոցով մասնակցեն երկրի կառավարմանը:Հետո նաև, ո՞վ կարող է ավելի հստակ պատկերացնել և պահանջել այդ խմբերի իրավունքների ու ազատությունների իրացում, առկա խնդիրների բարձրացում եթե ոչ իրենք իրենց ներկայացուցիչների միջոցով:

Ցանկացած խմբի ներկայացուցիչ պետք է իրեն լսելի զգա և ոչ թե արհամարված պետության կողմից, ինչպես նաև իր իրավունքների ազատությունների իրական երաշխիքներով ապահովված, ինչն էլ հենց հանդիսանում է պետության գոյության հիմնական պայման:

Ա.Ասատրյան

 [:en]

The state cannot be called democratic if all groups of the society have no actual participation in the country’s governance processes. Today, to establish an inclusive governance structure, many countries in the world proceed to take measures by adopting relevant laws and establishing committees adjacent to the government. Armenia, which proclaimed itself to be a democratic and social state by the very first article of the Constitution, has no law on inclusiveness. The articles in the Constitution on the discrimination ban (Article 29 of the Constitution) and equality for all (Article 28 of the Constitution) proclaimed by the Constitution, as well as international commitments by Armenia have practically been neglected.

The picture is completed with the lack of the least attention attached to the issue by relevant structures, institutions and the state. This is proved by the reaction to the statement of “If a disabled person suddenly comes to vote, I will personally take him/her in hands and bring him/her to vote” addressed to the head of the polling station commission on the lack of access to the polling station and the lack of adequate conditions for the disabled people during the latest out-of-turn parliamentary elections. What is this if not a mentality at the state level? It turns out that before reaching the issue of the inclusive governance, if the representative of the aforementioned group may take up any position, he/she cannot reach or have an access to his/her workplace because of the lack of suitable conditions for the displacement of the disabled in the country and disadvantages and risks for the available conditions.

The next vulnerable group, poverty, is not perceived by many as vulnerable. However, unfortunately, in the system formed in our country, one can confidently state that poverty is a vulnerable group which, in its turn, makes the state vulnerable combined with the corrupted system. In the conditions of formal equality of people defined by the Constitution everyone is given the right to education. However, in the event of the affordability of education the poor may not be able to benefit from this constitutional right of theirs. As a result, we get an uneducated society unable to use its own right in condition of the lack of education and is deprived of the opportunity to occupy any position, which is a loss of a huge potential for the development of the state.

The poor are vulnerable in the area of the implementation of justice. Even if we set aside an inseparable part of our judicial system, i.e. bribery, it is all the same – in the condition of the best and experienced lawyer who also requires rather much money, the case can be considered “won” for the one who is solvent and lost for the other who did not have enough money to cover the judicial expenses.

According to another article of the Constitution, everyone has the right to elect and to be elected, but in practice, for nomination of a candidacy, for advocacy, and for many other office processes money is required. A poor person can not afford that. And if to take into account the circumstance that, according to public records, there is 40% poverty in the country, it turns out that 40% of the population cannot make use of their right to be elected.

Article 30 of the Constitution provides for the equality of men and women. How real is that legal equality? In the case of women, we face some skepticism regarding their abilities and neglect of theirs as  supporters to the progress. That is why, the very few women exercising their authority in an official position are becoming vulnerable. Causes for this are different. For instance: not treating them as serious officials and their being fictitious results in relativeness of statistical figures and in formality of women’s holding positions. It turns out that this group of vulnerable representatives is vulnerable even in an official position.

In the face of all these (not referring to national and sexual minorities), without inclusive governance, the state cannot exercise its functions properly and be deemed democratic. After all, being part of the society in a democratic country, should they not participate in the governing bodies through their representatives to the country’s governance? And also, who can more clearly imagine and demand that these groups’ rights and freedoms be realized through their representatives, and raise existing challenges, if not they should, through their representations? A representative of any group should feel that he/she is heard and not ignored by the state, and that his/her rights and freedoms are really guaranteed, which is the main precondition for the existence of the state.

A.Asatryan

 [:]

[:am]«Վելես» Իրավապաշտպան ՀԿ-ն տեղական նախաձեռնությունների կանադական հիմնադրամի աջակցությամբ պատրաստել է տեսանյութերի մի շարք վերաբերվող ներառական կառավարմանը Հայաստանում:

Հայաստանում ներառական կառավարման հարցը շատ արդիական է և շատ կարևոր. Լարիսա Մինասյան

https://www.youtube.com/watch?v=ZFKyLfk8ZYo&t=45s[:en]“Veles” human rights NGO, in support with the Canada Fund for Local Initiatives, developed a series of videos on inclusive governance in Armenia․

The issue of inclusive governance in Armenia is very urgent and important: Larisa Minasyan

[:]

[:am]«2018 թվականը կատակլիզմների մեջ անցավ, բայց եղան այնպիսի փոփոխություններ, որոնց մասին 2017-ին երազել կարելի էր։ Մեր ժողովուրդը հավատաց իր ուժերին և հասկացավ, որ ինքն է տերը այս երկրի ու կարող է փոփոխություններ անել։ Սա էր ամենակարևորը»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց իրավապաշտպան Մարինա Պողոսյանը։

Իրավապաշտպանը 2019-ին ցանկություն ունի, որ այլևս Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան Հայաստանից գործեր չգնան, ու Հայաստանում ձևավորվելիք արդար դատական համակարգը կարողանա ինքնուրույն լուծել, արդար քննել հայցերը։

«Իսկ այդպիսի դատական համակարգ ունենալու համար հարկավոր է, որ ներկայիս դատավորների 90-95 տոկոսը լքի դատական համակարգը, նրանց մի մասը պատասխանատվության ենթարկվի կատարած հանցագործությունների համար։ Ազատված դատավորների մի մասն էլ կարող է ներկայիս համակարգում գործավար աշխատել կամ խմորեղեն թխել ու վաճառել, առաքիչ աշխատել։ Կարծում եմ՝ այդ ոլորտում նրանք ավելի լավ կդրսևորեն իրենց»,- ասաց տիկին Պողոսյանը։

Իրավապաշտպանը մեծ ցանկություն ունի, որ նոր տարում արդեն Հայաստանում վերջապես դատախազական ինստիտուտը կայանա, ունենանք քննիչներ ու դատախազներ, քանի որ տարիներ շարունակ ՀՀ քաղաքացիների շահերը չեն պաշտպանվել, գործընթացը կրել է ֆորմալ բնույթ։

«Ուզում եմ՝ ՀՀ քաղաքացիները հավատան, որ երկրում ռեալ փոփոխություններ են կատարվում։ Մարդկանց դեմ հանցագործություններ կատարածները՝ արմենչիկները, քոչարյանները, մանվելները, պետք է անազատության մեջ լինեն, ու արդարությունը վերականգնվի»,- ասաց իրավապաշտպանը։

Առավել մանրամասն՝ տեսանյութում:

https://www.1in.am/2485005.html[:]

[:am]Իրավապաշտպան Մարինա Պողոսյանի նկատմամբ շարունակվում են հետապնդումները: Իրավապաշտպանը վերջին մի քանի տարիների ընթացքում աղմկահարույց կոռուպցիոն պատմություններ է բացահայտել, իսկ հիմա ակտիվորեն զբաղված է մոտ 5 մլն դոլարի փողերի լվացման պատմության բացահայտմամբ: Մարինա Պողոսյանը ունի անհերքելի փաստեր, և երբ իշխանափոխութունից հետո նորից հաղորդում է ներկայացրել նշված հանցագործությամբ, կրկին հայտնվել են ինչ-որ անձինք, որոնք փորձում են անվանարկել իրավապաշտպանին:

Մանրամասնները՝ տեսանյութում:

http://politik.am/video-%D6%83%D5%B8%D6%80%D5%B1%D5%B8%D6%82%D5%B4-%D5%A5%D5%B6-%D5%A1%D5%B6%D5%BE%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%A5%D5%AC-%D5%AB%D6%80%D5%A1%D5%BE%D5%A1%D5%BA%D5%A1%D5%B7%D5%BF%D5%BA%D5%A1%D5%B6/

[:]

[:am]https://www.youtube.com/watch?v=JfkYPniqW80&t=25s[:]

[:am]

Ասում է «Վելես» իրավապաշտպան կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանը

2018 թվականի սեպտեմբերի 27-ին Հայաստանի տարբեր լրատվամիջոցներում տարածվեցին հրապարակումներ այն մասին, որ 254 անձինք զրկվել են դիվանագիտական անձնագրերից: Իսկ ինչպե՞ս են դրանք տրամադրվել, արդյոք Հայաստանի դիվանագիտական անձնագրերից զրկված անձանց անձնագրերը տրամադրելու համար մեղավոր պաշտոնատար անձանց նկատմամբ իրականացվե՞լ է քրեական հետապնդում:

«Վելես» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանը երեկ «Առավոտին» տեղեկացրեց, որ դիմել էր գլխավոր դատախազին, որպեսզի այս կապակցությամբ հարուցվի քրեական գործ:

«Մեր իրավապաշտպան կազմակերպության խնդիրը վաշխառության, խարդախության, կոռուպցիայի, հարկերից խուսափելու, նմանատիպ այլ արատավոր երեւույթների եւ մարդու իրավունքների ցանկացած տեսակի խախտումների դեմ պայքարն է: «Վելեսն» իր պարտքն է համարում ՀՀ դատախազության ուշադրությունը հրավիրել վերը նշված դեպքի վրա, քանի որ ակնհայտ է, որ ոչ իրավաչափ հիմքերով դիվանագիտական անձնագրերից զրկված 254 անձինք այդ դիվանագիտական անձնագրերը ստացել են անձնագրերի տրամադրման համար պատասխանատու պաշտոնատար անձանց կողմից իրենց լիազորությունները չարաշահելու արդյունքում: Ընդ որում, դիվանագիտական անձնագրեր ստանալու իրավունք չունեցող անձանց նման անձնագրեր տրամադրելն իր մեջ պարունակում է մի շարք կոռուպցիոն ռիսկեր, ինչը եւս, կարծում ենք, պետք է պարտադիր քննության առարկա դառնա»:

Ըստ զրուցակցիս՝ Հայաստանի դիվանագիտական անձնագրեր ստանալու իրավունք չունեցող անձանց նման անձնագրեր տրամադրելու արդյունքում ՀՀ պետական բյուջեին պատճառվել են վնասներ:

Իրավապաշտպան կազմակերպությունը հղում կատարելով ՀՀ քրեական օրենսգրքի 308-րդ հոդվածի 1-ին մասին, խնդրում է դիվանագիտական անձնագրեր տրամադրած պաշտոնատար անձանց իրենց պաշտոնեական լիազորությունները չարաշահելու համար ենթարկել քրեական պատասխանատվության:

Նշված օրենքի համաձայն՝ «պաշտոնատար անձի կողմից իր պաշտոնեական դիրքը ծառայության շահերին հակառակ օգտագործելը կամ ծառայողական պարտականությունները չկատարելը՝ շահադիտական, անձնական այլ շահագրգռվածությունից կամ խմբային շահերից ելնելով, որն էական վնաս է պատճառել անձանց, կազմակերպությունների իրավունքներին ու օրինական շահերին, հասարակության կամ պետության օրինական շահերին (գույքային վնասի դեպքում՝ հանցագործության պահին սահմանված նվազագույն աշխատավարձի երեքհարյուրապատիկի չափը գերազանցող գումարը կամ դրա արժեքը)՝ պատժվում է տուգանքով՝ նվազագույն աշխատավարձի երկուհարյուրապատիկից երեքհարյուրապատիկի չափով, կամ որոշակի պաշտոններ զբաղեցնելու կամ որոշակի գործունեությամբ զբաղվելու իրավունքից զրկելով՝ առավելագույնը հինգ տարի ժամկետով, կամ կալանքով՝ երկուսից երեք ամիս ժամկետով, կամ ազատազրկմամբ՝ առավելագույնը չորս տարի ժամկետով»:

ՀՀ գլխավոր դատախազության հատկապես կարեւոր գործերով քննության նկատմամբ հսկողության վարչության դատախազ Ա. Մնացականյանը դեկտեմբերի 5-ի թիվ 12/26/15-18 գրությամբ հայտնել է, որ իրավապաշտպան կազմակերպության կողմից ներկայացված հաղորդումը թողնվել է անհետեւանք:

Դեկտեմբերի 5-ի հիշյալ գրությունը «Վելեսը» ստացել է դեկտեմբերի 19-ին:

Իրավապաշտպանի գնահատմամբ. «ՀՀ գլխավոր դատախազության հատկապես կարեւոր գործերով քննության նկատմամբ հսկողության վարչության դատախազ Ա. Մնացականյանը հանցագործության մասին հաղորդում ներկայացրած անձին պատասխանել է գրությամբ եւ հանցագործության մասին հաղորդման հիման վրա որոշում չի կայացրել»: Այս որոշումը կազմակերպությունը բողոքելու է:

Ռ. Մ. «Առավոտ» օրաթերթ 27.12.2018

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ https://www.aravot.am/2018/12/28/1005387/?fbclid=IwAR1hm99sQ0OmlpzKcZwhCO5zvANv5JXrcDS4Rwkhf7KoYuLmWplBp26CA-8

© 1998 – 2018 Առավոտ – Լուրեր Հայաստանից[:en]Marina Poghosyan, President of “Veles” human rights organization, says.

On September 27, 2018, various Armenian media outlets reported that 254 people were deprived of their diplomatic passports. And how had they been granted? Whether criminal prosecution was carried out against guilty officials for issuing passports of persons who had been deprived of diplomatic passports?

Yesterday, the president of “Veles” human rights organization Marina Poghosyan informed “Aravot” that she had applied to the Prosecutor General requesting to initiate a criminal case on this occasion.

“The issue of our human rights organization is to fight against usury, fraud, corruption, tax avoidance, other vicious phenomena and any human rights violations. “Veles” considers it our duty to attach the Prosecutor’s Office of Armenia’s attention to the case mentioned above, as it is evident that 254 persons, who were deprived of their diplomatic passports on non-legitimate grounds, had been granted those diplomatic passports by abuse of authority by officials liable for having issued the passports. Moreover, granting passports to persons who are not eligible for diplomatic passports involves a number of corruption risks, which we believe should also become a subject of compulsory examination”.

According to my interlocutor, as a result of having issued those passports to persons who were not entitled to be granted diplomatic passports, damage was caused to the state budget of Armenia.

Referring to Article 308 (1) of the Criminal Code of Armenia, the human rights organization requests to subject to criminal liability those officials who had granted diplomatic passports through abuse of their official authority.

According to the mentioned law, “abuse of official authority or duties by a state official for mercenary interests, personal, other interests or group interests, which caused essential damage to the legal interests of citizens, organizations, public or state rights (in case of property loss, the amount (value) exceeding 500 minimal salaries), is punished with a fine in the amount of 200 to 300 minimal salaries, or with deprivation of the right to hold certain posts or practice certain activities for up to five years, or with arrest for the term of two-three months, or imprisonment for the term of up to four years”.

Prosecutor of the Department for Supervision over the Investigation of Especially Important Cases of the Prosecutor General’s Office of the Republic of Armenia, A. Mnatsakanyan, in his letter of 12/26 / 15-18 of December 5, stated that the report submitted by the human rights organization was left without any response.

“Veles” received the mentioned letter of December 5 on December 19.

According to the human rights defender’s assessment, “Prosecutor of the Department for Supervision over the Investigation of Especially Important Cases of the Prosecutor General’s Office of the Republic of Armenia, A. Mnatsakanyan responded in writing to the person having submitted the report on the crime and did not make a decision based on the crime report”.  This decision will be appealed by the organization.

R.M., “Aravot” daily newspaper, 27.12.2018

Continue reading at https://acblog.am/?p=2121&lang=en | AntiCorruption[:]

[:am]https://www.youtube.com/watch?v=Tb6f7czmphQ

Այսօր Վերաքննիչ քրեական դատարանում պետք է կայանար «Վելես» հասարակական կազմակերպության նախագահ Մարինա Պողոսյանի բողոքի քննությունն ընդդեմ Երևան քաղաքի ընդհանուր իրավասության դատարանի կայացրած որոշման։ Նախքան բողոքի բովանդակությանն անդարդառնալը նախ ներկայացնենք, թե ինչ տեղի ունեցավ դատական նիստի ընթացքում։

Մարինա Պողոսյանը ինքնաբացարկի միջնորդություն հայտնեց բողոքը քննող դատավոր Ռուզաննա Բարսեղյանին՝ մեջբերելով դեռևս 2015 թվականին «Առաջին լրատվականին» տված իր հարցազրույցի որոշ հատվածներ։

Նկատի ունենալով դատավոր Ռուզաննա Բարսեղյանին և Լևոն Ավետիսյանին՝ Պողոսյանն ասել էր․ «Նրանց համար միևնույն է, թե ինչ է կատարվում Հայաստանում, թե ինչպես են ոտնահարվում մարդու իրավունքները, ինչպես են ստորացվում ՀՀ քաղաքացիները. նրանք միայն իրենց պատվիրատուի շահերն են պաշտպանում: Դատավորները պարզապես թքած ունեն Հայաստանի Սահմանադրության և մյուս օրենքների վրա: Դե յուրե դատավորները անկախ են, սակայն դե ֆակտո նրանք հաճախ ստանձնում են հանցագործների պաշտպանի դերը՝ ելնելով իրենց նեղ անձնական շահերից: Փաստորեն, դատավորներն էլ օրենքով պաշտպանված հանցագործներ են»:

Մարինա Պողոսյանն այսօր դատարանում հայտարարեց, որ երեք տարի անց իր կարծիքը չի փոխվել Ռուզաննա Բարսեղյանի վերաբերյալ։ Իրավապաշտպանը դատավորին հիշեցրեց, թե ինչպես է նա քննել ՀՀ դատական ակտերի հարկադիր կատարողների կողմից իր նկատմամբ տեղի ունեցած բռնության գործը։ «Մի շարք հոդվածներ են լույս տեսել մամուլում Ռուզաննա Բարսեղյանի և նրա կատարածի վերաբերյալ, թե ինչպես է նա փորձել փրկել Սերժ Սարգսյանի ռեժիմի սպասավոր հարկադիր կատարողներին, երբ ինձ ազատությունից զրկել էին, խոշտանգել էին, աստիճանների վրա են գցել, իսկ մի դատավոր, որը մարդուն ազատությունից զրկելը իր մուրճիկի հարվածով համարել է իրավաչափ, ոչ միայն այս դատական նիստը վարելու, այլև առհասարակ համակարգում լինելու իրավունք չունի»,- հայտարարեց Պողոսյանը։

Հիշեցնենք, որ վերոնշյալ գործը դարձավ հայ իրավապաշտպանի նկատմամբ ֆիզիկական բռնության առաջին գործը, որը ներկայումս քննվում է Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի կողմից։

«Դուք չեք կարող քննել իմ բողոքը, քանի որ եղել են նման հոդվածներ, որտեղ ես Ձեզ անվանել եմ հանցագործ և ես իմ դիրքորոշումն առ այսօր չեմ փոխել»,- այսպես հիմնավորեց դատավորի ինքնաբացարկի միջնորդությունը Մարինա Պողոսյանը։ Միջնորդությանը միացավ նաև Պողոսյանի ներկայացուցիչ, փաստաբան Մուշեղ Շուշանյանը։

Ռուզաննա Բարսեղյանը մերժեց իրավապաշտպանի միջնորդությունը, որից հետո Մարինա Պողոսյանը լքեց նիստերի դահլիճը՝ հայտարարելով․ «Նման պայմաններում հանցագործ դատավորի հետ մենք շարունակելու ոչինչ չունեք։ Կարող եք Դուք մերժել, մերժվել, այս դատական համակարգում Դուք տեղ չունեք, հարգելի տիկին Բարսեղյան։ Սերժ Սարգսյանի հետ գնացեք և վայելեք Ձեր հանգիստը»։

Փաստաբան Շուշանյանը, միանալով իր ներկայացուցչին, լքեց նիստերի դահլիճը՝ հայտարարելով․ «Կարող եք առանց բողոք բերած անձի և նրա ներկայացուցչի քննել բողոքը և որոշում կայացնել»։

Նշենք, որ բողոքը վերաբերում էր 2015 թվականին Մարինա Պողոսյանի դեմ հարուցված քրեական գործին, որը, ըստ Պողոսյանի, հարուցվել է օրենքի խախտմամբ։ Մասնավորապես, իր դեմ հաղորդում ներկայացրած Արփի Մերասն անձամբ չի ներկայացրել հաղորդումը ոստիկանություն, այլ դա արել է փաստաբան Հրանտ Անանյանի միջոցով։ Բացի այդ, ոստիկանություն ներկայացվել է ոչ թե հաղորդման բնօրինակը, այլ պատճենը, որին կցված չեն եղել հաղորդում ներկայացրած անձի անձնագրի պատճենը, որով քննիչը կարող էր պարզել, թե արդյոք հաղորդման տակ դրված ստորագրությունը համապատասխանում է անձնագրի ստորագրությանը, թե ոչ։ Այս և մի շարք այլ փաստերի վերաբերյալ իրավապաշտպանը հաղորդում էր ներկայացրել Հատուկ քննչական ծառայություն, որը մերժել էր քրեական գործի հարուցումը։

Դրան հետևել է իրավապաշտպանի կողմից ՀՔԾ-ի անգործության դեմ բողոքը, որը մերժվել է ընդհանուր իրավասության դատարանի կողմից և այսօր պետք է քննության առնվեր Վերաքննիչ քրեական դատարանում։

Բողոքի քննությունը, սակայն, ըստ էության չկայացավ, քանի որ Պողոսյանն ու իր ներկայացուցիչ Շուշանյանը լքեցին նիստերի դահլիճը։

Հեղինակ՝ Արման Ղարիբյան

https://www.1in.am/2483382.html?fbclid=IwAR0O5DktJuy71iCbV3X5QTH6toNMDjwhV6dsdDHYcRKxYHuL0TgsYaJLBRg

 [:]

[:am]

Առողջ է թե՞ անառողջ ինձ չի հետաքրքրում… ով այդքան տուշոնկա լափեր, որ առողջ մնար։ Մանվել Գրիգորյանը վերջինը պետք է լիներ, որ առողջական խնդիրների պատճառով ազատվեր կալանքից։
Բա մեր զինվորների մայրերը ինչ ՞ ասեն, որոնց հացը մանվելներն են գողացել։

[:am]https://www.youtube.com/watch?v=0k-P88TUdlU&t=66s[:]

[:am] 

https://www.youtube.com/watch?v=s3bltHsHh2M[:]

[:am]

ՀՀ քննչական կոմիտեում «Վելես» իրավապաշտպան ՀԿ հաղորդման հիման վրա քրեական գործ է հարուցվել «Էլիտ Գրուպ»-ի կողմից հարկեր վճարելուց չարամտորեն խուսափելու փաստի առթիվ, մի գործ, որը կարող է դառնալ խոշոր կոռուպցիոն կծիկի քանդման սկիզբը։ «Էլիտ Գրուպ» փակ բաժնետիրական ընկերությունը (ՓԲԸ) իրականացնում է բնակելի և հասարակական էլիտար համալիրների շինարարություն և վաճառք։ ՀՀ քննչական կոմիտեում հարուցված գործը որոշակիորեն բացահայտում է, թե ինչպես է տեղի ունենում վաճառքի գործընթացը։

Քրեական գործի հարուցման հիմքում դրված է մեկ ընտանիքի հետ «Էլիտ Գրուպ» ՓԲԸ-ի կնքած պայմանագիրը։ Մեր տեղեկություններով՝ այդպիսի պայմանագրեր շատ կան և հնարավոր է, որ առաջիկայում «Էլիտ Գրուպ»-ից բնակարան ձեռք բերած այլ անձինք ևս բացահայտեն իրենց պայմանագրերում առկա խնդիրները։

Եվ այսպես, ըստ հարուցված քրեական գործի՝ 2007 թվականին «Էլիտ Գրուպ» ՓԲԸ-ի և ամուսիններ Կարլեն Հովսեփյանի և Արուսյակ Սանասարյանի միջև պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել 52 միլիոն 180 հազար դրամի դիմաց Երևան քաղաքի Ռոստոմի 29 հասցեում գտնվող բազմաբնակարան շենքում 162 քմ բնակելի տարածք և 2 ավտոկայանատեղի գնելու վերաբերյալ։ Կողմերի միջև ձեռք բերված պայմանավորվածությունը արձանագրվել է նախնական պայմանագրում, որը, սակայն, «Էլիտ Գրուպ» ՓԲԸ-ի կողմից որևէ մեկը չի ստորագրել։ Մեզ մոտ առկա են դրամարկղային մուտքի օրդերների պատճենները, որոնցով ապացուցվում է, որ ընտանիքը 2007-2008 թվականներին «Էլիտ Գրուպ» ՓԲԸ-ին վճարել է նախնական պայմանագրում արձանագրված 52 միլիոն 180 հազար դրամը։

2009 թվականին, երբ կողմերի միջև կնքվել է նոտարական վավերացմամբ պայմանագիր, «Էլիտ Գրուպ» ՓԲԸ-ն պայմանագրում նշել է ոչ թե փաստացի ստացած գումարը, այլ ընդամենը 31 միլիոն դրամ՝ 21 միլիոն 180 հազար դրամով պակաս, քան բնակարանի ու ավտոկայանատեղերի իրական արժեքն է եղել։

Հարուցված քրեական գործի համաձայն՝ «Էլիտ Գրուպ» ՓԲԸ-ն ընդամենը մեկ ընտանիքի հետ կնքված պայմանագրով, թաքցնելով ստացված իրական գումարը, պետությանը չի վճարել 3 միլիոն 530 հազար ՀՀ դրամ՝ որպես ավելացված արժեքի հարկ և ևս 3 միլիոն 529 հազար դրամ՝ որպես շահութահարկ։ Քննչական կոմիտեն պարզել է, որ «Էլիտ Գրուպը» նույն շենքի այլ բնակիչների հետ կնքած պայմանագրերում ևս թաքցրել է բնակարանների իրական արժեքը և այդպիսով, ընդհանուր առմամբ, խուսափել է գրեթե 66,5 միլիոն դրամի հարկ վճարելուց։

Հարուցվել է քրեական գործ առանձնապես խոշոր չափերի հարկերը վճարելուց չարամտորեն խուսափելու փաստի առթիվ (ՀՀ Քրեական օրենսգիրք 205 հոդվածի 2-րդ մաս)։

Դեկտեմբերի 18-ին մենք փորձեցինք կապվել «Էլիտ Գրուպ» ՓԲԸ-ի նախագահ Արմեն Մկոյանի հետ, որի բջջային հեռախոսն անհասանելի էր, իսկ ՓԲԸ-ի աշխատակիցը հայտնեց, թե նա երկրում չէ։ Ղեկավար կազմից այդ օրը ոչ ոք չկար գրասենյակում։ Թողեցինք հեռախոսահամար և խնդրեցինք կապվել մեզ հետ հարուցված քրեական գործի վերաբերյալ իրենց տեսակետը լսելու և ներկայացնելու նպատակով։ Մինչ օրս «Էլիտ Գրուպ» ՓԲԸ-ից որևէ զանգ չենք ստացել։

Հեղինակ՝ Արման Ղարիբյան

https://www.1in.am/2481073.html[:en]The Investigative Committee of Armenia has initiated a criminal case on the fact that Elite Group avoided maliciously paying taxes. This was based on the report submitted by “Veles” human rights NGO. The case may become a start of demolition of some major corruption “balls”. “Elite Group” closed joint-stock company (CJSC) constructs and sells residential and public elite complexes. The case initiated in the Investigative Committee of Armenia discloses definitely how the sale process takes place.

The basis of the initiation of the criminal case is the contract signed between “Elite Group” CJSC and one family. According to our information, there are a lot of such contracts, and other people who obtained apartments from Elite Group may also discover certain problems in their contracts in future.

Thus, according to the criminal case, in 2007, “Elite Group” CJSC and spouses Karlen Hovsepyan and Arusyak Sanasaryan agreed that the latter  could obtain 162 square meters of living space in a block of flats at  29 Rostom street in Yerevan and two parking spaces,  against 52 million 180 thousand drams. The consent reached between the parties was recorded in the preliminary contract, which, however, was not signed by “Elite Group” CJSC. We have copies of cashback orders confirming that in 2007-2008 the family paid “Elite Group” CJSC the sum of 52 million 180 thousand drams mentioned in the preliminary contract.

In 2009, when a contract between the parties was signed and certified by in notary, “Elit Group” CJSC did not mention the amount actually received, but 31 million drams which was less than 21 million 180 thousand drams of the real value of the apartment and parking lots.

According to the initiated criminal case, only in the frames of a contract with one family, “Elite Group” CJSC did not pay the state 3 million 530 thousand drams as VAT and more 3 million 529 thousand drams as profit tax, with this hiding the real amount received. The Investigative Committee has found out that Elite Group also concealed the real value of the apartments in the contracts with other residents of the same building, thus avoiding paying taxes of almost 66.5 million drams.

A criminal case has been instituted on the fact that the taxpayer illegally evaded to pay large-scale taxes (Part 2 of Article 205 of the Criminal Code of Armenia).

On December 18, we wanted to contact Armen Mkoyan, the president of “Elite Group” CJSC. His mobile phone was out of reach, and an employee of CJSC informed that he was not in the country. There was no one of the managers in the office that day. We left a phone number and asked to contact us so that we could know and present their point of view on the criminal case. So far we have not received any telephone calls from “Elite Group” CJSC.

Continue reading at https://acblog.am/?p=2113&lang=en | AntiCorruption[:]

[:am]

Երեւան քաղաքի ընդհանուր իրավասության դատարան էին դիմել իրավապաշտպաններ Արա Ղարագյոզյանն ու Մարինա Պողոսյանը: Նրանք բողոք էին բերել հատուկ քննչական ծառայության որոշման դեմ, որը կապված էր 4000 դրամ գողության համար դատապարտված Սյունիքի մարզի բնակիչ Հասմիկ Սարգսյանի հետ: Նրանք պահանջում էին «Քրեական հետապնդումը չիրականացնելու եւ քրեական գործի վարույթը կարճելու մասին» ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության քննիչ Զ. Թադեւոսյանի կողմից կայացրած 2018 թ. հուլիսի 2-ի որոշման դեմ ներկայացրած բողոքը եւ ՀՀ գլխավոր դատախազի տեղակալի կողմից 17.07.2018 թ. բողոքը մերժելու մասին որոշումը եւ ճանաչելով Հ. Սարգսյանի իրավունքների եւ ազատությունների խախտման փաստը, կամ քրեական գործը ուղարկել նոր արդյունավետ քննության: Դատավոր Դ. Բալայանը դիմելով կողմին, հստակեցրեց պահանջը, ասելով, թե դատախազի տեղակալի որոշումը չի կարող վիճարկվել: Հասմիկ Սարգսյանը ՀՀ հատուկ քննչական ծառայություն հաղորդում էր ներկայացրել այն մասին, որ 2017թ. հուլիսի 6-ին ընկերուհի Մարիետա Հովհաննիսյանի դրամապանակից գաղտնի հափշտակել է 4000 ՀՀ դրամ գումար: Նույն օրը ՀՀ ոստիկանության Միսիանի բաժնի աշխատակիցներն իրեն հրավիրել են բաժին, որտեղ քրեական հետախուզության բաժանմունքի պետ Մանասեր Ստեփանյանը, սպառնալով, որ իրեն ծեծի կենթարկի, պահանջել է բացատրություն տալ, որ գողացել է ոչ թե 4000 ՀՀ դրամ գումար, այլ 10.000 ՀՀ դրամ գումար: Ապա նույն բաժնի օպերլիազոր Պետիկ Ալեքսանյանը սպառնացել է, որ այդ բովանդակությամբ բացատրություն չտալու դեպքում քանոնի կիրառմամբ իր նկատմամբ բռնություն կգործադրի: Հիշյալ ոստիկանների սպառնալիքների ազդեցության տակ նա տվել է իրականությանը չհամապատասխանող բացատրություն եւ հետագայում որպես ինքնամեղադրող ցուցմունք`10.000 ՀՀ դրամ գողանալու վերաբերյալ: Դեպքի առիթով 2018թ. ապրիլի 12-ին ՀՀ հատուկ քննչական ծառայությունում ՀՀ քրեական օրենսգրքի 309-րդ հոդվածի 1-ին մասի հատկանիշերով հարուցվել է թիվ 62211518 քրեական գործը, որից հետո Հասմիկ Սարգսյանը ճանաչվել է տուժող: Հուլիսի 2-ին ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության ընդհանուր բնույթի հանցագործությունների քննության վարչության պետի տեղակալ Զ. Թադեւոսյանը որոշում է կայացրել քրեական հետապնդումը չիրականացնելու եւ քրեական գործի վարույթը կարճելու մասին: Հուլիսի 9-ին քրեական հետապնդումը չիրականացնելու եւ քրեական գործի վարույթը կարճելու մասին ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության որոշման դեմ ներկայացվել է բողոք ՀՀ գլխավոր դատախազին: Հուլիսի 17-ին ՀՀ գլխավոր դատախազության ՀԿԳ գործերով քննության նկատմամբ հսկողության վարչության պետ Վ. Մուրադյանը որոշում է կայացրել բողոքը մերժելու մասին: «Ընդդեմ իրավական կամայականության» իրավապաշտպան կազմակերպության փաստաբան Արա Ղարագյոզյանն ասաց. «Վարույթն իրականացնող մարմինը եւ ՀՀ գլխավոր դատախազի ՀԿԳ գործերով քննության նկատմամբ հսկողության վարչության պետ Վ. Մուրադյանը քրեական հետապնդում չիրականացնելու, քրեական գործի վարույթը կարճելու մասին եւ իմ կողմից ներկայացված բողոքը մերժելու մասին որոշումը կայացնելով, ցուցաբերել են անգործություն: Մի շարք կարեւոր հանգամանքների շուրջ քննություն չիրականացնելով եւ դրանք փաստող կամ հերքող ապացույցներ ձեռք չբերելով, իսկ ձեռք բերված ապացույցների մեծ մասին տրվել է միակողմանի գնահատական՝ քողարկելով ՀՀ ոստիկանության աշխատակիցների կողմից թույլ տրված խախտումները եւ անօրինական գործողությունները»: «Վելես» իրավապաշտպան կազմակերպության հիմնադիր, իրավապաշտպան Մարինա Պողոսյանն էլ նկատեց. «Ակնհայտ է, որ ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության քննիչ Զ. Թադեւոսյանը վատ վերաբերմունքի եւ բռնության վերաբերյալ չի իրականացրել արդյունավետ քննություն, այլ կատարել է ձեւական քննություն՝ կոծկելով ՀՀ ոստիկանության ծառայողների ապօրինի գործողությունները: Նույն խախտումը թույլ է տրվել գործը վերահսկող դատախազի կողմից: Քրեական գործը հարուցվելու առաջին իսկ պահից, Հատուկ քննչական ծառայությունը թույլ է տվել ակնհայտ կոպիտ խախտում: Քրեական գործ է հարուցել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 309-րդ հոդվածի 1-ին մասով՝ պաշտոնեական լիազորություններն անցնելու հիմքով: Մինչդեռ քրեական գործը պետք է հարուցվեր ՀՀ քրեական օրենսգրքի 309.1 հոդվածով՝ խոշտանգման հատկանիշներով»: Դատարանում նշվեց, թե Հասմիկը բազմիցս է հայտնել, որ իրենից սպառնալիքի ազդեցության տակ են ցուցմունք կորզել, ինչի արդունքում էլ ապօրինի ենթարկվել է քրեական պատասխանատվության: Ըստ տուժողի ներկայացուցիչների, ՀՔԾ-ն հանդես չի եկել որպես անկախ մարմին, որի հետեւանքով էլ կարճվել է ոստիկանների վերաբերյալ քրեական գործի վարույթը: Որպես տուժող հարցաքննության ժամանակ Հ. Սարգսյանը հայտնել է, որ իրենից սպառնալիքի ազդեցության տակ պահաջել են ցուցմունք գրել, որը իրականության հետ կապ չունի: Այսինքն, վերը նշված փաստական տվյալները բավարար էին, որպեսզի ՀՔԾ-ն քրեական գործ հարուցեր խոշտանգման հատկանիշներով: «Նախաքննության ժամանակ Հասմիկ Սարգսյանը ցուցմունք է տվել այն մասին, որ հուլիսի 6-ին, նախապես տեղեկացված լինելով, որ իր ընկերուհի Մարիետա Հովհաննիսյանը տանը չէ, մուտքի դուռը կոտրելու եղանակով ապօրինի մուտք է գործել վերջինիս բնակարան եւ դրամապանակից գաղտնի հափշտակել է 4000 ՀՀ դրամ գումար: Նույն օրն իր բնակության վայր են այցելել ոստիկանության Սիսիանի բաժնի աշխատակիցները եւ իրեն բերման ենթարկել հիշյալ բաժին: Ներս մտնելուց հետո, իրեն ուղեկցել են ոստիկանության Սիսիանի բաժնի ՔՀԲ պետ Սանասար Ստեփանյանի մետ, ով սկսել է հարցեր տալ Մ.Հովհաննիսյանի բնակարանից կատարված գործողության վերաբերյալ: Զրույցի ընթացքում խոստովանել է, որ դռան փականը կոտրելու միջոցով մտել է Մարիետայի բնակարան եւ դրամապանակից հափշտակել է 4000 ՀՀ դրամ գումար, ինչը լսելով Մանասեր Ստեփանյանը զայրացել է եւ սպառնացել է, որ ծեծի կենթարկի, եթե հետաքննիչի մոտ բացատրություն չտա, որ 10.000 ՀՀ դրամ գումար է գողացել: Վախենալով ծեծի ենթարկվելուց, համաձայնել է, որից հետո իրեն ուղեկցել են հետաքննիչ Ռազմիկ Հակոբյանի մոտ, ում նախ բանավոր հայտնել է, որ 10.000 ՀՀ դրամ է գողացել, տվել այդ բովանդանությամբ բացատրություն ու հեռացել: Հաջորդ օրը կրկին ներկայացել է բաժին, իրեն ուղեկցել է օպերլիազոր Պետիկ Ալեքսանյանի մոտ, վերջինիս հայտնել է, որ նախորդ օրը հետաքննիչի մոտ տված բացատրությունը պետք է շարունակի եւ պնդի, որ 10.000 ՀՀ դրամ է գողացել: Դա լսելով ինքը զայրացել է, ասել է, որ այդպես չի գրելու, այլ գրելու է իրականությունը, որ գողացել է 4000 ՀՀ դրամ, ինչը լսելով՝ Պետիկ Ալեքսանյանը, սեղանից վերցնելով մի քանոն, պահել է իր ուղղությամբ եւ սպառնացել, որ եթե շարունակի հակաճառել, քանոնը կմտցնի բերանը եւ կվնասի: Վախենալով իր սպառնալիքներից` գնացել է հետաքննիչի մոտ եւ կրկին պնդել է, որ 10.000 ՀՀ դրամ գումար է գողացել: Մի քանի օր անց, ներակայացել է ՀՀ քննչական կոմիտեի Սիսիանի բաժին՝ քննիչ Նարեկ Ստեփանյանի մոտ, ում պատմել է նախորդ օրերին տեղի ունեցածը, սակայն քննիչը ուշադրություն չի դարձրել եւ պահանջել է տալ բացատրությանը նման ցուցմունք: Վախենալով, որ այլ բովանդակությամբ ցուցմունք տալու դեպքում կարող է խնդիրներ ունենալ, քննիչի մոտ ցուցմունք է տվել, որ Մարիետա Հովհաննիսյանի դրամապանակից գողացել է 10.000 ՀՀ դրամ գումար»,-ներկայացնելով քրգործի նախապատմությունը, Արա Ղարագյոզյանը նաեւ ասաց, որ այս գործի դեպքում ՀՔԾ-ն պարտավոր էր ճանաչման ներկայացնել բռնություն գործադրող ոստիկաններին տուժողի հետ, տեղում քննչական գործողություն կատարել, որի կատարման դեպքում անմիջապես կարող էր քննիչն առգրավել Սիսիանի ոստիկանության բաժնի տեսախցիկների տեսանյութերը, եթե այդպիսիք կային, կատարել դատահոգեբանական փորձաքննություն՝ պարզելու համար տուժողի հոգեբանական վիճակի մասին, եւ վերջապես, հարցաքննել տուժողի տասնամյա աղջկան, ով ականատես վկա է եղել, թե ինչպես են իր մորը փորձում սպառնալիքի տակ ծեծի ենթարկել: Մարինա Պողոսյանն ասաց, եթե Հասմիկը 4000 դրամ է գողացել, ապա կողպեքի արժեքը 6000 է, մինչդեռ, կողպեքի մասին ոչինչ չկա: Հասմիկն ասաց, ինչ գողություն Սիսիանում լինում էր, ոստիկանները գալիս իրեն էին դիմում՝ «ասա, դու ես արել», նրանք առաջարկել էին իրեն համագործակցել իրենց հետ, ինչին չէր համաձայնել: Իրավապաշտպանները հղում կատարեցին «Ստամբուլյան արձանագրություններին», համաձայն որի՝ պետք է պարզվեր Հասմիկ Սարգսյանի հոգեբանական վիճակը, կպարզվեր, թե տուժողը ենթարկվե՞լ է բռնության, ստացե՞լ է հոգեբանական տրավմա. «Ապացույցների ապահովման համար պետք է կատարվի բոլոր ողջամիտ քայլերը: Հնարավոր չէ տալ «ողջամիտ քայլերի» սպառիչ ցանկը, սակայն դատարանն իր դատավճիռներում թվարկել է որոշ օրինակներ, որոնք ակնկալում է քննությունն իրականացնող մարմիններից, որպիսի վերջիններս ապացուցեն, որ իրենք իսկապես ջանք գործադրել են ճշմարտությունը բացահայտելու եւ մեղավորներին արդարության առաջ կանգնեցնելու համար: Քննիչը պետք է ի թիվս այլ քայլերի, ձեռնարկեր հետեւյալը. տուժողին մանրակրկիտ հարցաքններ, իրավախախտին կամ իրավախախտներին ներկայացներ ճանաչման, ուղարկեր զոհին դատաբժշկի, դատահոգեբանի եւ դատահոգեբույժի մոտ»: Դատարանում հետազոտվեցին դատարան ուղարկված քրեական գործի նյութերը, քննիչի ձեռագիրն անընթեռնելի է, ինչի մասին ակնարկեց դատավորը: Նիստը նշանակվեց գալիք տարվա հունվարի 22-ին: ՌՈՒԶԱՆ ՄԻՆԱՍՅԱՆ «Առավոտ» օրաթերթ 20.12.2018

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ https://www.aravot.am/2018/12/20/1003005/?fbclid=IwAR2mDbuWVHtH7PU9kdDEOLXnUGUTUo8J0FYMugSi4WqLGOuaH0nnLt08SdM

© 1998 – 2018 Առավոտ – Լուրեր Հայաստանից

[:]